Bayram, varoluştur. İnsanın içinde kendisini bulduğu bir var oluş. Muhabbetin bütün renkleriyle dal budak saldığı bir var oluş.

Bayram, sevinçtir.

Her Allahın günü bombaların patlatıldığı, kurtarılmış kentlerin varlığı için insanların hayasızca katledildiği, annelerin göz yaşlarına boğulduğu bir dönemde ısrarla sevinmektir.

Anne-babanın ellerini öpmektir.

Büyüklüklerine, emeklerine ve tecrübelerine saygı duymaktır. Akrabalara selam vermektir. Komşuların sofrasındaki ekmeği paylaşmaktır.

Bayram, görmektir.

"Merdiven altındakileri"n gönlünü hoş tutmaktır. Onları görmektir, duymaktır, selamlamaktır. Acılarına bir tutam sevinç ekmektir. Yoksulların, hastaların, yetimlerin varlığına katılarak yaşamaktır.

Bayram, acılara gülümsemektir.

Sığınanların, sığınmacı olanların, Halep ve Şam''dan kaçanların dünyalarına gülümsemektir. Konteynırların önünde ağıt yakan kadınların yüreklerine uzanmaktır.

Çocukların ellerine para sıkıştırmaktır, başlarını okşamaktır. Ellerindeki naylon poşet şekerliklerine şekerler koymaktır.

Bayram, paylaşmaktır.

Duygularını ve dünyalıklarını paylaşmaktır. Zekat vermek, fitre vermek ve sadaka dağıtmaktır. Gülümsemeye ve selama herkesi ortak etmektir.

Gülümsemenin sevabını hatırlamaktır.

Bayram, bayram sabahını kendi Süleymaniye''sinde yaşamaktır.

Köydeki, mezradaki, kentteki, mahalledeki camiyi Süleymaniye yapmaktır. İlk fecirde yollara, sokaklara düşerek Süleymaniyesine uzanmaktır. Caminin, ezanın, salanın, hutbenin, namazın, musafahalaşmanın tadını tatmaktır. Herkesi kardeş bilmektir.

Bayram, müminler kardeştir ruhunu idrak etmektir.

Aşiretini, mahalleni, soyunu, meşrebini, cemaatini, tarikatını aşarak imanı ortak kardeşlikte hissetmektir. Bütün sosyolojilerden arınarak imanın varoluşunda kardeşleşmektir.

Bayram, hatırlamaktır.

Hastaları, küskünleri, yoksulları ve unutulanları hatırlamaktır. Onları ziyaret etmek, onları konuşmak, onları görmek, onları işitmek ve onların dünyasından yeniden geçmektir.

Bayram, sofraya oturmaktır.

Büyük bir aile sofrasında anneyle-babayla, kardeşlerle, kocayla, hatunla, çocuklarla…büyük bir ziyafet çekmektir. Doyan sadece midemiz değil ruhumuz olmalıdır.

Bayram, memlekete uzanmaktır.

Orada bizleri bekleyen büyüklerimize gitmektir. Hayallerine, işlerine, okullarına kapılarak kopup geldiğimiz memleketlerimize selam vermektir. Hasretimizi gidermektir. Bizleri bekleyen, hasretle yollarımızı gözleyen, bir parça geride bıraktığımız ailemize yeniden katılmaktır.

Bayram, dualar almaktır.

Komşularımızın, yalnız yaşayan büyüklerimizin, yoksullarımızın ve yetimlerin hayatlarını selamlayarak dualarına kavuşmaktır. Baba ve annelerimizin dualarını almaktır.

Bayram, ölenlerimizi hatırlamaktır.

Ölülerle beraber yaşadığımızı… Ölülerimizin mezarlarına giderek onlara dualar okumaktır. Onların ölümüyle kendi ölümümüzü düşünmektir. Her gün yanından geçtiğimiz ölülerin mezar taşlarını görerek onların bayramını kutlamaktır.

Yaşamın sıradanlığıyla körleşen duygularımızı açığa çıkartmaktır.

Bayram, bayramlaşmaktır.

İlahi muhabbetin dünyaya yayılarak var oluşunun içine dalarak kana kana avuçlar dolusu sevgi yudumlamaktır. Müslümanların topyekün yeniden varlığa muhabbetle katılmasıdır.

Ramazan Bayramınız, muhabbetle dolsun!