“Bakın misafirimiz hatır için geliyor. Liselere konuşma yapan yazarlardan değil. Bir aksaklık olmasın. Sadece ilgili öğrencileri...”
“O dediğiniz çok zor Müdür Bey. Gelen kişi bir fenomen değil. Kimsenin ilgisi olmaz.”
“Güzel güzel dinleyecek öğrencileri indirelim konferans salonuna...”
“Dinleyeceklerine dair söz veremem. Ama gürültü çıkarmazlar.”
“Cep telefonlarını alıyoruz değil mi, konferans salonuna girerken?”
“Yok hocam o zaman çok gürültü yaparlar.”
“Bütün öğretmen arkadaşlar hazır bulunsun. Özellikle öğle tatiline denk getirdim...”
“Bu öğretmen arkadaşların pek hoşuna gitmedi. Bir öğle tatilimiz vardı, kim ki bu dediler.”
“Şimdi sırası değil hocanım ama yeri geldi diye söylüyorum. Öğretmen arkadaşlar okulda konuşmacı olarak kimi görmek isterler.”
“Ünlü birini isterler.”
“Ünlü biri derken...”
“Yani etkileşim alacakları bir fenomen isterler. Sormaya gerek yok. Ben gelecek cevapları biliyorum zaten.”
“Etkileşim derken…”
“Yani hocam şöyle instaya birlikte fotoğrafı konulunca takipçi getirecek, takipçilerini kıskandıracak kişiler.”
“Kimmiş böyle kişiler.”
“Takipçi sayısı milyonu geçen herkes olabilir. Kim olduğu çok da önemli değil yani.”
“Anladım. Yok ya bir şey anlamadım.”
“Anlaşılmayacak bir şey yok Hocam.”
“Kariyer sahibi kişiler olsun diyorsunuz...”
“Evet. Mesela geçen ay... yönetim kurulu üyesi olan... Hanım’ın sunumunu öğrencilerimiz çok beğendi.”
“Nasıl çok beğendi. Ben hiç beğenmedim. Sürekli kendini anlattı.”
“Gençler kendini anlatan sunumları çok seviyor. Özel hayat paylaşımı gençleri çok etkiliyoo. Sonra kadın çok marka giyinmişti. Kız öğrenciler için bu çok önemli. Sosyal itibarı en çok markalar üzerinden görüyor kız öğrencilerimiz.”
“İyi de bilmem nerenin yönetim kurulu üyesi olan o genç hanım hayatta bir şey başarmış değil. Aile mirası, baba nüfuzu ile paraşütle iniş yapmış biri. Anlamıyorum, bizim gençliğimizde biz böyle birileri ile karşılaştık mı hemen mesafe koyardık.”
“Madem o kadar karşısınız, niye okulumuza davet ettiniz ki!”
“Bazı şeyleri söylemeye mezun değilim Hocanım. Emir demiri kesiyor.”
“İyi ki emir demiri kesmiş Hocam. Okulumuzun çok güzel reklamı oldu.”
“Hoş geldiniz efendim. Sizi kürsüye davet etmeden önce edebiyat hocamız Esma Hanım sizi tanıtan bir konuşma yapacak. Uygun mudur efendim…”
“Nasıl isterseniz...”
“Yalnız, sayın Hocam, benim takdim konuşması ile ilgili bir sıkıntım var.”
“Nasıl bir sıkıntı Hocanım?”
“Bana verilen biyografi eksik. İnternetten tamamlamaya çalıştım, ancak orada da doyurucu bir bilgiye rastlayamadım.”
“Eksik biyografiden kastınız...”
“Yani kariyeriniz hakkında doyurucu bilgi yok. Sadece doğum tarihiniz, bitirdiğiniz okullar ve yazdığınız kitaplar var.”
“Affedersiniz, biyografimin tamam olması için ne gibi bir bilgiye ihtiyacınız var?”
“Yani şöyle, bu biyografi öğrencilerimiz için bir anlam ifade etmiyor. Üniversite okumuş, kitap yazmış. Yaani...”
“Kayda değer bir hayat başarısı yok diyorsunuz...”
“Yok estağfirullah öyle bir şey demiyorum da... Yani hayatınızda heyecan verici, renkli, şöyle elle tutulur bir şeyler olsa diyorum. Vardır muhakkak, ama siz tevazu gösterip paylaşmamışsınız herhalde.”
“Sizi hayal kırıklığına uğratacağım Esma Hanım, ama hayatımda sizi ve öğrencilerinizi heyecanlandıracak renklilik ve hareketlilik yok.”
“Bu durumda eksik biyografi ile benim sizi sunmamın pek bir anlamı olmayacak.”
“Bence de... Şöyle yapalım o zaman, beni kimse sunmasın. Ben kürsüye çıkar, selamımı verir, Octavia Paz’ın “Şairlerin yaşamöyküsü yoktur, onların yaşamöyküsü yapıtlarıdır” sözünü aktarır ve bunu pek âlâ yazarlar ve düşünürler için de geçerli sayabiliriz diyerek konuşmama başlayabilirim.”
“Siz bilirsiniz ama bu öğrencilerimiz için pek de heyecan...”
“Çok dikkatimi çekti Esma Hanım, en çok kullandığınız kelimelerden biri heyecan. Acaba siz sportif etkinlik ile edebî ve fikrî sohbet arasında beyhude bir bağlantı kurma telaşında olabilir misiniz?”
“Gençleri tanıyan biri olarak... Sizi uyarmak istedim.”
“Anladım... Sayenizde, yani ‘eksik biyografi’ tanımınız sayesinde çok şey öğrendim.”
