AK Partili olanların da yarıdan çoğu darbe olunca korkar, çekinir.

Bizim millet, ateş edildiğinde yere yatmayı dahi bilmez.

Belki bir avuç insan itiraz etmeye kalkar, onları da tepeleriz.

Elebaşlarının listesi de hazır, hiç birine fırsat vermeyiz.

Dış destek de tamam.

Plan tıkır tıkır işleyecek.

Oldu bu iş.

*

O kadar emindiler ki, profesör kılıklılar

diyecek kadar azıttı.

Gazeteci kılıklı olanı da

'a kükredi.

Ağızlarının ne kadar gevşek olduğunu gördük.

Kulaktan kulağa çıtlatanlar, manifaturacısından hırdavatçısına, terzisinden kasabına kadar haberi ulaştırdı.

*

Tarih çok önceden belli olmuş ki, siren sesleri ve bebek gülüşünden ibaret reklâm, dokuz ay on gün önce yayınlanmış.

O zaman kimse bir anlam verememişti.

Ne demek bir şehrin yukarıdan görüntüsü, siren sesleri ve sonunda gülen bir bebek…

Reklâmın sonunda gazetenin adı yer almasa, hiç kimse ne reklâmı olduğunu bilemez.

Gizli mesajlar konusunda çok becerikli bunlar.

Yukarıdan biri ördek resmi gösterse, ördekten yağmura, yağmurdan dereye, dereden baraja, barajdan elektriğe kadar hemen mesajı alır, gereğine yaparlar.

*

Şimdi onlara bir kalem fotoğrafı göstersek, kim bilir ne anlamlar çıkarırlar.

Bilmezler ki biz ne söyleyeceksek, dümdüz söyleyenlerdeniz.

Dolambaçlı laflar bize uymaz.

*

Pazar günü Yenikapı meydanında söyledik işte.

Eski kapıların hükmü kalmadı, şimdi istikamet Yenikapı dedik.

Bugün ya Yenikapı'ya destek olacaksın, ya da Yenikapı'nın altında kalacaksın. Arası yok…

Yenikapı hiç bu kadar güzel olmamıştı…

Artık, kadın erkek genç yaşlı herkesin askerlik hatırası var…

Bütün meydanlar Yenikapı'ya çıkar, Pensilvanya dâhil…

Bu milleti yenebilecek ordusu olan varsa gelsin, dedik…

Aslında o meydanda hep beraber güzel bir şiir yazdık. Başka bir söz söylenmese de olur.

*

Darbeciler, çoğunluğun kendi taraflarına geçeceğini nasıl hesap ettiler?

Nasıl büyük bir yanılgıya düştüler?

Her şeyden önce bizdeki vatan aşkını anlamamışlar.

Halka silah sıkarak, bomba atarak, tanklarla ezerek darbeye başlarsan, çuvallarsın, bunu akıl edememişler.

İçlerindeki nefret ve yıllar boyunca biriktirdikleri kin, gözlerini bürümüş ve gerçeği görmelerine mani olmuş.

*

Hâlbuki şöyle baksalardı, daha iyi görür, daha iyi tahlil eder ve daha iyi bir sonuca ulaşırlardı.

Solcular bizi dindar sanıyor, o yüzden sevmiyorlar.

Sağ kesim ise bu ne biçim din diyor, bir türlü bize sıcak bakmıyor.

Bu durumda biz kimden destek alacağız?

Sadece gâvurun desteği yeter mi?

İşte bu kadarcık soruları mantıklı şekilde ele alabilselerdi, oturdukları yerde oturur, beddua seanslarıyla yetinirlerdi.

Ve bazıları onları çakı bile taşımaz, karınca bile ezmez zararsız insanlar diye tanımaya devam ederdi.