Kimin aklına gelir ki uçakla 11 saatlik bir yolculuk sonrası varılan Japonya''da, THY 11 kişilik bir futbol takımına sponsor olsun.

Maksat spor olsun işte!...

Biz de bir anda URAWAlı oluverdik. THY''nin bu akıllı yatırımının altında yatan gerçekse futbolla iki ülke arasında hava yoluyla gönül bağı kurmak.

Bu sponsorluk THY''ye müthiş prestij kazandırmış, Tokyo sokaklarında en önemli binaların ön yüzünde THY ilanları var. Metrolarda THY, ana caddelerde, out door''larda hep THY var… Halkın da dilinde Türkiye…

Dönüşte uçakta bizden başka beş yüz kişi de Japon''du dersem yalan olmaz. İşte size sponsorluk yoluyla Türkiye''ye Japon akımı. Bir de bakarsınız bizim takımlarımız da sezon öncesi çalışmaları Japonya''da yapar. Hocalarımız Japonya''da takım çalıştırır, futbolcularımıza da Japon takımlarına transfer olur. Olur mu olur. Japonya Türk futbol dünyası için bulunmaz bir ülke.

İki günde Japonlarla kanka olduk…

Spor Müdürümüz Erhan Köknar ve gazeteci kardeşimiz Altan Tanrıkulu''yla Urawa''nın maçına gittik. Urawa kırmızı-beyaz. Stat da Brezilya''ya 1-0 yenilerek Dünya 3.sü olduğumuz Saitama Stadı. Pırıl pırıl, halı gibi çim saha ve 63.700 kişilik modern koltuklar.

Maç öncesi stadın etrafında kafeler, fast foot çadırlar, hatta bir köşede ilk okul çocuklarının klasik müzik konseri de vardı. Elliden fazla çocuk öğretmenleri nezaretinde saatlerce konser verdiler. Futbol maçı değil sanki bir düğün…

Türkiye deyince üç şey söylüyorlar; İnamotolu Galatasaray, Zicolu Fenerbahçe ve THY…

İster inanın ister inanmayın Japonya''da futbol maçı bir şölen. Öyle ahım şahım bir futbol da oynamıyorlar. Ama bütün taraftarların elinde bayraklar, üzerlerinde formalar statlara koşuyorlar. Maç öncesi saatlerce sokaklarda eğleniyorlar. Kimse kimseyi rahatsız etmiyor. Biz de eğlenceye katıldık hepsiyle fotoğraflar çektirdik… Kuniko Kimura ve kızı Yuri Galatasaraylıydılar…

Şampiyonluğa oynayan Urawa, Shimizu takımıyla karşılaştı. Statta 45.168 kişi vardı.

Muhteşem bir görüntü. Yaşlı başlı kadınlar bile maçtaydı… Ne küfür vardı ne itiş kakış. Tribünlerde sadece bayrak sallayan eller ve şarkı söyleyen diller vardı. Aklıma Beşiktaş''ın Çarşı Grubu geldi.

Maç boyu hiç susmadılar. Şarkı söyleyip bizim anlamadığımız müzikal sloganlar attılar. Ne zaman ki hakem son düdüğü çaldı bütün tribünler bir anda sustu! Olmaz böyle şey…

Sanki herkes ağzını bantladı.

Urawa, sahasında üst üste dördüncü mağlubiyeti almış olmasına rağmen taraftarı onu bağrına bastı. Yenik takım futbolcuları sahanın dört bir tarafında taraftarlarının önüne gelerek eğildi ve herkesten özür diledi. Çılgınca alkışlandılar.

Uzun süre futbolcularını teselli eden Urawalı taraftarlar da neden sonra güle oynaya stadı terkettiler. Yollarda eğlence gece yarılarına kadar sürdü..

İşte dedim futbol bu!

İşte dedik seyirci bu!...

Bizi Japonya''ya götüren THY Airbus uçağı personeliyle de futbol muhabbetine doyamadık. Maçta hepimiz aynı şeyi söyledik. Japon Ligi''nde bizim takımlarımız uzak ara birinci olur. Ancak, iş tribün şenliğine geldiğinde yaya kalırız. Tokyo''daki Saitama Stad''ı düğün evi gibiydi. Halı gibi zümrüt sahada düğüne gelmiş taraftar grubu ile onlar da bize fark atar..

Urawa''nın Alman Hocası Arthur Engels 4. kez yenilmesine rağmen çok pişkindi. Suçu futbolcularına attı. Yeni Şafak Spor Müdürü Erhan Köknar; ''Hiç mi sizin kabahatiniz yok'' diye sorunca Japon medyası da Köknar''dan cesaret alarak Alman Hoca''yı epey terletti. Engels''in Japon yardımcısı Masaki Morass da şöyle dedi; ''Türk futbolcuları tanıyorum. Buraya gelseler çok başarılı olurlar.''

Bu söz çok doğru. 2002''de fırtına olan Japon Takahara''yı Urawa takımında seyrettik ve dedik ki Masaki haklı, bizimkiler burada gol kralı olurlar…

Benden söylemesi; Türk futbolcuları burada kral olur. Türk hocalar da imparator! Örneğin Galatasaraylı Necati hiç durmasın Urawa''ya gelsin vallahi gol kralı olur. Yılmaz Vural, Güvenç Kurtar, Bülent Korkmaz''a da burada taparlar.