silahların sessiz kalması rakip devletler arasında devamlı bir barış ve tam uyum sağlanması ve mücadelenin bitmesi anlamına gelmez..
milli gücün siyasi, askeri, ekonomik, demografik, coğrafi, jeopolitik, bilimsel, teknolojik, psikososyal, kültürel güçlerin terkibinden oluştuğu, bütünün temsil ettiği kudrette iç siyasi yapının, iç siyasi yapının birlik ve dayanışmanın, dirayetli milli liderliğin önemli bir payı bulunduğu dikkatten kaçmamalıdır..
rakip devletin bilim ve teknolojide atılımı, ekonomik gelişimi, nüfus patlaması, barış içinde de, seferi durumdaki stratejik yığınak benzeri riskler yaratabilir.. kuvvet dengelerini kökten bozabilir..
milli önderliğin görevi; devletler ve milletler arası mücadelede, kesintisiz süren yarışta, her yönden gelebilecek olumsuz etkilere karşı millette bağışıklık ve aktif savunma yeteneği kazandırarak milli mefkureyi canlı tutmak, milli hedeflere eriştirecek yolda millete rehberlik etmektir..
millet hadimi devlet adamının vasfı, milletin hayati menfaatini, devletin varlığını ve geleceğini güven altına alacak milli hedefleri görmesi, belirlemesi, milli stratejiyi, milli siyaseti sarsılmaz bir kararlılıkla izlemesidir..
*
strateji ve harp prensipleri
stratejinin kuralları ile harbin prensipleri özde birleşir..
harbin nihai hedefi, düşmanı milli emellerimiz için engel olmaktan çıkarmaktır.. onun savaşma azim ve iradesini kırmak, kullanabileceği vasıtalardan mahrum bırakmak, silahlı kuvvetlerini etkisizleştirmektir..
genel kabul gören harp prensipleri:
-taarruz
-manevra
-sıklet merkezi
-kuvvet tasarrufu
-emir-komuta birliği
-emniyet
-baskın
-sadelik
harbin objektif hedefi; düşmanın savaşma azmini kırmak, onu savaşma ve direnme imkanlarından mahrum ederek savaşı sona erdirmektir. Bu prensipleri çoğaltmak mümkündür..
milletin mefkure birliği, milli öndere duyulan güven, başkumandanlıkla siyasi önderliğin uyumu milletin savaş emellerini gönülden benimsemesi orduyla bütünleşme, savaşla fikren fiilen, hisseten ilgilenmesi, tüm imkanlarını kaynaklarını savaş amaçlarına tahsis etmesi, yüksek seviyeli önderlik, her kademede seviyeli bir savaş eğitimi, savaşma şevki, fedakarlıktan kaçınmayan bir görev şuuru, özveri, cesaret, harp sanatı ustası suntzu’dan atatürk’e, başarının temelleri olarak vurgulanan prensiplerdir..
*
fikri hür, vicdanı hür yetiştirilmemiş, emperyalist kültür baskılarıyla duman altında kalmış, komplekse kapılmış, yüksek bir milli mefkureden mahrum yetiştirilmiş nesillerin askeri eğitiminde ciddi zorluklarla karşılaşılacağı kestirilebilir.. milli gücün ve silahlı kuvvetlerin yurt savunmasına hazırlanmasının askerlik şubesi eşiğinden başladığı ve kışla duvarları ile sınırlı olduğunu düşünmek, ağır bir ihmal ve hata olur..
vatan nöbetine geldiği güne kadar geçen zamanı, belirli müspet bir hedef fikrinden yoksun olarak harcanmış; beyni, milli menfaatlerle, korunması, geliştirilmesi gereken değer ve emellerle çelişecek şekilde programlanmış, devletle, milletle bağları zayıflamış, yabancılaşmış, kaybedilmiş kişiyi; acemi eğitimi müfredatıyla tekrar kazanmanın; savaşta düşen mevzileri geri alma, hasta ve yaralıları kurtarma kadar kolay olmayacağı dikkatten kaçırılmamalıdır..
mefkure birliği (ortak ideal), seviyeli bir eğitim, disiplin ve morali de kapsamakla beraber, muharip ordunun disiplin ve moralinin ayrı bir özelliği bulunduğu unutulmamalıdır..
atatürk, bürokratik silsileyi meratiple merasim protokolü haline getirilen disiplini, savaş ve askerlik mantığının zorunlu kıldığı özden mahrum bulduğu için güvenilir görmemektedir..
her rütbe sahibi, astlarından hürmet, itaat ve uyum hakkını, onları ateşe ve ölüme sevk edebilme yetkisini ancak maiyetine, astlarına, birliğine şahsen örnek olmaktan, manevi nitelikleriyle, bilgi ve tecrübesiyle metanet ve yiğitliğiyle tartışılmaz bir üstünlüğü temsil etmekten alır.. her üst’ün, her amirin komutanın göreviyle, mesleğiyle ilgili ilk vecibesi budur, demektedir..
