Yeni Şafak''ın 28 Şubat''ta yayımladığı Tan Oral röportajının yol açtığı tartışma hâlâ sürüyor.
Birçok gazete ve haber sitesinde karşımıza çıkan bu tartışmadan gazetemiz okurlarının da haberdar olmaları gerektiğini düşündüm.
İsterseniz önce, tartışmanın özüne ilişkin kanaatimi belirteyim:
Gerçekten de, benim bir zamanlar “Cumhuriyet''in filozofları”ndan birisi olarak nitelediğim değerli çizer Yeni Şafak''a yönelttiği eleştirilerinde sonuna kadar haklıdır.
Dolayısıyla, gazetemizin sözünü ettiğim tartışmaya neden olan yayınını anlayışla karşılayabilmek imkansızdır.
Söz konusu tartışmadan söz etmeyi gerekli buldum, çünkü konuya ilişkin (benim üzerime vazife olmasa da!) bir özeleştiride bulunmazsak -Taraf gazetesinin önceki günkü sayısında karşılaştığımız gibi- ortaya Yeni Şafak''a yönelik gerçekten tatsız-tuzsuz yorumların atılmasının arkası gelecektir.
Taraf gazetesinin “Telesiyej” köşesinde, “Tan Oral''a kim daha kusurlu davrandı?” başlığı altında şu yorum yapılıyordu:
“Yeni Şafak''ın bu konudaki davranışını etik açıdan fazla incelemeye gerek yok; onun durumu, oportünizmin ve kendi ideolojisinin değerlerini yansıtıyor bu konuda. Bu yaptığı gözü dönmüş bir emrivakilik ve medyanın çok değerli bir üyesini gözden çıkartmak bana göre... Doğaldır...”
Görüyorsunuz; “gözü dönmüş”lük hiç tahmin etmediğiniz bir yerde bile karşınıza aniden nasıl çıkıveriyor!
Demek ki, Yeni Şafak''ın Tan Oral röportajı sonrasında yaşanan gelişmelere ilişkin çok daha tutarlı bir tavır alması çok gerekliymiş. Hiç değilse “doğal” karşılanan “oportünizmi” ve “kendi ideolojisi”ni açık etmemesi açısından!
Söylediğim gibi, Tan Oral''ın kırgınlığı ve kızgınlığını anlamamak imkansız. Yeni Şafak''a bir röportaj vermiş; bu arada röportaja gelenlerin ertesi günün Cumhuriyet''i için hazırladığı çızimi görüp istemeleri üzerine “Bunun olabileceğini ancak Cumhuriyet Gazetesi ile aynı gün yayımlanmasının imkânsız, yanlış ve sakıncalı olacağını” hatırlatmış; ama nasıl olmuş ise Yeni Şafak''ın 28 Şubat tarihli sayısında söz konusu çizim “Sizin için çizdi” başlığı altında yayımlanmış...
Tan Oral, konuya ilişki NTVMSNBC''de yer alan uzun röportajında olup biteni kızmadan-bağırmadan etraflıca anlatıyor.
“Yani laflarımın yansıtılması konusunda hiçbir itirazım yok. Sadece oynanan oyun, karikatürün kendileri için çizildiği konusundaki ısrarlarıdır, olayı büyüten. (...) yapmaması gereken bir şey vardı: Bu gazete için çizmediğim, kendilerine güvenerek verdiğim bir çizgiyi, ''Bizim için çizdi'' diye yayımlamalarıydı. Bu hataydı” diyor.
Yeni Şafak''ın Tan Oral''ın tepkisi karşısında kayıtsız kaldığı da söylenemez. Gazete ertesi gün Oral''ın söz konusu karikatürü kendileri için değil Cumhuriyet için çizdiğini belirten bir düzeltme yayımlamış. Ancak baktım, bu düzeltmede de şu yanlış ifade yer alıyor: “...ricamız üzerine aynı gün Yeni Şafak Gazetesi''nde de yayınlanmasına izin vermiştir.”
Yanlış, çünkü sadece Oral değil, hiçbir yazar-çizerin böyle bir “izin” vermesinin imkansız olduğu nasıl düşünülmez.
NTVMSNBC''deki röportajda Oral''a şu hoş soruyu da yöneltmişler: “Yeni Şafak''tan size, ''Sizin zor durumda kalmanıza neden olduk, buyrun bizde çalışın'' diye bir davet gelse vereceğiniz yanıt ne olur?”
Cevap: “Öyle ciddi bir şey geleceğini sanmıyorum. O şunu gösterir; diyelim ki böyle beklenmedik bir çözüm oldu, ben de gittim. Benim orada ne yapacağımı şimdiden kestiremiyorlardır da ondan....”
Ne diyorum biliyor musunuz? Yeni Şafak tutup ciddi bir karar alsa ve bu değerli çizeri sayfalarına taşısa, fena mı olur? (Tartışmadan habersiz olanlara, Yeni Şafak röportajından sonra Tan Oral''ın çizimlerine Cumhuriyet''te yer verilmediğini de hatırlatalım.)
“Diyelim ki böyle beklenmedik bir çözüm oldu.” Arkasından itirazlar, didişmeler, bozuşmalar herhalde (“herhalde” mi var, tabii ki!) eksik olmayacaktır. Olsun, bu saydıklarım nerede eksik ki? Yeter ki taraflar değerli olsun. Tan Oral gibi.
