ZEKAİ AKTUNCA
İçinde yaşadığımız asır sadece küresel bir duyarlılık ya da ortak bir akıl oluşturmakla kalmıyor, aynı zamanda yazın alanında da türlerin neredeyse birbirine karıştığı bir durumu yansıtıyor. Öykü-şiir, mensur şiir, deneysel şiirin yanısıra deneme-roman çeşitlemelerine çokca rastlamak mümkün. Bu durum, düzyazının şiire yakınlığı oranında yeni tasnif ve tanımlamalara ihtiyaç hissettiğini gösteriyor. Makale, inceleme, roman, öykü, deneme, fıkra.. bütün bu yazın türleri gerçekten aynı derecede düz mü?

Hüseyin Akın'ın yakın zaman önce Birun Yayınlarından çıkan "Deneme-Yanılma" isimli kitabında bütün bu soruların cevaplarını buluyoruz. Bir kere Akın ortaya koyduğu üslupla (şiirsel üslup) denemenin düzyazıdan çok daha başka bir şey olduğunu gösteriyor.

Üç bölümden oluşan kitabın Eskizle başlıklı birinci bölümü, yazarın şiir hakkında görüş ve mülahazalarını içeriyor. İkinci bölüm, Eski İzler'de yazar, hayatın farklı istikamet ve noktalarına şiirsel dokunuşlar yapıyor. Küsurat başlıklı üçüncü bölümde ise yazarın hayatında iz bırakan şairlere dair belirlemeler var.

YAZMAMAYI BAŞARAMADIĞI İÇİN YAZIYOR

Hüseyin Akın'ın Deneme-Yanılma'sını baştan sona okuduğumuzda samimiyet ve ızdırabın yazma fiyakasına galebe çaldığını farkediyoruz. Gerçekten de Akın kendi ifadesiyle: "Hayatın belli istikametine doğru gerdiği yayı gevşetebilme becerisine sahip" olmadığı için, yani asıl olarak kabul ettiği "yazmamayı" başaramadığı için kalem kaldırmak zorunda kalıyor. Görünen o ki; hayatın doğruları kadar yanılmaları da şairin hayatında bir yere sahip. İyisi mi, "Deneme-Yanılma"yı okuyalım, yazar neleri denemiş ve nerelerde yanılmış daha yakından görelim.
Bilgi tel: 0 212 528 52 32