Ünlü reklamcı Nail Keçili''nin bir gazeteye verdiği röportajdaki itirafları önemli dersler içeriyor.

Hikayesini kendisinden dinleyelim; 28 şirket 2 bin 500 çalışanı olan bir işadamıydım. Reklam pastasının yüzde 53''ü bendeydi.

Tartışmasız, rakipsizdim.

Benimle çalışan isimler arasında Ertuğrul Özkök, Engin Ardıç, Nuri Çolakoğlu ve Feryal Pere gibi isimler vardı.

Hatam yoktu. Ama bazı şeyleri yanlış yaptım.

Bunu da sonra fark ettim.

Burada yaşayan Yahudiler güzel örnektir. Adamlar kazanırlar ama asla göstermezler. Kötü otomobile binip kirada otururlar. Bende ise yat, kat, uçak yani ne ararsan vardı. Kazanıyordum. Yaşamalıydım diye düşündüm.

Ama Yahudiler''in yaptığı doğruymuş!

Git Monaco''dan villa al, paranın keyfini dışarıda sür. Ama biz Türkler böyle yapmayız. Haliyle çok kıskanan oldu.

*

Özel jet sadece Türkiye''de Boronkaylar''da, Sancak Air''de ve bende vardı. Sadece kendim değil dostlarım da kullanırdı.

Mesela Mustafa Koç ve Erol Aksoy isterlerdi. "Yakıtı unutmayın!" deyip verirdim...

Bir gün Yunan adalarının üzerindeyim.

Uçağımla Marmaris''e geliyorum.

Tam Santorini''yi geçerken aşağı bakıp "Oğlum Nail seni kim yıkabilir ki?" diye kendi kendime konuştum.

Çok güçlüydüm ya!

6 ay sonra 5 kuruşum yoktu! 1971 darbesinden sonra Türkiye''yi tanıtma görevi bana verildi. Askerler o zamanki imajdan memnun değildi. İlişkilerimi kullandım.

Hem Atatürk''ü hem Kenan Paşa''yı TIME''a kapak yaptırdım.

Erol Simavi Ertuğrul Özkök''ü isteyince verdim.

''Hayır'' diyemezdim.

Sonra o Hürriyet''te olsa da iyi çalıştık.

Arayıp "Nail 1.5 milyon dolar lazım" derdi, 5 dakika sonra o para onda olurdu. Hem Hürriyet''le hem Sabah''la çok iyi çalışıyorduk.

Benim ipim çekilince, Eli Acıman vefat edince ve Güzel Sanatlar''ın sahibi Ünver Oral bırakınca sektör çöktü.

Kulağına iki küpe takan reklamcı oldu.

Biz reklam üretiyorduk.

Bugün piyasa çok gelişmiş olmasına rağmen reklam gelirleri 10 yıl önceki seviyenin altında! Bu da bizim iş yaptığımızı gösteriyor.

Zaten şu anda piyasada rüşvetten başka bir şey konuşulmuyor.

*

Türkiye''de birinci kuşaktan kimse zengin olamaz.

Olamazdı. İki neden, zengin üretti!

Karaborsa ve kota

Bizim zenginlerimiz ya ilişkileri sayesinde kota''nın arkasına sığındı.

Ya da karaborsadan parayı götürdü.

Geçmişe gidilirse karşınıza bu çıkar.

Bu alana da kimse bulaşmak istemez... (Bugünkü sosyete hayatını yorumluyor)

Adamlar her gün magazin dergilerinde.

"Kim bunlar?" diye soran yok.

Saraylarda oturuyorlar, tek kuruş vergi vermiyorlar.

Kemal Gülman geçenlerde 24 milyon Euro''ya Yat almış.

Al da arkadaş; sen ne kadar vergi verdin?

Ya da genç kızlarla gezen Nurettin Hasman.

Adam haciz içinde lüks araçlardan inmiyor.

Nasıl iş bu ya!

Teknemde Özal''la baba Bush''u ağırlıyordum.

Baharın hiç geçmeyeceğini zannettim.

Şimdi hayata tutunmaya çalışıyorum...

Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Öğretim Üyesi Prof. Dr. Vedat Bilgin''in editörlüğünü yaptığı "Üniversite ve Bilim" kitabı, farklı görüşlerden 27 ismin Türkiye''deki üniversite sorununa dair teşhislerine ve çözüm önerilerine yer vermiş.

Darbe veya müdahale süreçlerinde başat rol oynayan üniversitelerin, Türkiye''nin son 10 yılda yaşadığı değişim ve dönüşümde sessiz kalmasını dikkat çekici buluyor.

Bilgin, bu durumu, "Darbeleri ve müdahaleleri normalleştiren bir anlayış Türkiye''nin siyasal elitlerinde olduğu gibi akademisyenler arasında da var.

Türkiye''de demokratik değerlerin meşruiyet alanı genişledikçe onların bilim adına değil, politik bir statüyü temsil eden bir konumda kaldıkları açığa çıkıyor" sözleriyle değerlendiriyor.

Türkiye dünyanın 20 politik gücü arasında ve 16. büyük ekonomisi fakat üniversiteler ilk 500''de yok.

Neden yok olduğu belli değil mi?