Eski zamanların birinde bir otlakta öküz sürüsü yaşarmış ama civardaki aslanlar her gün saldırırlarmış bu sürüye.
Öküzler de biraraya gelerek kolayca saldırıyı def ederlermiş.
Aslanlar "Burada bize ekmek yok" deyip ortalığı terk etmeye hazırlanırlarken sürünün en çelimsiz, ama kurnazı olan topal aslan, "durun bu işi bana bırakın" demiş.
Diğer aslanlar da son çare diye dinlemişler.
Topal aslan elinde beyaz bayrakla gitmiş öküzlerin yanına.
Öküzlerin lideri olan boz öküz sormuş ne istediğini.
Topal aslan "saygıdeğer öküz efendiler, sizden özür dilemek için geldik.. Evet size defalarca saldırdık, ama niye biliyor musunuz? Hep o sizin aranızdaki sarı öküz yüzünden. Onun rengi gözümüzü kamaştırıyor, onu gördük mü ne kadar barışsever olduğumuzu unutup saldırıyoruz. Verin onu bize siz kurtulun biz de barış içinde yaşayalım."
Boz öküz, diğer önde gelenler sıcak bakmışlar bu teklife.
Bir tek yaşlı, benekli öküz "Olmaz" demiş, ama dinletememiş sözünü.
Zavallı sarı öküz teslim edilmiş aslanlara.
Bütün sürünün selameti için.
Gerçekten de günlerce sürüye saldıran olmamış.
Ama aslan milleti bu, ne kadar sabreder ki?
Hele öküz etinin tadını aldıktan sonra.
Topal aslan boz öküzün yanına tekrar gelerek "selam" diye başlamış söze…
"Bizim büyük bir problemimiz var"
"Nedir" demiş boz öküz merakla
"Sizin şu uzun kuyruklu öküz…" demiş topal aslan ve devam etmiş, "Öyle uzun kuyruğu var ki o kuyruğunu salladıkça gözümüz dönüyor, sürüye saldırmamak için kendimizi zor tutuyoruz. Verin onu bize, eskisi gibi barış içinde yaşayalım."
Boz öküz yine istişare yapmış sürünün ulularıyla.
Yine sadece benekli öküz karşı çıkmış, hepsi de "verelim gitsin" demişler.
Tekrar tekrar yinelenmiş bu olanlar.
Her geçen gün daha da semirmiş ve güçlenmiş aslanlar, öküzler ise her gün daha da zayıflamışlar, seyreldikçe seyrelmişler.
Aslanlar küstahlaştıkça küstahlaşmışlar.
Artık sebep bile söylemeden "verin şu öküzü bize yoksa karışmayız" derlermiş sadece.
Zavallı öküzlerin "HAYIR" diyebilecek güçleri kalmamış.
Hepsi birer birer can veriyorlarmış aslanların pençesinde.
Boz öküz de dahil olmak üzere birkaçı kalmış en sonunda.
"Ne oldu bize, ne zaman kaybettik bu mücadeleyi aslanlara karşı, oysa ne kadar güçlüydük" diye sormuş birisi boz öküze.
"Biz" demiş boz öküz, gözleri yaşlı ve sesi pişmanlıkla titreyerek; "Sarı öküzü verdiğimiz gün kaybettik bu kavgayı".
***
Bu Afrika hikayesi Milli Eğitim Şûrâsı''na karşı son bir haftadır Türkiye''de uygulanan laikliği dine dönüştüren yazar takımı, akademi çevreleri ve Patronlar Kulübü TÜSİAD tarafından sergilenen inanılmaz muhalefeti görünce aklıma geldi. Dinini iyi bilen yönetici, işadamı, valiyi kim istemez?
Meslek Liseleri ile İmam Hatip Okulları, hem bu halkın hem de global dünyada devlerle rekabet etmek isteyen işadamlarının yani TÜSİAD''ın ''sarı öküzü''dür.
Halk bunun farkında ama TÜSİAD hâlâ derin uykuda!.
TÜSİAD''ın Başkanı Ömer Sabancı, “Sanayiciler olarak işi bilen meslek lisesi mezunlarına ihtiyacımız olduğu kadar, dinini iyi bilen çalışanlara da ihtiyacımız var” diyemez mi. TÜSİAD adına bülten hazırlayanlar her kimse ya toplumun değerlerini bilmeyecek kadar derin bilgileri yok ya da derin başka bilgileri ve ilişkileri var. İkisinden biri.
Aç canavara tahabbüb canavarın merhametini değil iştahını açar, üstelik bir de diş kirası ister.
***
***
Mescidde hutbe okurken, yeni Müslüman olanlardan birisi ayağa kalkar, kan davası gütmektedir.
Hz Muhammed''in sözünü keserek
-“Ey Allah''ın Elçisi” der ve mescidde oturan bir grubu işaret ederek, “Bunların ataları bizim aileden birini öldürmüşlerdi.
Biz de karşılık olarak onlardan birinin öldürülmesini istiyoruz.”
Hz Muhammed sakin ama kararlı, cevap verir:
-Babanın intikamı oğlu üzerinden alınamaz.
