Kissinger’ın insanî duyarlılığa yer vermeyen gerçekçi, faydacı dış politika anlayışında barış ve savaş arasındaki çizgi bulanıktır. Kissinger için ABD’nin kontrol ettiği küresel düzenin istikrarı önde gelir. Bu düzenin uyum içinde işlemesini ister, kurallara uymayanlarsa cezayı hak eder.
1970’lerde Dış İşleri Bakanlığı yapan Kissinger’ın İsrail politikası, İsrail’e rağmen İsrail’i korumak gibi örtülü bir işlev gördü. İsrail’in Filistinlilerle anlaşmayacağının farkındaydı. Ancak bunu Arap dünyasının liderlerine belli etmemekte mahir davrandı. İsrail’in bölgede sarsılmaz bir güce kavuşmasını isteyen Kissinger Arap liderlerin Filistin meselesine müdahil olmamaları için çalıştı. Kissinger Arap liderlere İsrail’in gelecekte bölgede tehdit unsuru olmayacak ölçüde, kendi halinde, küçük bir devlet olarak kalacağı telkinleri yapıyordu.
Kissinger’in niyeti İsrail’e zaman kazandırmak, ABD’nin desteğiyle kendini güçlendirmesiydi. Bu arada Araplar yorulacak, enerjileri, imkanları tükenecek, böylece İsrail’in varlığını kabul edeceklerdi. Kissinger güya Filistinlilerin bir devlete kavuşacaklarını da söyleyip durmaktaydı. Bugün İsrail, nehirden denize ‘büyük İsrail’ politikasını soykırım yaparak sürdüren Siyonist faşistlerce yönetiliyor. İsrail Filistinlilerin elindeki son parçaları yutmak için Gazze’yi vuruyor.
