Süper Lig’de geride kalan 10 haftada olağanüstü başkan, yönetici ve futbolcu performansları izledik. Gerçekten icraatlarını izlerken hayranlıktan ağzımın açık kaldığı başkanlar ve yöneticiler vardı. O nasıl bir yönetme kabiliyeti, o nasıl bir krizden çıkarma yeteneği, o nasıl bir iletişim becerisi!!! Ayakta alkışlıyorum. Peki ya futbolcular? Müthiş iş disiplinleri, sahada Avrupalı meslektaşlarına parmak ısırtacak üst düzey performansları, Premier Lig maçlarını gölgede bırakacak mücadeleler!!! Tabi ligimizde bu kadar başarılı unsurların arasında çok başarısız olan unsurlar da var. Başkanlar ve futbolcular ne kadar başarılı ise, teknik direktörler de o kadar başarısız! Hatta Türk futbolu zaman zaman dibe vuruyorsa, bu, büyük başkanların başarısını aşağı çeken teknik direktörler sebebiyle! Öyle ya, henüz 10. hafta geride kalmışken 10 teknik direktör, bu kadar başarının içerisinde tek başarısız unsur olarak kovuldu. 10 haftada 10 teknik direktör! Bu değişiklikler öyle işe yarıyor ki bazen, bir önceki teknik direktör döneminde neredeyse topa vurmayı unutmuş gibi davranan bazı futbolcular, yeni teknik direktörle başımıza Pele, Maradona kesiliyor. Bak sen şu işe. Birden yeni yazılım yükleniyor demek ki!
Bize mahsus bu yöntem, teknik adamları işlerini yaparken büyük bir endişeye sevk ediyor. “Acaba bu hafta gönderilecek miyim?” düşüncesinin Demokles’in kılıcı gibi başlarında döndüğü yerde mental olarak ne kendileri tam hazırlanabilir, ne de takımı hazırlayabilir. Öte yandan işler kötü gittiğinde futbolcu bilir ki, bütün takım gönderilemeyeceğine göre oranın kurbanı bellidir! Ve ona göre davranmaya başlar. Ben, başarısız teknik direktörlerin neden gönderildiğini sorgulamıyorum. Elbette bu eşyanın tabiatı gereğidir. Sorguladığım şey şu, futbolumuz bu kadar kötü yönetilirken, kalitesizlik nedeniyle maçlarımızı izlemek çoğu zaman zül gelirken, hem Milli Takım hem kulüp takımları bazında uluslararası arenada yere çakılmışken, bu sorunların tümünü teknik direktörlerin sırtına yıkmak, hem kolaycılık hem de haksızlık. 50 maçlık serüvende, teknik direktör kredisi 1 maç mıdır, 3 maç mıdır, 5 maç mıdır... Evet evet, bu sezon 1 maçla da 3 maçla da gönderilen teknik direktörler oldu. Yani anlatımı güçlü kılmak adına kurmadım o cümleyi, bir realiteden bahsettim.
TVNET 4x4’ten program arkadaşım Mehmet Ayan, Lig Radyo’daki programına bağlanan Alanyaspor Teknik Direktörü Bülent Korkmaz’a hedeflerini soruyor. O ki, hem Galatasaray’ın hem de Türk futbolunun “Böylesi gelmez” dedirten futbolcularındandı. Bu sezon Alanyaspor’la kaybetmeyen, 7 maçın 5’ini kazanan, art arda hem Galatasaray’ı hem Fenerbahçe’yi yenen Bülent Korkmaz, hedefini, “Bu sezonu Alanyaspor’la tamamlayabilmek” olarak açıklıyor. Çünkü o da biliyor önüne geleni yense de 3 maç kötü gidişattan sonra ne ile yüzleşeceğini. Bu durum teknik adamları çok zor durumda bırakıyor. Adam takımı mı hazırlasın, 30 kişiyi idare edip hazır tutmaya mı çalışsın, yoksa koltuğunu koruma derdine mi düşsün... Bu koltuk koruma derdi çoğu zaman doğrularından taviz vermeyi de beraberinde getiriyor. Bu da takımın oyununa etki ediyor. Yani bir paradoks içerisinde yuvarlanıp gidiyoruz. O yüzden de buradan hayırlı bir iş çıkmıyor...
Başkanlar, teknik adamları kendilerine paratoner yapmaya devam ettikçe de çıkmayacak...
