Son yıllarda sık kullanılır olan kavramlardan biri sekülerleşme... Daha çok makro tartışmalara konu olduğu ya da doğrudan alakası olmayan başka tartışmalara meze edildiği için kavramı kendi hayatlarımızda, bize dokunan yerlerde pek bir yere koyamıyoruz. Aslında bundan neyin kastedildiğini de çok iyi kavrayamıyoruz. Uzun uzun tariflere, kavramsal analizlere falan girmeyeceğim, bunu erbabı yapsın. Ancak çok kestirmeden gidip, yapılan tariflerden çıkardığım iki kelimeyle konunun odağını işaret edeceğim. Sekülerleşme ‘kutsaldan kurtulma’ adına düşünülmüş, üretilmiş, yürürlüğe sokulmuş bir anlama ve yaşama biçimidir. Nesnellik, bilimsellik gibi aslında yine kendi içinde tartışmaya açık kavramları kutsallığın yerine koyar. Seküler anlayış, insanların ve dolayısıyla toplumların karar mekanizmalarını kutsal bildiği değerlerle değil, akılla, bilimle, nesnel ölçütlerle çalıştırması gerektirdiğini söyler. Doğrudan inançsız bir toplum önermese bile, dini olanın aksesuarlaştığı, folklorik hale getirildiği bir sosyal/toplumsal düzen önerir. Bu fikri savunanların aşırısı, ılımlısı, daha orta yolcusu da vardır. Günümüzde sanıldığının ötesinde yerleşiklik kazanmış, inançları noktasında hassasiyet taşıyan kesimlerde dahi etkisini gösterir olmuştur.
Bizde öteden beri ‘Din bilimle ve akılla çatışmaz’ gibi afaki bir tezle meseleye yaklaşıp kafa karışıklığına yol açan kesimler oldu. Dini, bilimi ve aklı kendi kafanıza göre tariflere sokuşturursanız elbet çatışmaz. Ancak tarihi gerçekler bunu doğrulamıyor. Din bir çok zaman, belki doğrudan akılla değil ama akla yüklenen seküler anlamla ve bilimsel akılla çatışmalar yaşamıştır.
Değişken, yeni keşfettiği gerçeklerle sürekli yeniden tanımlanan, sürekli dönüşen hareketli, akışkan, dolayısıyla herhangi bir kesitinden yapılan çıkarımlarla temel bir gerçeklik kuramayacağınız, kurarsanız yanılacağınız bir heyuladan söz ediyoruz.
İnançlar, adına hakikat dedikleri sabit bir gerçeklik üzerinden hayatı görür ve tanzim ederler. Değerlerini bu temel kaide üzerinden şekillendirirler. Dolayısıyla inanan insanlar, asırlar öncesinde de, bugün de, gelecekte de, dünyanın değişim karakterini de gözeten değişmezlere inanırlar, zamana göre değişmeyen ilkeleri, değerleri savunurlar. Onların dünyalarında iyiliğin ve kötülüğün taraflara, menfaatlere, güç sahiplerine, nefislere göre değişmeyen aşkın, zamanlar üstü, değişmez tarifleri vardır.
Temel bir çatışmadan söz ediyoruz aslında; inançlı insanlar her şeyin doğrusunu bilen ve her şeyi yapmaya kadir bir Yaratıcı’ya inanır. Sekülerler bunu dogmatik bulur, ancak aynı cümlede ‘yaratıcı’ kelimesinin yerine ‘Bilim’ ya da ‘insan aklı’ kelimelerini koyarsanız buna itiraz etmezler. Bu da aslında başka bir dogmadır. Cebinizde taşıyabileceğiniz ve alıp sürekli farklı yerlere koyabileceğiniz bir portatif tanrı bulundurma imkanı sunar size.
2024 dünyasının hali ortada... Yıllarca dini hassasiyet ve ilkelerle, farklı inanç ve kültürleri yaşamış ve yaşatmış Kudüs bir yanda... Seküler dünyanın zulüm makineleriyle bir ateş topuna dönüştürdüğü Kudüs bir yanda... Seküler dünyanın öncüleri tarihin gördüğü bu en acımasız zulme destek çıkıyor. İçinde insana, hakka, hukuka, insafa dair en ufak bir maneviyat taşıyan her dünyalı ise bu zulme isyan ediyor. Gerçekten inançlı Yahudiler dahil...
Sakın İsrail de bir inanç toplumu, bütün yaptıklarını inancı gereği yapıyor demesin kimse... Aksine, her şeyi kendine yontan bir aklın, o aklın ürettiği zalim stratejilerin ve soykırım gerçekleştirebilmek için son bilimsel ateş makinelerini kullanan bir kutsalsızlığın eseri İsrail!
Hayır, siyonizmin bir tanrısı yok, olsaydı o sınırlı sorumlu tanrı bile bu kadarına izin vermezdi.
