Teröristlerin emir eri, açıklama yapıyor: “Barış gelecekse, Erdoğan'la görüşürüm.”

Ah canım.

Çok mu yandı canın?

Desene dağdakiler perişan oldu.

Yeter artık mı diyorlar?

Elimizde adam kalmadı, kadın kalmadı, çocuk bile kalmadı.

*

Dağda yaşamak kolay mı?

Hem de terörist olarak.

Asker gelir, özel tim gelir…

Sık sık uçaklar geçer tependen.

Bombaların, mermilerin 'fiyuv'larını duyarsın.

*

Cepheye sürecek, eline silah verecek birini bulmakta zorlanıyorlar herhalde.

Bomba hazırlayacak birileri lazım…

Canlı bomba olacak birileri lazım…

Yemek yapacak, aç karnımızı doyuracak birileri lazım.

Ara sıra kafan bozulunca dayak atacak biri bile lazım.

Ne diyor Selocum, dağdakiler?

İnan ki Selocum, konserve kutularını bile kendimiz açıyoruz.

O haldeyiz yani, inan.

Sinirden dayak atacak kimse bulamadığımız için, birbirimizi pataklıyoruz.

Mu diyorlar?

Yoksa…

Rahatımız çok iyi, keyfimiz beyde yok. Yakında gene yazarım mı?

*

Bizimki de talimatı almış, üstüne düşen vazifeyi yerine getiriyor.

Dedik ya emir eri.

Başka ne yapacak?

Barış gelecekse, Erdoğan'la görüşürmüş.

Aklınca fedakârlık sergileyecek…

*

Yahu Barış öldü.

Haberin yok mu?

Kaç sene oldu.

Onun ölümü üzerine yapılan programda arkadaşı olarak konuşanların bile bir çoğu öldü.

Hani kır saçlı bir Ali vardı…

Bir meydan programı yapar, kırk elli kişiyi doldurur stüdyoya, hepsini sırayla konuştururdu.

Hatırladın mı?

İşte orada konuşan Barış'ın yakın dostları bile artık aramızda değil.

Mesela Cem.

O da göçtü gitti.

*

Gelmez artık onlar.

Onlar gibisi de gelmez bir daha.

Var git sen kendi yoluna.

Boş yere bekleme.

Başka birilerini bul, onları dinle.

Barış'tan da Cem'den de ümidini kes.

Çok istesen bile gelmezler.

Gelemezler.

Giden gelseydi, deden gelirdi en başta.