Armagedon/Türkiye-İsrail Gizli Savaşı adlı kitabınız 1998 yılında toplatıldı ve dava açıldı. Kitabı yayımlamadan önce böyle bir sonuç bekliyor muydunuz?
Elbette bekliyordum. Kitabı yazarken savunmalarımı da hazırlıyordum. O dönem çok ilginç bir dönemdi. Her an darbe olabilir endişesiyle yaşanılan bir dönemdi. Kitabı yazdığımda 23 yaşındaydım. Kitabı okuyan, yazdıklarımın farkına varan neredeyse herkes 'bu kitabı 30'undan sonra yazamazdın' dediler bana. Bu değerlendirme doğru olabilir. Armagedon'u, sahip olduğum bilgilerin bana yüklediği sorumluluk duygusuyla yazdım. Bir tür zorunluluktu bu. Madem ki biliyordum o halde yazmalıydım. Yetişme tarzımdan kaynaklanan 'hiçbir şeyi zamana bırakmama' ilkesi önemli bir itici güç oldu. Bir şey yapılmalıysa o an yapılmalıdır. Sonucuna daha sonra katlanırım diye düşündüm hep. Kazandığım da oldu kaybettiğim de.
Halk arasında toplatılan kitapların gerçeği yansıttığına inanılır ve bu kitapların satışları yasaktan olumlu etkilenir. Sizin kitaplarınız nasıl etkilendi?
Benim kitaplarım da bu yaygın inanıştan fazlasıyla etkilendi elbette. Daha önce de ifade ettiğim gibi insanların tutuklandığı, her gün darbe endişisiyle yaşadığı bir dönemde yazdım kitabı. Hatırlarsanız Orgeneral Çevik Bir emekli olduktan sonra bazı gazeteciler yavaş yavaş seslerini yükseltmeye başladılar. Ben bu kitabı yazdığımda Çevik Bir Genelkurmay II. Başkanı'ydı. Böyle bir dönemde böyle bir kitabın yazılmış olması kuşkusuz bir teveccühü de beraberinde getirdi. Bu da son derece normal.
'Haksızlık karşısında susan dilsiz şeytandır' sözünden belki. Belki de riski seven yanımla ilgili. Bu tür konulara özellikle eğilmiyorum aslında. Kendimi buna odaklamış değilim. Ancak kimi zaman öyle şeyler öğreniyoruz ki, sorumluluk gereği ister istemez bu tür alanlarda yazıyorum.
Bu tür konulardan sıkıldığınız olmuyor mu hiç?
Sıkıldığımı söyleyemem ama kimi zaman strese girdiğimi söyleyebilirim. Yazdığınız bir yazıdan ya da bir haberden sonra açılan bir tehdit telefonu huzurunuzu kaçırabiliyor. Bunlar insanı rahatsız ediyor.
İyi ve de disiplinli çalışıyorum. Yoğunlaştığım konuyla ilgili çok iyi araştırma yapmaya çalışıyorum. Daha önemlisi yapmaya çalıştığım şey ne denli zor olursa olsun, kesinlikle başarabileceğimi düşünüyorum. Bu yüzden de ortaya iyi bir eser çıkıyor.
Şu an Türkiye için ne yapabilirim, nasıl bir vizyon belirleyebiliriz bunu araştırıyorum. Hazırlamakta olduğum iki kitabım var. İzin verirseniz şimdilik isimleri bende kalsın.
Görevleri herşeyi mümkün kılar
Aydoğan Vatandaş, gazetecilerin tehdit edilmesi hakkındaki düşüncelerini şöyle belirtiyor:
"Armagedon adlı kitabımla ilgili yargılanırken çok sıkı, psikolojik bir baskı yaşadım. Toplam 5 davada 30 yılla yargılanıyordum. Bundan daha kötü bir tehdit o sırada olamazdı sanırım. Aslında bu konuda yapacak bir şey de yok. Türkiye'de herkesi ortadan kaldırmak mümkündür. Devletin öyle birimleri var ki, bırakınız Türkiye'yi, Yeni Zelanda'da bile darbe yapar ve yasal olarak hiçbir şey yapamazsınız. Ancak Genelkurmay Psikolojik Harp Dairesi'nin kuruluş yapısını ve çalışma esaslarını incelediğinizde, bu yaptıklarının kesinlikle görev alanı içerisine girdiğini görüyorsunuz. Mehmet Eymür, 'Yeşil'i kullanması ile ilgili olarak sorulan bir soruya 'bizim görevimiz bunu mümkün kılar' diyordu. Başbakan Ecevit de birtakım gizli görevlilerden bahsediyor. Başbakan gizli görevlilerden bahsedeceğine, bu gizli görevlilerin görev alanlarının yeniden tanımlanabilmesini sağlamaya çalışmalıdır. Bu da şimdilik çok zor gözüküyor."
Okuyucuların kendisine, edindiği bilgilerin kaynağını sorduklarını ve çok iyi tepkiler aldığını söyleyen Vatandaş, ihtiyaç duyduğu konularla ilgili her türlü kitabı okuduğunu belirtiyor: "Kitap okuma konusunda biraz pragmatistim. Neye ihtiyaç duyuyorsam onu okuyorum. Bu bazen hazırlamakta olduğum bir yazı ya da kitapla ilgili Türkçe ya da İngilizce bir kitap oluyor ya da yeni çıkmış bir şiir kitabı."
