Covid19 pandemisi, varyantların etkisi ile beraber ekonomiler üzerinde risk oluşturmaya devam ediyor. Bu risklerin bana göre en önemlisi olan küresel enflasyonist baskı hemen hemen tüm ülke ekonomilerinin üzerinde hissediliyor. Bir önceki yazımda emtia fiyatları üzerinden konuyu ele almış ve risklere dikkat çekmiştim. Bugün de gıda ve navlun fiyatlarına bakarak konuyu irdeleyeceğim. Ancak hemen belirteyim bu cephede de haberler pek iyi değil.

Küresel gıda fiyatlarındaki artış devam ediyor. Bu alandaki fiyat gelişmelerini takip etmek için en kapsamlı göstergelerden bir tanesi Birleşmiş Milletler Gıda ve Tarım Örgütü Dünya Gıda Fiyat Endeksi. Endeks her ay güncelleniyor. Son veriye göre endeks aylık bazda %1,2 yükselirken, yıllık bazda %32,8 arttı. Böylelikle endeks 130 puana yükseldi ve Eylül 2011’den bu yana en yüksek seviyesini görerek 10 yılın zirvesine çıktı.

Daha önce bu köşedeki yazılarımda navlun fiyatlarındaki artış konusunu detaylı bir şekilde sizlere izah etmiştim. Bu yüzden teknik detaylara girmeden son durumu ileteyim. Küresel navlun fiyatları konusunda başlıca takip ettiğimiz endekslerin başında “Freightos Baltic Index” geliyor. Söz konusu endeks ve alt endekslerindeki veriler “korkunç” düzeydeki navlun maliyetlerine işaret ediyor.

Bir süreden bu yana küresel enflasyon ile ilgili yapılan değerlendirmeler ağırlıklı olarak söz konusu enflasyonun “geçici” olacağı yönündeydi. Açıkçası bu tarz bir beklenti ekonomi yönetimleri ve merkez bankalarını biraz rahatlatıyordu. Oysa son dönemdeki gelişmeler bu alandaki endişeleri artırmaya başladı. Gıda, enerji, emtialar ve navlun fiyatlarındaki hız kesmeyen artışlar ile oluşan endişeler ilk etapta iki soruyu gündeme getirdi. Bu sorulardan ilki şu; Küresel enflasyon geçici ise ne kadar bir zaman diliminde işler normalleşmeye başlar? İkinci soru ise daha düşündürücü; Küresel enflasyon kalıcı olabilir mi?