Joan Miró, yirminci yüzyıl modern sanatının en sıra dışı isimlerinden biri. Ressamlığın yanı sıra seramik, heykel ve gravür sanatlarında da yetkin ürünler ortaya çıkaran, uzun kariyeri boyunca iki bine yakın baskı resim çalışması yapmış üretken bir İspanyol sanatçı. Hemen tüm plastik sanatlarla ilgili çalışma yapmış olan Miró'nun birçok eseri bugün UNESCO ya da Harward gibi tarihi ve kültürel öneme sahip kurumların duvarlarını süslüyor. Sanat anlayışını aslında Nietzsche, Rimbaud, Mallarme ve Saint Pol Roux okumaları sonrasında belirgin kılan Miró yaşadığı dünyaya kayıtsız kalmayan, o dünyanın gerçeklerine ironiyle yaklaşan 'duyarlı' bir sanatçı. Eserlerinde insanı neşelendiren çocuksu bir mizah barındıran Miró, aslında kendini bir sürrealist olarak tanımlamasa da bugün sürrealist akımın yeni büyük yorumcularından biri olarak anılıyor. Biz de hem Miró'nun eserlerini izledik hem de 'gökyüzünün görüntüsü beni etkiliyor' diyen bu çok yönlü sanatçıya yakından bakalım istedik.
Miró, birçok sanat dalında çeşitli eserler üretmiş dünyaca ünlü bir sanatçı. Tüm dünyaya mal olmasına rağmen Katalan kimliği aslında hayatı boyunca yakasını hiç bırakmamış. O da bırakmak istememiş. Katalanların 'milli takımı' hüviyetindeki dünyaca ünlü Barcelona futbol kulübü için çok sayıda afiş ve rozet tasarımları yapan Miró'nun Barcelona'nın ambleminde de imzası bulunuyor. Barcelona takımı için yaptığı posterler, kulüp taraftarlarınca bugün hala yaygın olarak kullanılıyor.
Gördüğü rüyalarını da resmeden Miró, bütün çalışmalarında aynı meseleyi işleyen bütüncül bir sanatçı. En yalın anlatımla en yoğun meseleleri gündemine taşıyabiliyor. Bunu şiirsel bir üslup ve tonda yapıyor. Hep ifade edildiği gibi Miró'nun taş baskıları için denilebilir, eserleri, şiirin resmedilmiş halidir.
Joan Miró'nun eserleri düşsel ve şiirsel bir evrenin kapılarını aralar. Kadınların, çocukların, kuşların, güneşin ve yıldızların bir mekâna sahip olmayan göğe serpiştirildiği nükteli ve ironik resimler izleyici için görülmedik bir fantastik dünyanın bahçesine açılır. İkinci dünya savaşının tüm Avrupa'yı sardığı sıralarda tüm çağdaşı Avrupalı sanatçılar gibi Miro da yaşadığı ve şahitlik ettiği gerçekliğin acımasızlığından kaçmak ister. Bu süreçte içine kapanır ve Normandiya'daki atölyesinde lirik resimler yapmaya başlar. Bu süreç zarfında kendisine öğrettiği evrensel düzeni sarmalama isteği ömrünün sonuna kadar tüm eserlerinde baskın vurgu olarak kendini gösterecektir. Yıldızlar eserlerine serpiştirilmiş imgelerdir. Uzay ve zamanın büyüklüğünün savaşın anlamsızlığını ortaya koyabileceğine inanır Miró. Haklıdır da.
Serginin kuratörü Dr. Uğursal Şark usta ressamın sergisi için şunları anlatıyor: 'Uzun yaşamına iki bine yakın eser sığdırmış olan Miró'nun İstanbul'daki ikinci sergisi. 1935 yılında başladığı bir baskı resim serüveni var Miró'nun. Çevresi ressam ve heykeltıraşlardan çok şair ve yazarlardan oluşan biri Miró. Ressam olmasına rağmen edebiyat çevreleri ile ilişkisi daha yoğun olmuş, dünyaca ünlü şairlerle, edebiyatçılarla çalışmıştır, Sartre'dan Aragon'a kadar. Onların kitaplarını resmetmeye başlamasıyla bu baskı resim serüveni başlamış oluyor. En temelde bir konsept belirlememiz gerekirse şiirin resmedilmesi diyebiliriz bu sergi için. Miró'nun eserlerinde politik itirazlar vardır ama bu bir Guernica gibi değildir. Doğrudan bağırmaz Miró. Politik duruşunu renklerle ifade ettiğini söylemek mümkündür. Mesela II. Dünya Savaşı'nda kararır resimleri. İfadesi doğrudan değil de dolaylıdır. Eserlerinde ne mekân vardır ne zaman. Savaş sonrası resimlerinde renklerin daha fazla ortaya çıktığını görürsünüz. '
