Geçtiğimiz günlerde Ahmet Murat’ın yeni kitabı Taşı Taşırmak okurla buluştu. Raflarda yerini alan bu kitap Süleymaniye Camii’ne ait bir risale olma özelliği taşıyor. Ahmet Murat, kitabı anlatırken şu ifadeleri kullanıyor: “Bu kitap, camilerde duyulmuş bir sevincin eseri olsun, bir cami neşesiyle donanmış bulunsun isterim. Camilerin içinde geçen dakikalarımın şu fani dünyanın yabancılığını seyrelten en kıymetli anlarımın önemli bir kısmını oluşturduğunu, bu satırları yazdıkça daha iyi görüyorum. Bir cami yaptıracak param yoktu, ben de bu kitabı yazdım.”
İNTERDİSİPLİNER BAKIŞ
Murat, Taşı Taşırmak’ta bir mimari şaheser ve ibadethane olarak Süleymaniye Camii’ni ele alıyor. İstanbul’un çeşitli noktalarından Süleymaniye’ye farklı rotalarla, farklı yönlerden tırmanılabilmesi gibi, Ahmet Murat da Mimar Sinan’ın bu ölümsüz şaheserine kendine has ama interdisipliner yollarla yaklaşıyor. Böylece Taşı Taşırmak felsefeden, sanat tarihinden, mimariden, tasavvuftan, dinî gelenekten, şiirden, şairanelikten ve nihayet gündelik hayatımızdan beslenen, Süleymaniye’nin “hikmetini” araştıran, dört başı mamur bir “Süleymaniye risalesi” oluyor.
KİTAPTAN AKILDA KALAN SORULAR
Şehri düşünmeye, kültürü irdelemeye davet eden bu kitabın okuruna sordurttuğu bazı sorular var. Süleymaniye gibi yapılar İstanbul için nasıl anlamlar taşıyor, bu anlam kültürün içinde büyük bir yer mi tutuyor? Peki Süleymaniye’yi ve bizim için anlamını unuttuk mu? Bu unutma hali nelere mal oldu, oluyor? Sahi en son ne zaman bir caminin duvarına yaslanıp düşüncelere dalmak için vakit bulduk? En son ne zaman sadece bakmakla yetinmeyip, görmeye de çalıştık.
YENİ OKUMALARA YÖNLENDİRİYOR
Kuşkusuz her kitap, her okur için farklı bir macerayı da beraberinde getirir. Taşı Taşırmak da sayfaları arasında yeni okumalara, yeni düşünme serüvenlerine davet ettiği için oldukça değerli bir eser. Mimari ve felsefe gibi alanlardan beslenen, Süleymaniye gibi anıtsal bir mekânın şehir üstünde nasıl bir etki oluşturduğunu irdeleyen kitap literatürün önemli çalışmalarından biri oldu.