Amerikan ve İngiliz gazeteleri, "Liderlerimiz yalan söyledi" başlıklarıyla çıkıyorlar. "Rumsfeld ve Wolfowitz kovulsun" teklifinde bulunan bile var. George W. Bush'un, "Teröre karşı savaş" komutunu verdiği ocak ayındaki 'Ulusa Sesleniş' konuşmasının gerçekleri yansıtmadığı artık biliniyor. İngiliz Başbakanı Tony Blair'in, savaş öncesi yaptığı konuşmalarla Parlamento'yu aldattığı da ortada. Her iki ülkede sıkıntı giderek yaygınlaşıyor.

Amerikan ve İngiliz medyası da bizimkinden pek farklı değil; hep belli ayrıntılar üzerinde odaklanıyor ve daha geniş bir açıdan göz atamıyor fotoğrafa. Oysa, her iki liderin gerçeklerden saptıkları ilk olay değil Irak Savaşı; Bush ile Blair'in 11 Eylül uğursuz eylemleri ve Afganistan'a açılan savaş konularında da doğruları sakladıkları biliniyor.

ABD tarihi kadar dünyanın geleceği açısından da bir dönüm noktası olan 11 Eylül, Bush yönetimi tarafından, "Hazırlıksız yakalandık" biçiminde takdim edildi. Bush ısrarla, "Eylemlerin geleceğinden haberimiz yoktu" deyip durdu. Bu 'inkâr' tavrı, kariyerlerini tehlikeye atmaktan çekinmeyen istihbaratçıların "Aylar öncesinden muhtemel eylemlere dikkat çekilmişti" ifşaatıyla yalanlandı. Bugün, pek çok müttefik ülke istihbarat örgütünün 11 Eylül'ü Bush yöntimine önceden duyurdukları biliniyor... (Meraklısı, benim Timaş Yayınları'ndan çıkan, '11 Eylül, O Kader Sabahı' kitabıma bakabilir).

Afganistan'a savaş açmaya karar verdiğinde, Washington yönetimi, Üsame bin Laden ve Tâlibân örgütüyle ilgili pek çok temel bilgiyi gözlerden sakladı. Tâlibân'ın iktidara gelişinde ABD'nin rol oynadığı, el-Kâide'nin CIA yönlendirmesiyle Pakistan istihbarat örgütü (ISI) tarafından kurulduğu, Bin Lâden'in Afganistan'a Suudi Arabistan istihbarat örgütünce götürüldüğü hiçbir zaman açık edilmedi. Üsame bin Laden ile Tâlibân lideri Molla Ömer'in nasıl sırra kadem bastıkları da bir sır.

Irak'a savaş açmak için kullanılan gerekçeler gelişen olaylarla doğrulanmadı. Irak ile el-Kâide örgütü arasında kurulan ilişkiye dair tek bir somut belge ele geçirilemediği gibi, ülkede kitle imha silâhı da bulunamadı. Şu yakınlara kadar, "Elimizde sağlam kanıtlar var, yakında açıklayacağız" deyip duranlar, sonunda, "Aldatıldık" demek zorunda kaldılar. ABD ile İngiltere'nin başında, bugün, en temel konularda 'aldatılabilen' yöneticiler bulunuyor. Bundan bir adım ötesi, iki ülke halkının, "Bizi bunlar aldattı" diye yönetimlerini hesaba çekmesidir.

O süreç de başlamış görünüyor. Artık sık aralıklarla gerçekleştirilen kamuoyu yoklamalarında, Bush ve yönetimine güvenin hızla erozyona uğradığı saklanamaz hale geldi. Amerikan toplumu fotoğrafın bütününü hâlâ göremiyor, hâlâ Irak'la el-Kaide örgütü arasında irtibat var sanıyor, Saddam'ın nükleer silâh kullandığı kanaatinde... Buna rağmen, savaşa ve Bush yönetimine karşı halkın tavrı hızla değişiyor...

Bir önceki kamuoyu yoklamasının üzerinden sadece 18 gün geçti. ABCNews/Washington Post adına yapılan yeni yoklamada bu 18 gün içerisinde halkın taraf değiştirmeye başladığı gözleniyor. Uzun zamandır ilk kez, halkın yarıdan fazlası (yüzde 52) Irak'taki kayıpların 'kabul edilemez' boyuta ulaştığına inanıyor. Savaşı 'savaşmaya değer' bulanlar yüzde 57 bugün (savaştan hemen sonra bu oran yüzde 70'ti); "Batağa saplanıyoruz galiba" hissini ifade edenlerin oranı da hızla yükseliyor. Daha önemlisi şu: Bush'un halkta bulduğu destek 11 Eylül'den beri en düşük düzeyde; nisan sonunda yüzde 75 olan Bush'a destek oranı 17 puanlık düşüş kaydetti ve bugün yüzde 58...

Bu durum rahatlamayı değil, daha dikkatli olmayı dâvet ediyor. 1992'de Baba Bush, Körfez Savaşı gâlibi olarak girdiği seçimden yenik çıkmıştı ve o sebeple, şimdi Oğul Bush'un yanında yer alan şahinler kadrosu, 'Irak üzerinden Ortadoğu'ya yeni biçim verme projesi'ni ertelemek zorunda kalmıştı. Şahinler, tarih bir kez daha tekerrür edebilir diye, seçim öncesine yeni bir savaş takvimi sıkıştırabilirler...

Amerikan ve İngiliz halklarının gözü açılırken, aman gözümüzü kapamayalım.

FEHMİ KORU

Künye

Temsilcilikler

AboneFormu

MesajFormu