Selçuklu döneminin yöneticileri Ramazan ayına diğer aylardan daha fazla hürmet gösterir, oruç ibadetine sıkı sıkıya bağlanırlardı. Selçuklu’da yerleşim yerleri Ramazan ayının rastladığı mevsime göre seçilirdi. Ramazanın kışa rastlamasında Horasan, Nişabur, Belh, Merv gibi yerler, yaza rastladığında ise Haveran, Dandanakan, Herat gibi şehirler yerleşim yeri olarak tercih edilirdi.
YOKSULU DOYURMAK ADETTENDİ
12. ve 13. yüzyıllarda Selçuklu Türklerinde her din ve mezhep grubuna hoşgörü vardı. Oruç tutanlara karşı ayrı bir saygı gösteren Selçuklu Türkmenleri, oruç tutmayanları da toplumdan dışlamamışlardı. Tuğrul Bey, Sultan Alparslan, Melikşah gibi büyük sultanlar ile Nizamül Mülk gibi kıymetli devlet adamları, fakirler için iftarlar vermişler, yoksulları, şehit yakınlarını ve Gazi Alpleri gözetmişlerdi. Özellikle Anadolu’nun yurt olmasında en büyük adımı atan Sultan Alparslan’ın Ramazan ayında fakirler için 15 bin dinar dağıtması sonraki Selçuklu sultanları için de bir örnek olmuş, sonraki Selçuklu sultanları ve vezirleri Ramazanda hediye dağıtmayı adet haline getirmişti.
