Yarın sabah, bayram namazının sonrasında, Allah nasip ederse bir çok insanımız kabristanlara akın edecek. Kalplerinin bir yarısında bir bayrama daha ermiş olmanın coşkusu, heyecanı... Diğer yarısında, aramızdan çekilerek ebedi istirahatgâhında mahşeri bekleyen ana baba, akraba ve ahbabımıza duyduğumuz hasret... Her insan kendine ait yeri dolduruyor şu dünyada, gün gelip öte aleme göçtüğünde tabiidir ki yeri boş kalıyor. O yeri başka bir şeyle doldurmanın imkanı yok. Yaş ilerledikçe etrafında bir çok yerin boş kaldığını, giderek de boşalmakta olduğunu kederle farkediyor insan. Yerini dolduramadığımız, dolduramayacağımız bir çok sima, bir çok ses, bir çok duygu, bir çok can, burnumuzu sızlatan bir çok hatıra... Bir çok söylenememiş, yaşanamamış şey... Bayram sabahları bayram namazına müteakip kabristanlara doğru giderken bu karışık duygular hep yanımızda, içimizde oluyor. Hayatımızın parçalarının ne tarafta daha fazla birikmiş olduğunun kararını bir türlü veremeden atıyoruz adımlarımızı.
