Olayları en başından itibaren büyük dikkatle takip eden bir gazeteci olarak sizce; 11 Eylül'de ne oldu gerçekten?

11 Eylül'de dünyayı sarsan ve muhtemelen tarihin tekerleğini bir daha geri döndürmenin mümkün olamayacağı çapta bir büyük sarsıntı yaşandı. Kendi topraklarında saldırıya uğrayan Amerika, bu uğursuz eylemleri, rafta bekleyen 'tek bir dünya' idealini hayata geçirmek için vesile olarak kullandı. Sorunuzla öğrenmek istediğiniz 'gerçeği' inanın ben de bilmiyorum. Çok bilinmeyenli bir denklem var önümüzde. Ama bilinenler de orada duruyor. 11 Eylül'le ilgili bütün söyleyebileceğim şu: O 19 genç, uçaklara, eylem yapılacağını bile bile binmiş olamazlar...

11 Eylül saldırılarından İsrail'in önceden haberdar olduğu, aynı bilgiye Bush yönetiminin de sahip olduğu iddianızı en başından itibaren savundunuz. 11 Eylül'ün açıklandığı gibi olmadığına dair şüpheleriniz ilk nasıl oluştu?

Saldırıları Amerikan yönetiminin bilmesi gerektiğini daha ilk andan itibaren düşündüm. FBI ve CIA direktörlerinin görevden alınmamaları kuşkularımı artırdı. Yıllardır istihbarat örgütlerini izleyen biri olarak, "ABD yönetimi biliyordu" diye düşünmem doğal. İsrail de, Amerika içine dönük istihbaratlarını 11 Eylül öncesi artırdı. 11 Eylül'ün geleceğini önceden öğrendi ve tedbirini aldı. Bu arada, İsrail yönetiminin eylemle ilgili bilgileri Washington'a da bildirdiği ortaya çıktı. Ben, bu ilişkileri, eylemlerle ilgili neredeyse bütün haberleri gözden geçirdiğim ve çıkan yorumları dikkatle okuduğum için erken farkettim ve bilgilerimi okurlarımla da paylaştım. Kuşku bir gazetecinin en doğal güdüsüdür. 11 Eylül ardından da yüksek sesle pekçok soru sordum ve onların cevaplarını aradım. "11 Eylül: O Kader Sabahı..." kendi sorduğum sorulara belgeler ve bilgilerle bulduğum cevaplardan oluşuyor...

İddianızı doğrulamak için nasıl bir mesai harcadınız, nelerden vazgeçtiniz?

Hergün neredeyse 100 kadar yabancı gazete ve dergiye de göz atma durumunda kaldım. ABD, İngiltere, Almanya, İsrail gibi ülkelerin yöneticilerinin resmi açıklamalarını bir dedektif gibi izledim. ABD ve Almanya'ya kadar gittim. 11 Eylül hakkında yapılmış uluslararası toplantılara katıldım. Dünyanın dört bir tarafıyla yazıştım. Televizyon diliyle söyleyecek olursam, "Çok mesai harcadım, çok..." Üzüldüğüm söylenemez. Kitapta belirtiğim gibi, sekiz ay boyunca süren, halen devam eden iz sürmelerimden olağanüstü keyif aldım.

Ülkemizde olayla ilgili şüphelerini ilk günden itibaren ısrarla yazan ve iddiası doğrulanan tek gazetecisiniz. Neler hissediyorsunuz?

Ben görevimi yaptığımı hissediyorum. 11 Eylül soruşturmam sırasında bir dizi haksızlığa uğradığımın, bazı ithamlara maruz kaldığımın kamuoyu farkında. Ancak, arşivler kimin haklı olduğunun tanığı. Haklı çıkmak mutluluk veren bir duygu.

Bush yönetimi, iddialarınızı doğrulayan 15 Mayıs açıklamasını yapmasaydı ne olurdu, 9 ay boyunca ısrarla üstüne gittiğiniz şüphelerinizde daha ne kadar ısrar ederdiniz / edebilirdiniz?

Ben sabırlıyımdır. Doğru olduğuna inandığım konular üzerinde, eğer önemliyseler, ısrarcı olurum. Bush ve arkadaşları yalanlarında biraz daha ısrar etselerdi, öyle sanıyorum ki, olaylar bu yönetimi işbaşından götürecek biçimde gelişebilirdi. İtiraf ederek ömürlerini uzattılar.

Gıpta edilecek bir hayatım var!

Genel geçer kabulleri sorgusuz sualsiz kabul etmemek, insanın zihnini açan bir durum ama, yorucu da... Herkes gibi düşünüp, herkes gibi kabullenivermenin rahatlığını yaşamayı özlemiyor munusuz?

Herkesin bir yorulma ve dinlenme tarzı vardır, ben kafamı çalıştırarak dinleniyorum. Bu arada hayatta keyif aldığım alışkanlıklarımı da ihmal ettiğim söylenemez. Sandığınızın aksine, gıpta edilecek müthiş keyifli bir hayatım var. Elbette, zaman zaman aylaklığı özlediğim, günümü hiçbir şey yapmadan geçirmeyi tahayyül ettiğim oluyor; ancak esas o zaman sıkılacağımdan korkuyorum.

Gerilim-polisiye okumayı sevdiğinizi, komplo teorileriyle beslenen filmlerin iyi bir takipçisi olduğunuzu biliyoruz. Bunların gazeteciliğinizi tetiklediğini söyleyebilir miyiz?

Okuduğum kitaplar, izlediğim filmler gerçekten de gazeteciliğimi besliyor. Gazetecilik 24 saatlik bir uğraş alanı; her yaptığınızın bir katkısı oluyor. Karşınıza çıkan masum bir cümle "Evrake" diye fırlatabiliyor. Bu sadece benim için geçerli değil. Gelen mesajlardan da biliyorum; aynı tür kitapları okuyup filmleri izleyen geniş bir kulübümüz var...

Gazeteci olmasaydınız, ne olurdunuz?

Ben sevdiği işi yapıp para kazanan mutlu insanlardanım. Yapacağım işin mutlaka kitapla, araştırmayla ilişkisi olması gerekirdi. Öğretim üyesi olmama izin verilmedi; verilseydi belki orada da aynı mutluluğu yakalayabilirdim.

Zeki ve olayların gölgedeki yönlerine ilişkin, gelişkin öngörüleri olan insanlar zor insanlardır aslında... Bu nitelikleriniz ikili ilişkilerinize nasıl yansıyor? Sıkıldığınız olmaz mı hiç?

Sanıldığının aksine kolay ilişki kuran/kurulabilen, geçimi zor olmayan bir insanım. Kolay sinirlenen, öfkesi tepesinde, tepinen insanlardan değilim. Bu sebeple de epey geniş bir dost ve arkadaş çevrem var. Sıkılmam mı? Sıkılırım elbette; ancak sıkıntımı giderecek bir şeyleri yanımda taşırım. Bir konu sıkarsa diğerine atlarım, bir kitap zorlarsa diğeri keyfimi yerine getirir. Musıki, sinema sanatı... Dost meclislerinde sohbet... Yemek... En son ne zaman canımın sıkıldığını, emin olun, hatırlamıyorum...

FADİME ÖZKAN