Tanburi Cemil Bey, vefatının 100.yılında özel bir sempozyumla anıldı. Tanburi Cemil Bey Derneği, İstanbul Şehir Üniversitesi ve İstanbul Üniversitesi tarafından düzenlenen sempozyumda yüzyılın sazendesi iki gün boyunca tüm yönleriyle ele alındı. "Ölümünden yüz yıl sonra Tanburi Cemil Bey'e nasıl bakılabilir" oturumunda konuşan Prof. Dr. Cem Behar, Tanburi Cemil Bey hakkında bilgilerimizin kısıtlı olduğuna değindi.
Behar, araştırmacılar olarak ilk görevlerinin yeni kaynaklar bulmak, bu kaynakları bir araya getirmek ve yorumlamak olduğunun altını çizdi. Tanburi Cemil Bey'i teknik ve tarih ekseninde yorumlayan Behar, "Cemil Bey bir istisna. Bu onu efsaneleştirdi. Onun çok fazla kayıt yapmış olması bir açıdan şanssızlık. Bu durum karşılaştırma yapmamızı engelliyor. Cemil olmayanı, Cemil gibi olmayanı da araştırmamız lazım. İşte o zaman Cemil Bey'e gerçek hakkını vermiş oluruz" şeklinde konuştu.
Tanburi Cemil Bey'in dönemindeki icracılarının tanbur ve kemençe kayıtlarının yok denecek kadar az olduğunu vurgulayan Behar, araştırmacıları bu konuyla ilgili çalışmaya davet etti. Behar, müzik çevrelerini de Tanburi Cemil Bey'i, dönemin müzik pratiğinden soyutlama ihtimaline karşı da uyardı. Usta sazendenin hem modern hem geleneksel olduğunu söyleyen Behar, "Sürekli ve sistemli bir müzik eğitimi yok. Dolayısıyla geleneksel diyebiliriz. Ancak 1903 yılında kendi imkanlarıyla bastırdığı Rehber-i Musiki kitabında Batı müziği notalarıyla Türk müziği makamlarının nasıl uygulanacağını birkaç örnekle göstermiş. Bu anlamda modern bir yaklaşımı olduğunu da görüyoruz" dedi.
Tanburi Cemil Bey'in 1800'lerin sonunda, plak kaydına başladığını belirten Behar, o yılları şöyle anlattı: "1907-1908'de plak şirketlerini reddetti. Müziğini ticarileştirmek istemedi. İhtiyacı da yoktu. İhtiyacı olması için 1911 ve 1912 yılını beklemek gerekti. Tanburi Cemil Bey kayıtlarının yüzde 90'ı 1912 ve 1916 yılları arasındadır. Yani hayatının son dört yılı. O dört yıl yüz küsur kayıt yapmış."
