Amerika Birleşik Devletleri'nin 6 Ağustos 1945 tarihinde Hiroşima'ya attığı atom bombası 140 binden fazla kişinin ölümüne yol açtı. 3 gün sonra Nagazakiye atılan bomba da 80 bin kişinin hayatına maloldu. Bu acı tecrübeden sonra dünyada nükleer silahların üretimi ve kullanımına karşı pek çok kampanya düzenlendi. Yusaku Kamekura tarafından bu kampanyalardan biri için çalışılan “Hiroshima Appeals-Hiroşima Yakarıyor” isimli afiş, nükleer savaş tehlikesine dikkatleri çekmek ve küresel barışı teşvik etmek amacıyla hazırlanmış. Narin kelebekleri alevler içinde yanarak yere düşerken gösteren afiş, nükleer bombanın yarattığı dehşeti ifade eden dokunaklı bir metafor. Bu ve bunun gibi sosyopolitik konulara vurgu yapan 49 afişi, Garanti Galeri'de açılan 'The Graphic İmperative'den Seçmeler' sergisinde görebilirsiniz. Bülent Erkmen'in küratöryal desteğiyle Elizabeth Resnick'in düzenlediği ve 25 Ağustos'a dek sürecek olan sergi, çeşitli ülkelerden tasarımcıların 1965 ve 2005 yılları arasında hazırladıkları, “The Graphic Imperative: Barış, Sosyal Adalet ve Çevre için Uluslararası Afişler” sergisinden bir seçki. İlk kez Amerika dışına çıkan sergi, Türkiye'den sonra Avrupa'da dolaşmaya devam edecek. Sergi kapsamında Yossi Lamel ve Elizabeth Resnick 23 Ağustos'ta Osmanlı Bankası Müzesi'nde bir panelde bir araya gelecek.
Sergide, Cedomir Kostovic'in 1995 yılında hazırladığı “Bosnia (Divided)- Bosna (Bölünmüş)” adını taşıyan afiş Bosna'nın Dayton Barış Anlaşması tarafından etnik olarak üç bölüme (Müslüman, Sırp, Hırvat) ayrılmasına dair görsel bir yorum. Bir metafor olarak kullanılan keman, üç parçaya bölünmüş ve güzel bir enstrüman işe yaramaz hale gelmiş. Fang Chen'in hazırladığı “Victory (Zafer)” isimli afiş ise (yukarıda) 1998 yılında hazırlanmış. Cehn, afişindeki elin tüm insanlığı sembolize ettiğini söylüyor. Çin geleneklerine göre geçmiş ve geleceği gösterdiğine inanılan avuç içi çizgileri ise insanların gerek geçmiş, gerekse gelecekte pek çok zorlukla hayatta kalarak gerçek zaferi elde ettiklerini simgeliyor. Elin üç parmağının olmaması ise mağduriyet duygusunu yansıtıyor.
