Necat Çavuş, geçtiğimiz hafta sonu (5 Haziran Cumartesi), Bursa Asa Kitabevi''nde, son çıkan şiir kitabı "Bindörtyüzondokuz"u imzaladı ve bu vesileyle de okurları ve dostlarıyla sohbet etme imkânı buldu.

"Bindörtyüzondokuz", şairin, yirmi yılı aşkın bir süredir içinde yoğrulduğu şiir serüveninin verimlerinin toplandığı bir eser. İmza gününde de dikkatimden kaçmadı: Şiir gibi son derece çetin/çileli bir yolculuğun her tür keder ve sevinci, iniş ve çıkışları, emanet ve sorumluluğu; Necat''ın bakışlarından/tavrından/mîzacından yansıyan "has şiir" adına ''ortak payda tesisi''nin hayata geçirilmesi idealinin, odak noktasını teşkil ediyordu. Aslında, Necat Çavuş, şiirin/şairin duruşu sözkonusu olduğunda, başından itibaren o içtenlikli yaklaşımını hiç kaybetmedi; Türk dili''ne/şiiri''ne yapılabilecek hizmetler bakımından, ''birlikte olmak kaygusu''nu daima önde tuttu, özenle korudu/kolladı.

Necat Çavuş, bugün 40 yaşında. 70''lerin sonlarına doğru henüz gencecik bir şair olarak ''tertemiz bir kalp''le başladığı ve hiçbir biçimde lekelemediği ''şair hassasiyeti''nin zaman içinde seçkinleşen verimleriyle bütünlüklü bir varlık kazanan ''şiir dünyası''; yirmi küsur yıldır ''dil''e emek vererek artık olgunluk dönemine kapı aralayan bir şairin, önceki kitaplarıyla son çalışmalarının birlikte yer aldığı bu toplamda, tüm boyutlarıyla okur karşısında..

Necat Çavuş''un, 80''li yıllar şiirinde; kök arama/bulma, insanı/dünyayı/hayatı tüm katmanlarıyla algılamaya yönelme, metafizik hissiyata yoğunlaşma, hacim ve derinlik elde etme, hâlis beğenilere yol açma gibi dönemin birkaç şairinde ancak beliren ana motifler/unsurlar göz önüne getirildiğinde, çok önemli bir imza olduğuna hiç kuşku yok!

Öte yandan, kendisiyle yirmi yıldır fasılasız süren maddî/manevî bir dostluk/arkadaşlık/kardeşlik ikliminde neşvü nemâ bulan ''rûh akrabalığı''mızdan hareketle, diyebilirim ki; Necat Çavuş, özellikle vefakârlık hüsnü niyet, basîretli oluş, ilkeli tavır alış, haysiyetlilik gibi hasletleri kimliğinde/kişiliğinde meczetmiş biridir.

1980''lerin başından itibaren çoğunlukla aynı kulvarlarda/duraklarda çakışan bir ''kader birliği''nden de, ikimiz adına söz edilebilir: 80''lerde ''Yönelişler dergisi''nde, dönemin şiirsel dönüşümünün içinde bulunduk; o yıllarda ve sonrasında, şiir kitaplarımızın Bürde Yayınları arasında çıkarkenki heyecan ve lezzetleri, benzer hissiyatlarla tattık; yine 90''ların başında, ''Bürde dergisi''ni birlikte kurduk ve yönettik; bugün de İpek Dili''nde bir ve beraberiz..

80''li yıllar boyunca, Necat''la, cebimizde kalan son kuruşları iki tas çorbada paylaştığımız çok günler olmuştur. Kezâ, yazılan/yazdığımız bir şiirdeki güzellikleri de benzeri bir içtenlikle paylaşmışızdır..

Bugün, İstanbul''a ayak basar basmaz, aradığım/sorduğum ilk kişi Necat Çavuş olur daima. O''nu, çoğu zaman, Erenler''de nargile tüttürürken bulur ve bana bir ışık gibi parladığını hissederim..

Necat Çavuş, etik ve estetik terbiyesini/donanımını "Diriliş" anlayışından almış ve şiirini o ana kulvarla/damarla beslemiş bir şair olarak 40. yaşında çıkardığı yeni şiir kitabı "Bindörtyüzondokuz" ile; hem modern Türk şiiri için özgün bir ses, bir mesafe ve bir kazanç, hem dönemi ve sonrası şairler için bir hiza, hem de genç şairler için şiir/şair adına bir adres ve bir yol göstericidir günümüzde..

Haftaya, şairin şiirini ve sözünü ettiğimiz kitabını ele almak dileğiyle...