Amerika’nın olumsuzluklarına ve kötülüklerine dair, bir çırpıda, en az yüz madde sayabiliriz.

Dünyanın neresinde olursa olsun böyle bir soru ile karşılaşanların hiçbiri zorlanmaz.

Amerika dediğimizde kıtadan değil, bir ülkeden söz ettiğimiz malûm.

Adaletsizlik, bencillik, kendilerini üstün görmeleri, herkesten akıllı geçinmeleri, her tarafa müdahale etmeye çalışmaları, darbeler kurgulayıp uygulamaları en başta gelir.

Fakat iyi tarafları da var.

Zaten o yüzden hâlâ liste başı.

Ayakta durabildiği müddetçe öyle gidecek gibi görünüyor.

Çökerse de çatırtısı büyük olur.

En az doksan dokuz iyi tarafını sayabilecekler vardır. Ben o kadar sayamam ama kötü tarafının daha fazla olduğunda anlaşalım.

*

Birkaç gün önce on sekiz yaşında bir öğrenci, belediye başkanı seçildi.

Arkansas eyaletinde Earle adında bir yer.

Genç başkanın adı Jaylen Smith. Üstelik siyahlardan. Ayrımcılığın hâlâ sürdüğü, sırf derisi siyah diye zanlıların polisler tarafından öldürüldüğü ABD’de o gencin başkan seçilmesi takdire değer.

Hem üniversitede okuyacak hem belediyeyi yönetecek.

235 oyla seçildiğine göre, ufak bir belde.

Yine de bu güzel bir örnek.

Amerika’dan önce bizim ülkemizde on sekiz yaşında birinin başkan seçilmesini şık olurdu.

*

Çok genç olduğu için başaramaz diye düşünen yanılır.

İstekliyse, belediye başkanı olup beldeyi yönetmeyi kafaya koyduysa pekâlâ iyi yönetebilir.

Yeter ki belediyeyi unutup, zafer sarhoşluğuna kapılarak, şimdiden ülke yönetimine talip olmasın.

Kötü örneklere bakarak etkilenmeye kalkmasın.

Orada yüzünde Rabbiyesir gören çıkmaz ama başının üstünde bir hâle gördüğünü iddia edenler bulunabilir.

Onlara kulak asmasın, işine baksın.

ALMANYA’DA DARBE TEŞEBBÜSÜ

Gülünesi bir manzara.

Ayıp olur mu gülersek?

Birazı bile yeter.

Darbe virüsünün her türlüsüne karşı çıkanların bile başka ülkede görünce, ilk tepkisi gülmektir mecbur.

Hem de Almanya’da…

Sanılırdı ki oralarda öyle şeyler olmaz, darbe dediğin “gelişmekte olan” ülkelere mahsustur.

Görünen tablo, o kanaatin yanlışlığını ortaya koydu.

Demek Avrupa’nın göbeğinde de darbe yapmak isteyenler çıkabilirmiş. Diğerleri kendini kollasın.

*

Gördük ki darbeyi kafaya takanlar, istemekle yetinmez, harekete de geçerlermiş.

Krallık yanlısı çıktı Almanya’daki derbeder darbeciler.

Epeyce detaylı hazırlık da yapmışlar.

Niye başarılı olamadıkları üzerine, içeride bol bol düşünecek vakit bulacaklardır.

Bu tür niyet taşıyanlara her ülkede rastlanabilir.

Yönetimi beğenmez, şöyle olmasını istiyorum diye yüksek sesle (bazen de alçak sesle) konuşur.

Kendisi gibi düşünenlerle gizliden bir araya gelir.

Sonrası malûm. Örgütlenirler, plan yaparlar falan filan.

Ancak harekete geçmek, kolay bir iş değil. O yüzden çoğu fikir aşamasında kalır. En fazla, filmini çekerler.

Alman darbeciler daha ileri gitti, hükümeti devirmeyi, meclisi basmayı, bakanları kaçırmayı, gölge kabine kurmayı vs. planladılar ve silahları kuşanarak harekete geçmeye niyetlendiler.

*

Bütün hazırlıkları tamam olsa bile bir noksanları bulunduğu hemen göze batıyor.

Başlarında bir papaz efendileri yok.

Ayrıca dünyanın yarıdan fazla ülkesinde açtıkları okullarda Almanca öğreten kadroları bir araya getirecek bir yapı olmalıydı tabii.

Ha bir de Amerika’nın desteklemesi gerekirdi.

*

O darbeci örgütün içinde yer alıp da yakalanmayan varsa ve kaçıp bizim ülkemize sığınırlarsa, kesinlikle iade etmeyeceğiz, ona göre. Şimdiden bildirelim ki sonradan papaz olmayalım.