Derler ya çalma kapıyı çalarlar kapını. Çocukluğunda İdman Ocağı gençliğinde Galatasaraylı olgunluğunda Trabzonsporlu olan ben bir derbide Fenerbahçe perspektifinden maça bakacaktım. Her derbide olduğu gibi bu maçta da tansiyonu yüksekti. Yalnız seyirci olarak alternatifsizdi. Fakat Fenerbahçe takımı serenomiye çıkarken Fenerbahçe taraftarlarını heyecanlandıran pankartla çıkması Galatasaray tribünlerinin tepkisi bir atmosfere sürükledi. Nitekim bunu maç sırasında gördük. Fakat, futbolun bir temaşa sporu olması sebebiyle seyircinin görevi takımını teşyi etmek, her golü de alkışlamaktır. Fenerbahçe seyircininin olmadığı bir statta futbolculara karşı gösterilen tepki özellikle de taç ve korner atışlarında sahaya atılan "atık" maddeler sporumuzun seyirci yönünden çok mazur görülsün psikopat yapıda olduğunu gösterir. Bu seyirci terbiye edilmediği müddetçe futbol bir temaşa sporu olarak seyredilemez. Nitekim seyircinin bu aşırı taşkınlığı Galatasaray stadının kapanmasına neden olacak sonuçları doğurdu. İlk devre Fenerbahçe, Galatasaray karşısında mahkum oynadı. Bu da teknik direktör Oğuz'un tribünden maçı yönetmesine bağlı bir husus gibi geliyor bize. Fenerbahçe'de kişisel yeteneği olan futbolcular çoktu, eksik olan kollektif bilinçten yoksundu. Gördüğümüz kadarıyla Fenerbahçe'de transfer edilen her "süper" topçu birinin adamı gibi hareket ediyor. Ve Fenerbahçe'de de ne kadar yönetici varsa o kadar da teknik direktör görüntüsü çıkıyor. Şuna dikkat etmek gerekir ki, 35'lik Bülent, 90 dakika oynarken yine 34'lük kaptan Ogün yedek olarak soyunduruluyor. Bu da Fenerbahçe'nin zaafların bir belirtisi.

SADIK ALBAYRAK

Künye

Temsilcilikler

ReklamTarifesi

AboneFormu

MesajFormu