Fransa Cumhurbaşkanlığı seçimlerinin ikinci turu dün gerçekleşti. Bu yazının yazıldığı saatlerde seçimler devam ediyordu. İki hafta önce gerçekleşen birinci turda Cumhurbaşkanı
Emmanuel Macron
oyların yüzde 28’ini alarak ipi göğüslemiş olsa da oylarının bu kadar çok düşmesi beklenmiyordu. Buna karşılık hemen ardından oyların yüzde 24’ünü alarak ikinci olan aşırı sağcı aday
Marine Le Pen
tam bir Fransız sürprizi olarak karşılandı, çünkü çok az kişi bu kadar oy alabileceğini bekliyordu.
Hazır sonuçlar bu satırları okuyanlar için belli olmuşken söyleyebileceğimiz şey Fransa’daki genel gidişatın bu sonuçları adım adım hazırlıyor olduğudur.
Aşırı sağcı bir partinin Fransa’da veya başka bir Avrupa ülkesinde bu kadar yükselmesini beklenmez kılan beklentiler Avrupa demokrasisine veya medeniyetine gereğinden çok hayal yüklemiş oluyorlar sadece.
Bunlar bütün kampanyasını ırkçılık, yabancı düşmanlığı, Fransa’nın NATO’nun askeri kanadından, AB’den çekilmesi ve neredeyse kendi içine kapanması üzerine kurmuş olan
Marine Le Pen
’i Fransa’nın tarihinde bir zamanlar yükseltmiş olduğu
özgürlük, eşitlik ve adalet
gibi değerlerle olan mesafesini ölçebiliyorlar tabi ve
bu yaklaşımın Fransa’yı nasıl bir ilkelliğin dibine doğru sürüklediğini de görüyorlar.
Fransa tarihinde bu tür gel-gitler ve hayal kırıklıklarının hep olageldiğini söyleyebiliriz. Belki o kadar geriye gitmeye bile gerek yok ama çok sevdiğim bir örnektir.
Marx’ın devrimlerin ayak seslerini bekleyip bütün öngörülerini bunun üzerine kurduğu bir anda gelenin ülkeyi daha da geriye götüren yeni bir despot monark olduğunu gördüğü tipik olay Fransa’da yaşanmıştır.
Fransa’nın yaşattığı bu hayal kırıklığı Marx’ın “gençlikten” çıkıp “olgunlaşmasını” sağlayan büyük bir ders bile olmuştur. O hayal kırıklığını Marx
Louis Bonaparte’ın 18 Brumaire’inde “tarihte tekerrür eden hadiselerin birincisinde trajedi, ikincisinde komedi olarak yaşandığı”
şeklinde ifade etmiştir.
İşin doğrusu Marx’ın ikincisinde komedi olarak yaşadığını tarih birden, ikiden çok daha fazla yaşatıyor.
İbret alınmayan tarihten bu tür örnekler hep sadır oluyor. Üstelik tarihe kadar gitmeye gerek yok, aynı zaman dilimi içinde birden çok yerde bu tür hadiseler yaşanabiliyor.
Çünkü insanın tabiatı kendisine atfedilen hümanist üstünlükten çok uzak bir yerde. Kötülük insanı her zaman ayartan bir cazibeye sahiptir.
Kötülüğü kötülük olarak gören göz gözlükçülerde satılmıyor. İyiliği iyilik olarak görüp ona tabi olma cesareti
bile bir defa ve bütün zamanlar için geçerli olmak üzere takınılmış olmuyor.
Siyasette popülizm, yüzeysellik, ucuzluk, bencillik ve ırkçılık her zaman prim yapıyor ve insanları çok kolay bir
kültür endüstrisinin kitlesel müşterileri haline getirebiliyor. İnsanların toplum bazında da birey bazında da kat etmiş oldukları yüksek bilim ve felsefeden sonra daha düşük bir akla tamah etmeyeceklerinin hiçbir garantisi olmuyor. Aslında tam tersine dair sayısız örnekleri bilfiil yaşıyor görüyoruz. Zaten aklı hiçbir kılavuza ihtiyaç duymaksızın herşeyin üstünde ve kendine yeter görmekle başlamıyor mu akılsızlık ve cehalet? Bu noktaya tam da o salt akıldan yola çıkılarak gelinmedi mi?
Fransa’da bugün Macron kazanmış olsa da Fransa’nın karşı karşıya kalmış olduğu tehlike geçmiş olmayacak.
Fransa’nın her geçen gün kendi kurucu değerlerinden daha fazla uzaklaşıyor olduğu gerçeği ortada duruyor. Zaten modern dönemde bütün zenginliğini ve refahını borçlu olduğu sömürgelerinde, Afrika’da her geçen gün alanı daha da daralmakta olan Fransa’nın çok daha açılımcı, çok daha özgürlükçü ve daha insani bir siyasal rejime ihtiyacı var.
Le Pen yabancı düşmanlığını çok aleni ve pervasız bir İslam düşmanlığı olarak ifade etmekten de hiç geri durmadı.
Başörtüsünü sokaklarda bile yasaklayacağını vaat etti, birer terör yuvası olarak itham ettiği camileri kapatacağını söyledi.
Avrupa’yı Ortaçağ’ın cadı avı çılgınlığına davet eden söylemleriyle böyle bir partinin her dört kişiden birinin oyunu alabilmesi kimse için değil, herşeyden önce Fransa için bir felaketin habercisi.
Daha kötüsü
Le Pen’
in
bu söylemleriyle rekabet etme telaşına giren Macron’un da yabancı düşmanlığına rüşvet verir gibi kapılması. Y
ani Macron kazanmış olsa da faşizan söylemlerin yükselişine ciddi bir katkı yaparak kazanmış olacak.
Gerçi ilk turda oyların yüzde 22,2’sini alarak üçüncü olan ve özellikle gençlerin oyunu alan solcu aday
Jean-Luc Melenchon
da bu felaketi görenlerden olmuş ve
Le Pen
’e oy vermeme çağrısında bulunarak Macron’a desteğini açıklamıştı. Ancak bu desteğin bütün oyları Macron’a yöneltmesi ne kadar mümkün olacak? Ciddi bir yekûn tutan kararsızların adresi Macron mu olacak Le Pen mi?
Bugün ortaya çıkan seçimlerde Melenchon’nun tercihinin ve kararsızların etkisi görülmüş olacak ve muhtemelen Fransa’yı da dibe çeken bu tehlikeli akıma karşı uyarıcı bir tepkiyi ifade etmiş olacaktır.
#Fransa
#Emmanuel Macron
#Marine Le Pen
2 yıl önce
Fransa tercihini yaptı
İthamlar ve gerçekler (2)
Tevfik İleri’den bürokratlara mektup var
Bereket
Azınlığın zenginliği ile 1 Mayıs'ın yoksulluğu
Tadımlık hile
