Tamam.

Sezon başında sağlıklı bir transfer politikası izlenemedi.

Sezona sağlıklı bir başlangıç yapılamadığı gibi pek de iç açıcı sonuçlar elde edilemedi…

Oyunda ve skorda istikrarsız bir görüntünün sonucu camia karaları bağladı…

Bu nedenle önce teknik kadroda, devre arasında da kadroda değişikliğine gidildi.

Bu dönemde Bakasetas, Berat ve Yunus Mallı dudak uçurtacak cinsten transferler olarak gösterildi…

Buna rağmen doğrudur, klasmanında kadro derinliği olmayacak kadar zayıf olan takımların başında Trabzonspor geliyor.

Düşünün ki 5 oyuncu değiştiren Fenerbahçe, hamle oyuncusu olarak Ozan Tufan’ı kenarda tutarken, Trabzonspor’un bırakın hamle oyuncusunu, değiştirecek oyuncu sayısı ikiyi geçmiyor.

Sıkışık maç takvimi nedeniyle tekrarları ancak maçlarda yapmaya çalışan bir ekip de var ortada. Belki de Abdullah Avcı’nın söylediği gibi gelecek sezon keyif veren bir takım izleyeceğiz.

Kim bilir!..

Bütün parçaları toplayıp, iyi niyetle fotoğrafın tamamına baktığımızda maalesef bugün ümit ışığı vermeyen oyuncu topluluğu ile bu topluluğun oyun anlayışını bir ümide bağlayıp peşinize çekemezsiniz.

Oyunu iki yönlü oynayamayan oyuncu yokluğundan Berat’ın savunma önünde kalması, Bakatesas’ın aklının hep hücumda olması ister istemez ikinci bölgenin savunmasının ve geçiş sorumluluğunu bir futbolcuya yüklüyor. Bu oyuncu zaman zaman Flavio, bazen Abdulkadir Parmak, bazen de Baker oluyor. Hal böyle olunca orta direği çöken takımın rakiplerinin de hem iştahı açılıyor, hem de cesaretleniyor.

Son 3 maçın ikisini kaybeden Trabzonspor, 8 eksiği bulunan Kasımpaşa karşısında da iştahlı, coşkulu oynayamadığı gibi oyunun boyunu da kısaltamadı.

Buna daha net örnek vermek gerekirse, sadece bu üç maçı baz aldığımızda Trabzonspor’da topla en fazla buluşan oyuncuların başında Uğurcan Çakır’ı görmemiz mümkün.

Hiçbir şey yapmadan mağlup olmakla, coşkulu, arzulu ve mücadeleyi son terine kadar akıtarak mağlup olmak aynı şey değil…

Her iki mağlubiyet arasında fark; bugün için sadece puandır ama geleceğe yönelik içinde birçok umudu barındırır.

Trabzonspor cesur oynamazsa rakibin cesaretini, coşkulu oynamazsa rakibin iştahını ve öz güvenle özgürce yeteneklerini sahaya yansıtamazsa da rakibin öz güvenini arttırır…

İşte sizde olması gereken bu üç ana unsuru rakibe verirseniz sadece skor olarak değil, oyun olarak da ezilirsiniz…

Bu nedenledir ki; Trabzonspor küçük-büyük ayrımı yapmadan tüm maçlarında horonu dik oynamalı…

Yoksa korkunun ecele faydası yok…