10 Kasım dolayısıyla radyolarda Atatürk'ün sevdiği şarkılar çalınıyor.

Sunucunun dikkat çektiği husus, eserlerin güzelliği ve Atatürk'ün müzik zevkinin yüksekliği.

Öncelikle hatırlatmak gerekir.

Atatürk, her şeyde kalite gözetirdi.

Giyim kuşamına, yediğine içtiğine, sofrasına, müziğine kadar basit ve sıradan işlere itibar etmezdi.

Bu bir.

*

Ayrıca o dönemki eserler arasında, bir tane bile seviyesiz şarkı türkü bulamazsınız.

Bugünkü gibi önüne gelen, ihtiyaç fazlası özgüven yüklenerek, piyasaya çıkmazdı.

Çıkamazdı çünkü talep görme ihtimali yoktu.

Özellikle sanat eserleri söz konusu olduğu zaman, haddi aşana pek rastlanmazdı.

Bu da helalinden iki.

*

Bugün partili başkan veya cumhurbaşkanı olacak olmayacak, mümkündür değildir tartışmaları yapılıyor ya…

Yeri gelmişken ufak bir hatırlatma yapalım.

Mustafa Kemal Atatürk, mirasının büyük bölümünü CHP'ye bırakmıştı.

*

Çoğu zaman göz ardı edilen bir hususa daha değinmekte fayda var.

1938'den sonra Cumhurbaşkanı olan İsmet İnönü, o kadar ön plana çıkmıştı ki neredeyse Elçibey muamelesi görüyordu.

İnönü, paraların üzerinden Atatürk'ün resmini çıkartmış, kendi resmini bastırmıştı.

1950'ye kadar böyle sürdü.

*

Eğer üçüncü Cumhurbaşkanı Celal Bayar da aynı tavrı devam ettirerek kendi resmini tercih etseydi, öyle bir gelenek oluşacaktı ki, her dönem paraların üzerinde, görevde bulunan cumhurbaşkanı yer alacaktı.

Reşat altınından sonra, Cumhuriyet altını basılması gibi…

Bayar, tercihini Atatürk'ten yana kullandı.

İnönü'yü sildi ve Atatürk'ün konumunu kavileştirdi.

Heykellerin yaygınlaşması da aynı dönemdedir.

Bir de 80 sonrası patlama görüldü heykel bahsinde.

Hatta o dönem o kadar ileri gidildi ki, Atatürk'e hiç benzemeyen heykeller bile yaygınlaştı.

*

Diyebiliriz ki Atatürkçülüğün kurucusu Bayar'dır.

Yoksa bugün, ölümünün üzerinden 78 yıl mı geçti, yoksa 88 yıl mı, hatırlamakta zorlananların sayısı çok olurdu.

Bayar'dan hiç hoşlanmayan CHP'liler kabullenmekte zorlansa da vaziyet böyleyken böyle.

*

Bir de 'öyleyken'e bakalım.

Öyle bir durumdan (paraların üzerine dönemin cumhurbaşkanının yer almasından) en çok memnuniyet duyacak olan sanırım Kenan Evren olurdu.

Ondan daha fazla Atatürkçü görünen yoktu.

Galiba gerçekten de öyleydi.

Kıyafetlerini bile taklit ediyordu Evren.

Konuşmasını benzetmeye çalışıyordu, yürüyüşünü bile.

Nitekim o da gitti. (Kim kaldı ki?)

*

Kendi resmini bastırmayı en fazla hak eden ise tahmin edin bakalım, kim?

Bana kalırsa hiç tereddütsüz Recep Tayyip Erdoğan.

Size kalanı kendiniz söyleyin.

*

Atatürk, 57 yaşında ölmeseydi de Bayar gibi uzun ömürlü olsaydı, 1984 yılına kadar yaşardı.

O zaman neler farklı olurdu kim bilir?

En azından misakı millî unutulmazdı.

İnönü ile Bayar da sıra bekler dururken, biri göçer gider, diğeri ümidini keserdi.

Dolayısıyla 60 darbesi de yapılmaz ve bir darbe geleneği oluşmayacağı için 15 Temmuz, takvimde sıradan bir gün olurdu. Sıpsıradan.

Lâkin olan, olması gerekendir; elden bir şey gelmez.