Şiiri yüz metreden fark etmek, şairi ayak seslerinden tanımak, az çok bir tecrübe gerektirir. Yazmak da öyle. Şiir, en kolay yazılan tür sanılır ama esasen en zoru. “Kelimeleri bir araya getiriyorsun, alt alta yazıyorsun, şiir oluyor.” Hakikaten görünüşte bu kadar basit. Fakat her öyle yazılan şiir midir? Tecrübe dediğimiz de yaşa bağlı değil mi?

Öyle sanırız da pek genç yaşta ustaca yazanlar görünce ne demeli? Nerede, ne zaman, nasıl ustaca yazmayı öğrendin sorusunu sormak isteyip soramamak ve güzel şiirleri okumak...

İşte yakın zamanda bunu yaşadım.

Kimsenin bilmediği, daha önce görmediği, gören birkaç kişinin de keşfedilmemiş olduğunu anlayamadığı yepyeni bir yıldız keşfetsem, bu kadar mutlu olmazdım. Altıncı sınıfa henüz geçen Meryem Sare Şengül’ün şiirlerini görünce. İstedim ki siz de görün, düşüncem yanlış mı doğru mu karar verin.

Dünya yıkılır sen yıkılma / Dünya yok olur sen olma/ Dünya üzülür sen üzülme. Sen yıkılma/Sen yok olma / Sen üzülme güçlü ol. Sen nadide ol/ Mutlu ol / Hepimizin gözünde bir inci ol.

Bir hayal kurdum dağlarda tepelerde/ Bir hayal kurdum gökyüzünde bulutların üstünde Bir hayal kurdum güldüğümüz sevindiğimiz Bir hayal kurdum gece gündüz olsun diye. Bir hayal kurdum binlerce kitap arasında Bir hayal kurdum üzüntü azalsın mutluluk çoğalsın diye Bir hayal kurdum zaman çoğalsın diye Bir hayal kurdum SEN ağlama GÜL diye.

Birisi gidince el salla / Unutmaz o seni / El sallamak kalptendir gönüldendir / İnsana hayat verir.

Görüşürüz demeden olmaz / El sallamadan olmaz / Acı keder yok olur / Bir el sallayışla Kalpten kalbe tüm dinlerde / El sallamak herkesin işine / Salla salla el salla / Her mutlu olduğunda.

Tek başıma uçsuz bucaksız dünyada / Biliyordu sıra ona da gelecek / Gözü yaşlı vücudu titrek/ Bekliyordu kader noktasını/Kader geldi baktı yüzüne.

Biliyordu kimseye acımadı ona da acımayacak/ Gözünü kapattı./ Kader son kez yüzüne baktı / Güzel güneşli bahçelere doğru Büyük bir adım attı.

Derim ki Meryem Sare Şengül ismini bir kenara not edin veya aklımızda tutun. Bir süre sonra kitabını görürseniz de hiç şaşırmayın. Muş’ta hep beraber yemek yerken, yanımızda not defterine bir şiir yazdığına şahit oldum. Israr edince okudu ve sonra diğer şiirlerini gösterdi. Şapkamı çıkardım, kenara koydum. Yemeği soğumuştu.