“Acılarım kaç gün sürecek”
“En fazla 40 gün sürer.” “40 gün sonra geçecek mi? “Hayır, alışacaksın.”
Yukarıdaki konuşma Brezilyalı yazar José Mauro de
tüm dünyayı etkileyen ve çok satan 1968 tarihli dram ve çocukluk romanı
’nda Zeze ile Portuga arasında geçiyor.
Bugünlerde deprem nedeniyle çokça beğenilen ve paylaşılan bir konuşma.
, bilerek, tercih ederek ya da bilmeden zorunlu olarak edinilen irili ufaklı büyük küçük az ya da çok milyonlarca alışkanlıklardan ibaret.
Her şeye alışmak üzerine kurulu bir düzen bu.
Hayatın en önemli kurallarındandır; Yaşamak için uyum sağlamak zorunda olmak.
Bunu en iyi onlar biliyor şimdi;
,
,
ve diğerleri. Depremde enkazdan çıkan 11 ilimizde yaşayanlar 5 Şubat 2023 günü evlerinde
6 Şubat 2023 günü
olarak kalktılar.
Güne sadece canlarıyla uyandılar.
Sadece ölenlerin değil kalanların da dünyaları değişti.
Dünyayı tehdit eden
da bireysel çıkar ve menfaatlerinin kölesi olan insanoğluna
birlikte yaşama zorunluluğu
uyarısı yapılmıştı.
Salgınla gelen
“Sağlıklı, mutlu, huzurlu yaşamanız birbirinize sahip çıkmanıza bağlı”
uyarısı depremde de tekrarlandı.
Bugün 11 ilde yaşayanların hayatlarını değiştiren
, ülkenin herhangi bir yerinde herhangi bir zaman diliminde tekrarlanabilir.
Çünkü Anadolu’nun dört bir yanı
ve bu ülke bir deprem ülkesi.
Yarın deprem olmasa bile iklim değişikliği ile gelen
,
benzeri afetlerle karşı karşıya kalınabilir.
Yani kimsenin tek başına yaşayarak mutlu ve huzurlu olma lüksü yok.
Anlamak istemediğimiz şey şu herhalde;
Bunları kullanma konusunda kimsenin kimseye karşı bir ayrıcalığı veya üstünlüğü yok.
zengine daha cömert fakire daha cimri değil.
zengine tatlı, fakire acı değil.
zengine temiz, fakire daha kirli değil.
de ısı ve ışığını verirken ayrım yapmıyor.
Sorunu çıkaranlar, afeti doğuranlar, ekonomik ve sosyal kriz üretenler,
toprak, su, hava ve güneşten
kendi menfaat ve çıkarları için daha fazla yararlanmak isteyenler.
Dünyayı yaşanmaz kılanlar; zenginiyle fakiriyle, genci ve yaşlısıyla, erkeği ve kadınıyla
yalnız kendilerini düşünenler.
Şimdi 11 ilimizde sağ kalanlar, yardımlarda
yazan bu milletin desteğiyle aradan geçen 20 gün içinde geçici barınaklarda
alışmaya çalışıyorlar.
Deprem bölgesinin dışındakiler de yeni duruma alışacaklar ve eski alışkanlıklarına yavaş yavaş dönecekler. Ama 11 ilde yaşayan ve geçici barınaklarda hayatını devam ettiren insanlara destek vermeye devam ederek.
Yani eski alışkanlıklarına
daha ekleyerek.
Daha doğrusu
şehirleşirken köyde bıraktığı eski alışkanlığı
hatırlayarak diyelim.
çalışmayı kırsal bölgeyle bağı devam eden bizim kuşak iyi bilir.
Deprem bölgesinde gördük imece usulü çalışmayı.
Şimdi 11 ilde yaşayan bu insanların bedenleri dışarıda kalsa da ruhları enkaz altında.
Onlara yeni bir dünya kurmadan biz batıda eski normallerimize geri dönemeyiz.
Birlikte aynı zaman diliminde normalleşeceğiz.
Zaman, kusur ve hata arama zamanı değil.
Bölgede işverenlerin işçisiyle fabrika bahçesinde
yaptığı bir zaman diliminde yaşıyoruz.
Önce enkaz kalkacak sonra şehir yeniden kurulacak.
Okullar açılacak, hasar gören fabrikaların bacaları tekrar tütmeye başlayacak, evlerde ocaklar yanacak ve biz o zaman normalleşeceğiz.
Şimdi
herkesin uzun bir süre elini taşın altına sokma, herkesin elinden geleni yapma zamanı.
Kimisi parasını kimisi bedenini kimisi aklını kullanacak.
Laf değil, iş üreteceğiz.
