Azerbaycan ile Ermenistan arasında her bakımdan dağlar kadar fark var. Hem demokratik gelişim, hem ekonomik, hem siyasi gelişim açısından Azerbaycan son 10 yılda muazzam bir atılım yaptı. Buna mukabil Ermenistan sıradan insanının ekmek parası için istihdam bile üretemedi. 100 binlerce Ermenistan vatandaşı iş-aş için İstanbul’un yolunu tuttu. Balat’taki tek odalı evlerde yaşayıp bir kaç bin liralık işlerde çalışıyorlar.

Ermenistan’daki yakınlarına üç beş kuruş gönderiyorlar. Ermeni diasporası ise vatanlarına yatırım yapmaktan daha çok Türkiye düşmanlığı, Türk düşmanlığı üzerinden yaşadıkları ülkelerin siyasetini etkilemekle meşgul.

Azerbaycan’da İlham Aliyev daha bu yılın başında seçimlere giderek iktidarını pekiştirdi. Azerbaycan Ulusal Meclis’i yenilendi. Eşi Mihriban Aliyeva hem milletvekili hem Cumhurbaşkanı ikinci yardımcılığına geldi. Azerbaycan’da siyasette yeni bir dönem başladı. Demokratikleşme ile birlikte dar gelirli kesimlere karşı sosyal politikalar da geliştirilmeye başlandı.

Her geçen gün Azerbaycan ekonomik, siyasi ve askeri alanda güçlendi. Son dönemde ekonomik alandaki zenginlik geniş halk kesimleriyle de peyder pey paylaşılıyor.

İşte Aliyev’in bugün Karabağ’daki işgale karşı başlatılan mücadelede ülkesinin başında güçlü bir lider olarak durmasının altında yatan neden budur.

Azerbaycan’daki gelişmelerin aksine, Ermenistan hala Rusya’ya ve AB’ye bağımlı “yardımlarla” ayakta duran bir ülke konumunda. Geri kalmış ekonomisi, henüz istikrara kavuşmamış siyaseti ve dahası ülke insanlarının günlük sorunlarına bile çözüm üretemeyen devlet aygıtı.

Ermenistan’da sözüm ona “turuncu devrim” ile başa geçen Paşinyan bir tarafta sırtını Rusya’ya diğer tarafta Amerika ve AB’ye dayamaya kalkıştı.

Rusya’nın küresel politikalarıyla çatıştığını bile bile AB yanlısı adımlar attı. Gürcistan gerçeğini, Ukrayna gerçeğini ıskalayarak yaptı bunları. Sanırım Kaliforniya ve Paris diasporası Paşinyan’ı çok etkiledi ki Rusya gerçeğini ıskaladı.

Bugün Azerbaycan ordusunun her attığı mermi, her attığı bomba... SİHA’ların her imha ettiği tank, hava savunma sistemi aynı zamanda Putin’in Paşinyan’a bir tokadıdır. Rusya Paşinyan’ın Ermeni halkının gözünde de bitişini izliyor.

Paşinyan, bu savaşın sonunda iktidardan düşecektir. Rusya yanlısı yeni bir iktidar Ermenistan’da göreve gelecektir. Bu süreçte Azerbaycan toprakları özgürleştiği takdirde yeni statü Rusya tarafından da kabul edilecektir.

Azerbaycan ile Ermenistan arasındaki fark Ağrı Dağı kadardır.

Bilmem anlatabildim mi?

“Öz yurdumuzdan it kovar gibi kovuyoruz” diye başladığı cümlesini “Sen kimsin ki bize şartlar ileri sürüyorsun” diye sürdürdü. Her gün birkaç devlet başkanının “ateşkes için” araya girdiğini belirtip,

Azerbaycan ordusunun 3 şart gerçekleşmeden durmayacağını söyledi. İlham Aliyev son ulusa sesleniş konuşmasında Ermenistan Başbakanı Paşinyan’a anlayacağı dilden seslendi.

Aliyev 3 şart olarak, “Özür dileyeceksiniz, Karabağ’ın Azerbaycan toprağı olduğunu kabul edeceksiniz ve işgal ettiğiniz topraklardan çekilmenin kesin takvimini açıklayacaksınız” dedi.

Azerbaycan’da zaten var olan Karabağ duyarlılığı ve vatan bilinci bugünlerde çok daha güçlü bir şekilde tezahür ediyor.

Zaten işgalci Ermenileri tepelemede en etkili olan da bu. Zira Aliyev’in son ulusa sesleniş konuşmasındaki kendinden emin, güçlü bir lider olarak halkına seslenmesinin altında da bu “birlik” var.

Ermenilerin kendi başlarına Azerbaycan ordusu ile baş etme olasılığı yok. Bunu biliyorlar. O yüzden savaşı Azerbaycan-Ermenistan savaşından çıkartıp, Müslüman- Hıristiyan çatışmasına, hilal-haç savaşına, Doğu-Batı çatışmasına, hatta Türkiye-Rusya çatışmasına dönüştürmeye çalışıyorlar. Ellerine yüzlerine bulaştırdıkları “enformatik” hamlelerin yegane amacı bu.

Hem diasporası ile hem de uluslararası ağababaları ile işgalci oldukları gerçeğini unutturup “mağdur” imajı oluşturmaya çalışıyorlar. Tuhaf olanı Türkiye’de bile bu düşüncenin muhiplerine sahipler. Yazık.

Ama hem Ermeniler hem muhipleri ellerine yüzlerine bulaştırdılar. Dünya kamuoyu Azerbaycan’ın haklılığını gördü.

***

Kısa zamanda Karabağ’ın tamamı özgürleşir.

Hatta bir ileri aşamasında Ermenistan ile Dağlık Karabağ’ı birbirine bağlayan Laçin Koridoru da kapatılır. Bu da bizim duamız olsun.