Yurt dışından gelen mektupların çoğunda şu ortak soru yer almaktadır:
"Yurt dışına geçici olarak çalışmak için gidenlerin önemli bir kısmı dönmemek üzere oraya yerleşmiş bulunuyorlar. Bu değişim bazı yeni ihtiyaçları da beraberinde getiriyor; önceleri Türkiye''de ev, dükkan vb. alanlar şimdi yeni yerleştikleri yerlerde bunları almak istiyorlar, eskiden başkalarının yanında çalışanlar şimdi kendi işlerini kurup başkalarını çalıştırmayı deniyorlar. Avrupa ülkelerinde devlet veya bankalar, vatandaşı iş, mesken, araba edinmeye, dolayısıyla bu sektörleri teşvik etmeye yönelik krediler veriyorlar, kredilerin faizini de vergi yoluyla devlet ödüyor. Buralarda yaşayan din kardeşlerimiz sık sık soruyorlar: Bu kredileri almak caiz midir?"
Biz, ister yurt içinde olsun ister yurt dışında teşvik kredilerinin alınmasının caiz olduğunu defalarca söyledik ve yazdık. Dayanağımız ise şudur: Teşvik kredisi reel faiz içermez, faiz adıyla alınan rakkam fazlalığı enflasyon oranının altındadır veya ona eşittir; bu durumda devlet (ve onun adına banka) değer bakımından verdiğini geri almaktadır, reel faiz yoktur. Müslümanlar teşvik kredilerini almalı ve ne maksatla veriliyorsa orada kullanmalıdırlar. Yurt dışında bankalar yine teşvik amaçlı, fakat az da olsa reel faiz içeren krediler vermektedirler. Oralarda yaşayan Müslümanlar bu kredilerden de şu şartlarla istifade edebilirler: 1. Krediyi mesken, binek gibi gerçek ihtiyaçlar için kullanmak ve bunları edinmek için kendi paraları bulunmamak. 2. Kredi ile orada yaptıkları iş sonucunda kendileri kazançlı çıkmak.
Yurt içinde faizci banka ile işlem yapmak, faiz alıp vermek, İslam''a göre caiz olmadığı için normal hallerde (zaruret bulunmadığında) bunlar yapılamaz. Burada zaruretten maksat, giderilmediği takdirde normal olmayan sıkıntılara sebep olan ihtiyaçtır. Mesela insan yeterli beslenmez, giyinemez, tedavi olamaz, oturacak bir mesken sağlayamaz.. ise zarurete düşmüş sayılır.
Yurt içinde (Türkiye''de) verilen mesken ve araç kredilerini almanın caiz olması şu şartlara bağlıdır:
1. Verilenin teşvik kredisi olması (faiz yoluyla paradan para kazanmaya değil, belli sektörleri teşvik etmeye ve vatandaşların asli ihtiyaçlarını sağlamayı kolaylaştırmaya yönelik bulunması, bu maksatla veriliyor olması).
2. Eğer reel faiz ihtiva ediyorsa alanın buna gerçek mânada muhtaç olması ve ihtiyacını başka bir kaynaktan aynı şartlarda karşılama imkanından mahrum bulunması. Bir insan kendisinin, ailesinin ihtiyacı sebebiyle veya işi bunsuz yürümediği için bir (veya daha fazla) arabaya, meskene, işyerine.. muhtaç olabilir. Bunları almak için yeterli parası yoktur, sermayeden ayırsa -yalnızca kârı azalacak değil- işi yürümez hale gelecektir, faizsiz olarak kredi alacağı bir kaynak yoktur, kiralama veya murâbaha (vâde farkıyla satın alma) yöntemleriyle almaya kalkışsa arada önemli bir fiat farkı bulunmaktadır... İşte bu gibi durumlarda -lüks olan arzusunu değil, mübrem, gerekli, olmazsa rahatsız edici, zarar verici olan- ihtiyacını gidermek için faizli kredi alabilir. Geçmiş zamanlarda da alimler bunu -bu şartlarda- caiz görmüşlerdir.
Şunu unutmamak gerekir ki: zaruretlerin, çaresizliklerin oluşması çoğu kere müslümanların ihmali, vurdumduymazlığı, duyarsızlığı, topluma karşı ödevlerini yerine getirmemesi gibi kusurlarına dayanmakta, bunlardan kaynaklanmaktadır. Başını açarak okumak veya çalışmak mecburiyetinde olan bir kadın, a) Müslümanlar gerekli iradeyi gösterip siyasete baskı yapsalardı ve başörtülü okuma ve çalışma hakkını alsalardı, b) Bunu alıncaya kadar mağdurlara başka yerlerde okul ve iş bulsalardı, c) İş buluncaya kadar kadının geçimini sağlayacak tedbirleri alsalardı, "başörtüsünü açma zarureti oluşmayacaktı." Keza müslümanlar, zekatlarını tam ödeselerdi, -bir gün bile olsa- kullanmadıkları paralarını, hem koruyan hem de ihtiyacı olanlara faizsiz olarak kullandıran güvenilir kurumlar oluştursalardı, faizli kredi kullanma zarureti meydana gelmezdi. Hasılı yalnızca namaz, oruç, tesbih müslümanları sorumluluktan kurtarmaz; ictimâî, ahlakî, hukukî daha nice sorumluluklarımız var ve bunlardan hesaba çekileceğiz.
