Bit pazarından aldığı kitaplardaki kelimelerden kağıt kolajları yapan 37 yaşındaki Pakistanlı Ghulan Muhammed, çalışmaları ile unutulmaya yüz tutan dillere farklı bir bakış açısı kazandırıyor. Kağıt kolajlar oluşturmak için sözcükleri ve dili araç olarak kullanan sanatçı, çalışmalarını okunup bir kenara atılan kitaplardaki çeşitli kesitleri toplayarak gerçekleştiriyor. Eserlerinde dil ile kimlik arasındaki ilişkiyi açıklamaya çalıştığını söyleyen Muhammed, çoğunlukla da havalandırma olmayan bir odada, günde 20 saat çalışıyor. Altın, gümüş, varak ve mürekkep eklenerek tamamlanan eserler sayesinde kaybolma tehlikesi yaşayan Urduca'daki bazı kelimeler 3 boyutlu şekilde bambaşka bir maceraya dönüşüyor. Çocukluğunda yaşadığı dil sıkıntısını sanatının kaynağı olarak gören Muhammed'in eserleri tüm dünyada büyük ilgi görüyor. Muhammed son olarak İslami gelenekten ilham alan sanatçılar için düzenlenen Jameel Ödülü'nün sahibi oldu.
Asıl amacının ülkesindeki dil sıkıntısına dikkat çekmek olduğunu belirten Pakistanlı Ghulan Muhammed, yaşadığı toprakların problemini de gözler önüne seriyor. Küçükken konuştuğu yerel dilin büyüyünce hiçbir karşılığı olmadığını fark ettiğinde kendisini bu konuda sorumlu hisseden sanatçı, “Benim doğup büyüdüğüm küçük köyde konuşulan dil başka yerde anlaşılmaz. Çünkü dilin yazılı bir hali yok. Çalışmalarım için seçtiğim kitaplar da neredeyse yok olmaya yüz tutmuş dillerle ilgili oluyor. Böylece kendi dilim gibi dillerle ilgili bilinç oluşturmak için metinleri bir araya getirerek kompozisyon oluşturuyorum. Seçtiğim kitaplardaki yazılarda çeşitli İslami yazı şekillerinden kesitler bulunuyor. Bunları üst üste koyarak farklı bir kompozisyon oluşturuyorum. Böylece metinde herkesin gördüğü gibi tek bir katman değil, pek çok katman oluşuyor” diyor.
Kelimeleri seçtiği kitapların tamamını okumadan çalışmasına bir parça dahi eklemeyen Muhammed, böylelikle kendi görsel paragrafını oluşturduğunu söylüyor. Önceden bir tasarımla yola çıksa da bunun çok çabuk değişebildiğini kaydeden Muhammed, “Yapıta başladığımda ben ve kelimeler arasında da bir diyalog başlıyor. Aklımda ne çıkaracağım hakkında bir plan yapmış dahi olsam, kelimeler adeta beni yönlendiriyor. Bundan büyük keyif alıyorum. Kolajlarımda çok kırılgan ve hassas parçalarla çalışıyorum ve nefes alıp verdiğimde bile her şey uçabiliyor. Bir sineğin gelmesi demek bir helikopterin inmesiyle eş değer oluyor. Bu yüzden genelde havalandırması olmayan yerlerde çok dikkatli bir şekilde çalışıyorum” şeklinde konuşuyor.
Eserlerinin aslında dil ile olan sorgulamasından doğduğunu söyleyen Ghulan Muhammed, “Yaşadığım küçük köyde yerel bir dil konuşulurken lisede Pakistan'ın milli dili olan Urduca'yı konuşmaya başlıyoruz. Üniversitede ise Urduca'nın üstüne İngilizce diye yeni bir dil çıkıyor. Hayatımızın her döneminde hiç aşina olmadığımız farklı bir dille karşılaşıyoruz. Bu karşılaşmalar aslında halkı da bir yerde pasifleştiriyordu. Bununla ilgili çeşitli sorgulamalar kafamda dönerken, üniversitede konuyla ilgili farkındalığımı sanatıma da yansıtmaya karar verdim” diyor.
