Rahip Santoroyu öldüren Oğuzhan''ın annesini tanıdım Trabzon''da. Temiz pak tertipli bir Trabzonlu Hanım. Eşinden ayrı yaşıyor, sebep malum. Oğuzhan en küçük çocuk, küçüklükten beri annesine biraz fazla bağlı biraz da obsessif. Çizgiye basmama dahil pek çok saplantısı var. Okulda da başarılı değil, biraz yalnız, annesinin ifadesine göre öyle yakın arkadaşı yok.

Sınıfta kalıyor, anne öğreniyor ki okula pek de gitmemiş. Peki, okula gitmeyip bir yıl içinde nereye gitmiş sorusunun cevabı aile içinde meçhul. Yine de kaldığı yerden okula devam ediyor. Annenin bildiği sosyal çevresi yok çocuğun. Anneye göre okuldan sonra eve geliyor, dışarıda internet kafeye gidiyor, bir de matematik kulübü diye bir yere.

Anne- baba eski ülkücü. Ama kendilerini aşırı olarak tanımlamıyorlar.

Oğuzhan gizemli şeylere meraklı, çok kitap okurmuş. Kendi kendine kararlar alır uygularmış. İçine kapanık bir çocuk.

Sonra bir gün eve geliyor. Biraz sıkıntılı, televizyonda rahibin cinayet haberini annesi ile birlikte seyrediyorlar. Saatler sonra annesi takıntılı bir şekilde çizgilere basmadan ev içinde dolaşmasından bir tuhaflık olduğunu fark edip ne oluyor diye sorduğunda "rahibi ben öldürdüm" diyor.

Anne çılgına dönüyor, dehşet içinde abisini çağırıyor. Aile çareyi Oğuzhan''ı polise teslim etmekte buluyor.

"Vatan millet sağ olsun diyor" anne ama niye?

Bir rahip ölünce bir vatan nasıl sağ olabilir?

Bir komşu ermeni kardeş ölünce vatan millet nasıl sağ olabilir?

Oğuzhan başarısız bir çocuk, kendini ciddiye aldırmak istiyor, kahraman olmak istiyor, psikolojik bozuklukları var, aile parçalanmış, yine de tüm bu koşullara rağmen zayıf, çelimsiz bir çocuğun eline silah alıp hiç tanımadığı birisini "misyonerler Türkiye''ye ele geçiriyor" diyerek öldürmesi, hem de üç atışta tam isabetle size inandırıcı geliyor mu?

Oğuzhan''ın annesi beni hiç ikna edememişti…

……….

Hrant Dink''in ölümü hepimiz çok sarstı, bu sarsıntıdan mıdır nedir bazı şeyleri anlamakta çok zorlanıyorum.

Bugün Hrant''ın arkasından gözyaşı dökenler onun ölümünün acısını manşete taşıyanlar ile Sabiha Gökçen ile ilgili yazısını manşete çekip onu hedefe yerleştirenler aynı kişiler değil miydi? Hrant hedef tahtasına o gün yerleştirildiğini söylüyordu. Özeleştiri bu ikiyüzlü tutumu affettirebilir mi?

Yoksa bu bir meslek hastalığı mı dır? Patronlarla ilişkiler servetini koruma telaşı… ne bileyim Maslov teorisine göre ihtiyaçlar listesi çok uzun.

Yine anlamıyorum konsept danışmanlarının, yapımcılığını üstlendikleri programlardaki ağıtları. Oğuzhan gibilerin ortaya çıkmasında, güçlenmesinde payı olan, milliyetçiliği daha çok yok etme stratejisi olarak algılatan onlar değil miydi?

Tekrara düşse de isimler belli, Kurtlar Vadisi, Sağır Oda, Sabetaycılık,misyonerlik, söylemlerinin- iyi yürekli, saf ve akılsız Türkler sizi bunlar ele geçiriyor,onları yenemezsiniz-kışkırtmasının olanlarda hiç etkisi yok mu? Üstelik onların kimler olduğunu, bu filmlerin kimler tarafından yaptırıldığını hepimiz bile dururken…

Bir zamanlar kendilerine benzemeyenlerin hakları söz konusu olduğunda sessiz kalanların, Ermenileri Ermenistan''a, Müslümanları Suudi Arabistan''a ya da İran''a, solcuları Rusya''ya gönderenlerin bugünkü söylemlerine bakıp şaşkınlıktan dilimi yutacak hale geliyorum. Onlar mı çok hızlı değişti yoksa hafızam mı beni yanıltıyor çıkartamadım.

Sanki o manşetleri atanlar onlar değil, o yazıları yazanlar da. Türkiye''de sadece kendileri gibi olanların haklarını savunanlar değişti mi yoksa? Ya da sahteliklerini örtbas etmek için Hrant maskesi mi taktılar, halkın sahici acısı karşısında kamuflaj yapmak için.

Hayatın testleri bitmiyor. Ne kadar sahici ve samimi olduklarını aslında en nefret ettiklerinin yanında da durduklarını göreceğiz.

Olan Rakel, Sera, Delal ve Arat''a oldu. Olan Türkiye''de her geçen gün artan umutlarımıza, farklılıklarımızı koruyarak bir arada yaşayabiliriz umudunu yeşertmek için büyük gayret sarf edenlere oldu.

"Bu ülkeden bir şey olmaz "yargısını kırmak isteyenlere oldu.

Yine de Hrant''ın ailesi ve özellikle Rakel ağırbaşlı, vakur metaneti ile fırsatı ganimet bilenlerin istismarına izin vermedi.

Rakel acısını içine gömdü ve barış mesajları verdi. Ya bunu yapmak yerine haklı öfkesini nefrete dönüştürseydi… Kim O''na kızabilirdi ki?