“Şimdi dünyada nerede biri ağlıyorsa
Sebepsiz, dünyada, ağlıyorsa
Bana ağlıyor.
Şimdi gecede nerede biri gülüyorsa
Sebepsiz, gecede, gülüyorsa
Bana gülüyor.
Şimdi dünyada nerede biri yürüyorsa
Sebepsiz, dünyada, yürüyorsa
Bana gidiyor.
Şimdi dünyada nerede biri ölüyorsa
Sebepsiz, dünyada, ölüyorsa
Bana bakıyor.”
Rilke’nin bu güzel şiiri bana iki yıl önce aramızdan ayrılan çok yönlü bir sanatçı olan Şafak Tavkul’u hatırlatıyor. Zira o eserlerinde dünyanın sesine ve en çok da mazlumların sesine dikkat kesilmiş bir sanatçı.Resim, çizgi film, müzik, karikatür, okçuluk gibi çok yönlü ilgi alanı olan Tavkul henüz 58 yaşındayken iki yıl önce aramızdan ayrıldı. Yeni Sanat Vakfı ise geçtiğimiz hafta resimleri kadar güzel bir kalbi olan bu sanatçıya “Çizebildiğim Kadar-Şafak Tavkul Hayatı ve Sanatı” başlıklı bir sergiyi vefa olarak açtı. Serginin küratörü Erkan Doğanay sanatçının çocukluğundan vefatına kadar yaklaşık 40 yıldır çizdiği karikatürden, yağlı boya tablolarına kadar geniş bir yelpazede sanatsaverler için bir seçki hazırladı. Ayrıca sergideki eserlerin de yer aldığı bir de sanatçıyı anlatan kitap sergiyi gezen sanatseverlere hediye edildi.İlk kişisel sergisini Ankara TED Koleji’nde henüz 15 yaşındayken açan sanatçı vefat edene kadar çizmeye devam etti. Sergi de onun bu çizme tutkusuna bir gönderme aslında.
ÇOCUK YAŞTAN RESME İLGİ
Ressam bir annenin çocuğu olarak yetişen ve resmin yanında okçuluğa da büyük merak duyan Tavkul, Türk okçuluğunu canlandırmak için 2000’li yıllarda kolları sıvamış bir sanatçı. Kurdukları dernekte dizi oyuncularına eğitim veren Tavkul, yay çekmeye gücü yeten herkese okçuluğu sevdirmek için de uğraştı. Tablolarında okçuluğa duyduğu ilgiyi de ayrıntılı anlatıyor.
Çok yönlü bir sanatçı olduğunu söyledik. Resim kadar sevdiği bir başka tutkusu da çizgi film ve karikatür. Ben sergide yer alan birkaç karikatürünü çok sevdiğimi belirtmeliyim. Ancak kendisi arkadaşı Hasan Kaçan ile birlikte çıkardıkları Ustura dergisinin çok uzun soluklu olmamasını muhafazakar camianın eleştiriyi pek sevmemesine bağlıyor. Daha önce Yeni Şafak Pazar Eki’ne yaptığımız bir söyleşide bu durumu şöyle ifade etmişti: “Karikatür hep yanlışı görme üzerine ve eleştiri odaklıdır. Hasan Kaçan ile epey bir sayıya ulaştırdık dergiyi. Sonradan da baktık ki bizim camia böyle şeylere pek alışık değil. Eleştirilmeyi sevmiyor.”
BİR ÇOCUK MASUMLUĞUNDA
Animasyon ve çizgi filmlerde de oldukça başarılı işlere imza atmış bir sanatçı. Sergiyi gezerken 40 yıl boyu yaptığı resimlerde değişmeyen tek şey çocuk masumluğu olduğunu görüyoruz aslında. Resim de Tavkul’un çocukluk tutkusu zaten. Çocukluk çağını röportafında en güzel çağı olarak nitelendiren Tavkul, ergenlik dönemini ise kabus olarak tarif ediyor. Çünkü siyasi olarak ortamın çok gergin olduğu 12 Eyül döneminde ilk gençliğini geçirmiş bir sanatçı. Sanat onu bir anlamda siyasetin kısır dünyasından geniş ufukları olan bir dünyaya taşımış.
HALEP DE İDLİP DE ONU YÜREĞİNDEN SARSTI
Resimlerini çizerken ise toplumun sorunlarına uzak durmamış. Tıpkı Rilke’nin “Şimdi dünyada nerede biri ölüyorsa/Sebepsiz, dünyada, ölüyorsa/Bana bakıyor.” dizelerindeki gibi yaşanan acılara, haksızlıklara resimleriyle itiraz etmiş bir sanatçı. Yine verdiği aynı röportajda şunları söylüyor Tavkul: “Birçok şey etkiliyor beni. Örneğin Halep’te bombalama olduğu zamanlarda yaşananlar beni çok etkilemişti ve bir animasyon hazırlamıştım. O yarım kalmıştı. Sonra İdlib›te kimyasal saldırılar yaşanınca elimdeki çalışmayı bitirmem gerektiğini düşündüm. Kısaca her şey bir şekilde etkiliyor.” Pek çok koleksiyondan derlenerek oluşturulan serginin bugün son günü. Siz de gezerken dünyanın dertlerine kalbini açmış bir ressamın dünyasına yolculuk yapıyorsunuz.
Ruhuna El Fatiha.
