Bir insanın elindeki fiziksel varlıklarına el konulabilir, parasal kaynakları elinden alınabilir. Ancak hiçbir yerde, hiçbir güç, hiçbir kimsenin, entellektüel zenginliklerine, hiçbir şekilde geri alamaz. Kuruluşların olduğu kadar ülkelerin de güç, finansal varlıklarından daha çok entellektüel zenginliklerinden kaynaklanır. Entellektüel değerler, fiziksel ve parasal değerlerden önce gelir.

*

Entellektüel güçler, her ülkede yönetenlerle yönetilenler arasındaki, uyum ve düzeni sağlarlar. Entellektüeller, uçların peşinde koşmaktan daha çok, uçları altın oranda harmanlamanın peşinde koşarlar. Onlar, erdemi uçlardan önce, iki ucun birbirleriyle örtüştükleri, alanlarda ararlar. Onların düşünce ve eylem dünyalarında, ya iyilik ya kötülük yoktur, hem iyilik hem kötülük vardır, önemli olan, iyiliklerin ağır basmasıdır.

*

Dünyanın, ''sürgün, marjinal, yabancı'' Entellektüel"i Edward Said"in vurguladığı gibi: ''Her entellektüel bir dilin içine doğar ve hayatının geri kalanını da çoğunlukla o dilin içinde geçirir ki, bu dil onun entellektüel faaliyetlerinin ana aracıdır.'' Einstein"a göre, nasıl matamatik aklın diliyse, edebiyat da gönlün dilidir. Entellektüel, aklın ve gönlüm dilini, en güzel, en etkili ve en doyurucu olarak, ana dilinde yazar.

*

Entellektüel hem aklın, hem gönlün hem yönetenler, hem yönetilenler açısından, çift yönlü eleştiri yapmasını bilmesinden gelir. Onlar eleştiri oklarını, hem yönetenlere, hem yönetilenlere çevirirler, sözkonusu iki kesim arasında bir köprü işlevi görürler, doğrunun, güzelin ve iyinin yanında yer alırlar, hem nalına, hem mıhına vururlar.

*

Yönetenler kadar yönetilenlerin de seslerinin duyulduğu, kamu kuruluşları kadar gönüllü kuruluşların da güçlü olduğu, şeffaf bir dünyada, entellektüellerin sorumluluğu üçe katlanıyor. Düzleşen dünyada, herkes gününden sorumlu, bir entellektüel gibi, davranmak zorundadır. Erdemli bir toplumda, ister yöneten olsun, isterse yönetilen olsun, herkes kendi ölçeğinde, olumlulukları özendirmek, olumsuzlukları önlemekle görevlidir.

*

Entellektüel olmak, sürekli yakınan, sürekli şikayet eden ve sürekli suçlayan olmak değildir. Ancak, bütün dünyada olumlulukların olduğu kadar, olumsuzlukların da mimarları, entellektüellerdir. Entellektüel işaret parmağıyla göstererek, birini eleştirirken, üç parmağının da, kendisini gösterdiğini unutmamalıdır.

*

Entellüktüel ana dilinde yazmasını, akıl dilinde düşünmesini ve gönül dilinde konuşmasını öğrenmelidir. En ağır yükler entellektüellerin omuzlarına yüklenir.

*

Entellektüeler arılara benzerler, binbir çiçekten yararlanırlar, yine de düşünceleri kendilerine özgüdür.

*

Entellektüel insanı insana karşı savunur.

*

İnsan eleştirisiyle entellektüel olur.