Türk medyası aptallaşma cesareti konusunda Fransız ve İngilizler''den daha ileride oldu. O hep aptallaşmayı tercih etti.
Gazeteciliğin iki önemli merkezi olan İngiltere ve Fransa başlangıçta birbirine çok zıt çizgi izledi. İngiltere''de aydınlanmanın taşıyıcılığını gazeteler omuzlamışken Fransa''da yaygın bir etkiye sahip filazoflar tarafından dudak bükülerek karşılandı günlük gazete. Fransız devrimini gerçekleştirerek Fransızlar''ın vatandaş olarak özgürlük, eşitlik ve adalet gibi temel hakları kazandıran gerçek gücü kendilerinde gören Fransız aydınlanmacılar ve düşünürler İngiltere''de iyice etkinliğini artıran bu yeni zaman iletişim aracı/günlük gazeteye dudak büktüler, küçümsediler uzun süre.
Ancak, gazetenin gücü, Fransızlar''ın kendini beğenmiş aydınlanmacı entellektüellerinin kibrini de aştı ve Fransa''da kök budak saldı. Fransız gazetelerinin İngilizleri sollayabilmesi içinse J.N. Jeanneney''nin ifadesiyle aptallaşma cesaretini keşfetmeleri gerekiyordu.
Yani, İngiliz ciddi gazete geleneğinde hep var olan entellektüel kaygıları bir kenara bırakıp sokaktaki insanın bir takım hislerini gıdıklayarak etkinlik alanlarını genişlettiler. Fransız aydınlanmacı düşünürlerin günlük gazeteye karşı sergiledikleri kibir sokaktaki insanın duyguları karşısında yenilmişti. 19. yüzyılın ikinci yarısından itibaren Fransız gazeteleri İngiliz gazetelerini trajda sollamayı başardılar.
Türk medyası aptallaşma cesareti konusunda Fransız ve İngilizler''den daha ileride oldu. O hep aptallaşmayı tercih etti. Bu misyonu yüklenirken, sanılanın aksine çok da bilinçli hareket etti. Çünkü misyonunun aptallaşırken aptallaştırmak olduğunun farkındaydı.
Son günlerde Türk medya gladyatörleri yeterince aptallaşmayanlar için başlattığı, ehlilleştirme kampanyasına (buna rahatlıkla aptallaştırma diyebiliriz) bu gözle bakmakta yarar var. Ancak burada gözden kaçırılmaması gereken bir önemli husus da bu zamana kadar aptallaşmamakta ısrar eden, bir bakıma ülkenin bilinç dokusunu temsil etme iddiasını sürdüren kimliklerin sergilediği duruşun tuhaflığı.
Aptallaşmamaya karşı direnenler, bu uğurda bedel ödeyerek aptallaşma cesaretini gösteren medya gladyatörlerine karşı bilinç cesaretini sergileyip bedel ödeyenlerin yüzünde tuhaf bir pişmanlık ifadesi okunmaya başladı. Tam da insanların "ne kadar da aptalmışız, bunca yıl uyutulmuşuz" demeye başlayacakları sırada aptallaşma kuyruğuna girmeleri tuhaf değil mi?
Aptallaştırma cesareti göstererek insanları aptallaştırarak ülkenin har vurulup savrulmasında en büyük payı alanlara karşı aptallaştırılmaya razı olmak demek bunca talanı meşrulaştırmak anlamına gelmiyor mu? Günlerdir kimi islamcıların ehlilleşmeye başlamasından duyulan keyifi yansıtan manşetleri ben, biraz da, kendilerine benzetilmişliğin verdiği keyif olarak okuyorum. Bunca olup bitenden sonra "aptallaşmanın alemi yok, ülkenin ve çağın gerçeklerini gör" diye akıl verenlere karşı söylenecek söz: işte "aptallaşma cesareti" göstermenin tam zamanı.
