Beyoğlu, özellikle İstiklal Caddesi çok uzunca bir süredir sanatın merkezi. Birçok sanat kurumu ya bu cadde üzerinde yer alıyor ya da bu caddenin yakınlarında. Tarih boyunca zaman zaman Beyoğlu’na olan ilgi azalsa da bu bölge her daim etkin bir sanat merkezi olmayı sürdürüyor.
Özellikler bankaların, büyük şirketlerin sanat kurumları bu cadde üzerinde yer alıyor. Bir de daha bağımsız duran kurumlar da bu civardadır. Daha bağımsız diyorum çünkü bir sanat merkezinin dışarıdan destek olmadan ayakta kalabilmesi, eğer popüler ve popülist işler yapmıyorsa, neredeyse imkansızdır. Bu sadece ülkemizde değil bütün dünyada bu şekilde. Bir sanat kurumunun mutlaka düzenli bağışçıları, sponsorları olur.
İstanbul’un bu müstesna muhitinde yer alan Artizan Sanat kısa sürede yaptığı etkinlikler ve düzenlediği sergilerle her daim radarımda. Geçtiğimiz günlerde Artizan Sanat’ın kurucularından sevgili Mehmet Lütfi Şen’le konuşurken mekanın geleceğinin belirsizliğinden bahsedince açıkçası epey üzüldüm.
Artizan Sanat, İstanbul Kalkınma Ajansı (İSTKA) Yaratıcı Endüstriler Başlığı kapsamında, İstanbul Sanat Paylaşım Derneği tarafından 2021 yılında projelendirildi. “İstanbul Görsel Sanatlar Merkezi” projesi İSTKA tarafından kabul edildi ve Beyoğlu Belediyesi, Medipol Üniversitesi iş birliği ile hayata geçirildi. Proje kapsamında İstanbul’da uluslararası birikimin paylaşımını öncelendi örneğin Balkan Film Günleri gerçekleşti. Yine Uluslararası Dostluk Kısa Film Festivali’ne ev sahipliği yaptı. 6 ulusal iki yabancı sanatçının sergisi açıldı. Artizan etkinlikleri bünyesinde çok sayıda kült filmin gösterimleri ve bu filmlerle alakalı söyleşiler gerçekleşti. Sinema ve Çocuk Günleri kapsamında film gösterimi, söyleşiler, sergi ve atölye gerçekleştirildi. Ayrıca fotoğraftan seramiğe birçok sanat alanında maksimum katılımla atölyeler gerçekleştirildi. Yönetmenlikten senaryoya kurgudan oyunculuğa yetkin profesyoneller tarafından yönetilen kısa film atölyesi gerçekleştirildi. Butik, entelektüel, plastik sanatlar ve sinema etkinliklerini her daim yer aldı. Gördüğüm kadarıyla başladığı andan itibaren gençler ve sanatseverler tarafından sahiplenen Artizan Sanat etkinliklerine bir müddet daha devam edecek. Ama Mayıs ayı sonunda İSTKA desteği tamamlanacak. İnşallah Beyoğlu Belediyesi desteğiyle Mis Sokak’ta yer alan bu merkez faaliyetlerine devam eder.
İlk sergilerinden biri olan Sanathane Resim ve Heykel Koleksiyonu Sergisi’nde birçok eseri ilk kez görme fırsatım olmuştu. Küratör Mehmet Lütfi Şen’in 30 yılı aşkın bir zamanda oluşturduğu koleksiyon sanatseverlerle ilk kez buluşmuştu.
100 yıllık bir çınardı İlham Gencer. Bugün Türkiye’de caz müzik diye bir şey varsa onun sayesindedir. 1960lı yıllarda Türkçe sözlü pop müziğin ilk örneğini gene o verdi. O tarihe kadar pop müzikte şarkılar orijinal dillerinde Türk şarkıcılar tarafından söyleniyordu. Müziğe beş yaşında annesinden aldığı eğitimle başladı ve hiç nota öğrenmedi hep doğaçlama ve ezberden çaldı, söyledi.
Verdiği bir röportajda 1953 yılında Steinway konser piyanosunun parasıyla o tarihte 3 yalı alınabildiğini söylemişti. 1950’lerde Amerikalı şarkıcı Eartha Kitt’e Katibim şarkısını öğretti ve bu şarkı Üsküdar’a Giderken’le birlikte dünya çapında bu sayede tanındı. 1960larda Şişli’de efsanevi Çatı Kulübünü kurdu. Niçin efsanevi? Çünkü bu kulüpte sahne alan bazı isimler şu şekilde: Ayten Alpman, Ajda Pekkan, Cem Karaca, Barış Manço, Emel Sayın, Füsun Önal, Fikret Kızılok,Timur Selçuk, Cahit Berkay.
2008 yılında mahkeme kararıyla Osman İlham Gencer olan adını Bozkurt İlham Gencer’e çevirdi. Onu tanıyanlar zaten onun milliyetçi olduğunu biliyordu. MHP’den milletvekili ve belediye başkanlığı adaylığı vardı. Rahmetli Alparslan Türkeş’e uzun süre danışmanlık yapmıştı. Malum çevreler onu bu yüzden çoğu zaman görmezden geldiler. Müzik festivalleri, yarışmalar onur ödülü, üniversiteler fahri doktora vermediler. Ama o bunlara önem veren birisi değildi. Yakın zamana kadar Pera Palas’ta hâlâ şarkılar çalıp söylüyordu Türkiye’nin ilk piyanist şantörü. İyi müzisyendi, iyi bir insandı. Mekanı cennet olsun.
