İdam mahkumlarının son yemekleri ve son sözleri

David Wayne Stoker: Kaybınız için gerçekten üzgünüm… ama ben kimseyi öldürmedim

Anthony Ray Westley: Hepinizin, kimseyi öldürmediğini bilmesini istiyorum. Hepinizi seviyorum.

Thomas Andy Barefoot: Umarım bir gün geriye dönüp şu anda yapmakta olduğumuz kötü şeylere yeniden bakabiliriz. Tıpkı direklere bağlayıp yaktığımız cadılar gibi. Herkesin, kimseye karşı öfke duymadığımı bilmesini istiyorum. Hepsini bağışlıyorum. Kime ne yaptıysam umarım beni bağışlar. Karısının (öldürülen kişinin) kalbinden öfkeyi söküp atması için bütün gün dua ettim. Çünkü bu öfke, diğer günahlar gibi onu cehenneme götürür. Herkese yaptığım her şey için üzgünüm. Umarım beni bağışlarlar.

James Russell: Son sözleri üç dakika sürdü. Ama ya sözlerinin bant kaydı çözülemedi ya da bunlar hiç kaydedilemedi.

Jeffrey Allen Barney: Yaptıklarım için üzgünüm. Bunu hak ediyorum. Tanrı beni bağışlasın.

Johnny Frank Garrett: Beni sevdiği ve bana baktığı için aileme teşekkür etmek istiyorum.

William Prince Davis: Aileye yaşattığım acılar için gerçekten, tüm kalbimle üzgün olduğumu söylemek istiyorum. Bana bunca yıl sevgilerini gösteren tüm idam mahkumlarına teşekkür ediyorum. Umarım bağışladığım organlarım birinin işine yarar. Söyleyeceklerim bu kadar, Müdür. Son olarak şunu da söylemek istiyorum: Nasıl kazandık ama? (Amerikan futbolu takımı Dallas Cowboys'un taraftarlarının sözü)

Gerald Lee Mitchell: Yaşattığım acı için üzgünüm. Aldığım can için üzgünüm. Tanrı'dan beni bağışlamasını istiyorum. Sizden de aynı şeyi yapmanızı istiyorum. Biliyorum bu zor olabilir ama gerçekten, yaptıklarım için üzgünüm. Aileme gelince; her birinizi seviyorum. Güçlü olun. Sevgim hep sizinle olacak. Tanrı'nın huzuruna gidiyorum. Bu yüzden benim için mutluluk gözyaşları dökün.

Robert Anthony Madden: (Son yemeğinin bir evsize verilmesini istedi. Bu arzusu yerine getirilmedi) Kaybınız ve yaşattığım acı için üzgünüm. Ama o insanları ben öldürmedim. Umarım hepimiz bir gün kendimiz ve birbirimiz hakkında bir şeyler öğreneceğiz ve o zaman bu nefret ve intikam döngüsünü kırıp bu dünyada güzel olan şeylere değer vermeye başlayacağız. Yanlış olan tüm bu süreçte hepinizi bağışlıyorum.

James Beathard: Aileme karşı sevgimi ifade ederek başlamak istiyorum. Kimsenin benimki kadar iyi bir ailesi olmamıştır. Dünyanın en iyi anne-babasına sahip oldum. Hiç kimsenin yaşayamayacağı muhteşem bir hayat yaşadım. Kızım ve oğlumla duyduğum kadar kimseyle gurur duymadım. Bu, insanların benim söyleyeceklerimi dinleyecekleri birkaç fırsattan biri olacağı için bir-iki şeyden bahsetmek istiyorum. Amerika Birleşik Devletleri, insan hayatına hiç saygının gösterilmediği bir yer haline geldi. Benim ölümüm daha büyük bir hastalığın bir belirtisi. Bir aşamada hükümet uyanıp başka ülkeleri mahvetmekten ve masum çocukları öldürmekten vazgeçmeli. İran, Irak ve Küba gibi ülkelere uygulanan ambargo ve yaptırımlar, dünyanın değişmesini sağlamıyor ve masum insanlara zarar veriyor. Birçok açıdan belki daha da önemlisi; çevreye yaptıklarımızın daha da yıkıcı olması. Bu şekilde davranıp aynı yolda gitmeye devam edersek insanlara nasıl davrandığımızın önemi kalmayacak, çünkü gezegendeki herkes silinecek. Gerçeklerin açığa çıkmasının ya da insanların neler olduğunu anlayabilmesinin birkaç yolundan biri özgür basını desteklemektir. Basın özgür bir müessese olarak hayatta kalma mücadelesi veriyor.