Milli iradeyi gerçek anlamıyla ilk defa Meclis’e yansıtmakla övünen bir siyasi hareket, AKP, insanların serbest seçim hakkına getirilmiş kıstlamaları korumaya çalışıyor. Hatta bu kısıtlamaları daha da ağırlaştırmaya hazırlanıyor.
Seçim barajı ve şimdi de bu barajı aşabilmek için kullanılmak istenen meşru ve yasal bağımsız milletvekilliği yolunu engellemek amacıyla getirilmek istenen ülke barajından söz ediyorum. Bu mesele, sadece temsilde adalet ilkesinin gerçekleşmesi ya da ihlal edilmesi meselesi değil.
AKP’nin önümüzdeki seçimde oylarının azalmasını engellemek amacıyla başvuracağı bir taktikle de ilgili değil. Bu mesele, kim ne derse desin Kürtlerin parlamentoda temsil edilmeleri ya da buna müsaade edilmemesiyle ilgili bir durum.
Denilebilir ki, henüz ortada somut bir şey yok. Ne AKP resmen böyle bir girişim başlattı ne de DTP’nin (Demokratik Toplum Partisi) önümüzdeki seçime bağımsız adaylarla katılacağına ilişkin somutlaşmış bir kararı var. Olsun, farketmez. Bu meselenin konuşuluyor olması, bu konuda yapılan tartışmalar, bazı AKP milletvekillerinin açıklamaları bağımsızlara baraj konulması meselesinin bazı kapalı kapıların ardında elde tutulan bir seçenek olduğunu gösteriyor.
Türkiye’nin içinde bulunduğu meseleleri daha da büyütecek ve adeta bir patlamaya neden olabilecek bu konunun, -gerçekleşmese bile-, dile getirilmesi dahi önemli.
Sonuç Kürtlere legal siyaset yolunun kapatılması anlamını taşıyor. Kuşkusuz Kürt kimliğini ortaya atmayarak ve Kürt meselesini dile getirmeyerek AKP -Ve hatta Türkiye’de azınlıkları ve etnik çeşitliliği reddeden- CHP içinde de bile siyaset yapmak mümkün. Nitekim AKP’de ve CHP’de Kürt kökenli milletvekilleri var.
Bu milletvekilleri, Kürt meselesiyle ilgili olarak mensup oldukları partilerin politikaları ve liderlerinin koyduğu sınırların dışına pek çıkamıyorlar.
Bu nedenle bu durum hiçbir şeyin çözümü olmuyor. Geçmişte olmadı, gelecekte de olması mümkün değil.
Türkiye bir yandan terörle mücadele adı altında silahlı Kürt hareketini sona erdirmek için uğraşırken, bir yandan da bu hareketi destekleyen kesimlerin legal siyaset yapmasını ve ülkenin demokratik yaşamına katılmasını engellemeye çalışıyor.
Kürtlerin legal siyasi partilerinin kapatılmasını engelleyecek ve parti kapatmayı zorlaştıracak yasal değişiklikler yeterince gerçekleştirilmiyor.
Öte yandan yüzde 10 seçim barajı nedeniyle Kürt partilerinin Meclis’te temsil edilmelerine olanak tanınmıyor. Böylece Kürtlere -silahlı mücadele ya da terör denilsin farketmez-, başka bir seçenek bırakılmıyor. Parlamento’ya girip demokratik kurallar içinde Kürtleri temsil etmeleri istenmediği gibi, şimdi de baraj engelinden kurtulup bağımsız milletvekili olarak Meclis’e girmeleri ihtimaline de set çekilmek isteniyor. Bu durum bu kadar açık olarak bilindiği halde yine de dile getiriliyorsa işte buna, ‘yangına körükle gitmek’ denmez de ne denir?
Bir yandan PKK’nın silah bırakması, hatta ortadan kaldırılması için ABD’ye ricacı olunuyor. Bir yandan da bu meselenin çözümünü engelleyecek böyle bir uzlaşmaz tutum takınılıyor. Bu tutuma karşı ABD ne yapsın? Oysa DTP’nin, bağımsız milletvekilliği gibi dolambaçlı ve hatta hileli bir yöntem yerine, barajın düşürülerek Meclis’e girebilmesi sağlansa, Türkiye’de Kürt meselesinin çözümü yolunda bir uzlaşma ve yumuşama iklimi oluşabilir.
Maganda spor yazarları, bu magandalara Kürtlere, Müslümanlara, özgürlükleri savunanlara, insan hakları savunucularına küfür ettiren, generalleri Kürtlere yönelik imhaya özendiren maganda genel yayın yönetmenleri, Kürtlere yönelik topyekün savaşı savunan Turancı emekli büyükelçiler ve onlara yazı yazma olanağı veren sözde demokrat yayın yönetmenleri hergün yeni kışkırtmalar yaratmayı çok iyi biliyorlar.
Bu nedenle Türkiye’nin bu girişimleri boşa çıkartmak için acil olarak barışa, toplumsal mutabakata ve meselelerini demokratik yöntemlerle çözmeye ihtiyacı var.
Böyle bir ortamda AKP’nin yapacağı şey bağımsızlara baraj koyup Kürtlerin Meclis’e girmesini engellemek yerine mevcut barajı ve diğer engelleri kaldırmak olmalı.
Yoksa yangına körükle gitmiş olacak.
