Bugün bayram... Elbette, neşe doluyor insan... Yalnızca insan mı? Yaşlısı genci, kadını erkeği, çocuğu meleği, göğü yeri ve arasındakiler, herkes ve her şey...

Benim için bayram, meleklerin yeryüzüne inip içimize, evimize, hayatımızın içine gelip yerleşmeleri, bize eşlik etmeleri demek, bütün bayram günleri boyunca...

Bayramın, bayram yapabilen insanların içini, neşeyle, coşkuyla, sevinçle, bayram yapamayan insanlarınsa, hüzünle doldurması, her hâl ve şartta bayramı hissediyor olmamız, bayramla gelen, bayramı bayram yapalım diye gelen, bayrama gelen ve iştirak eden melekleri hep yanımızda ''görüyor'', duyumsuyor olmamızdan aslında...

Meleksiz bayram olamayacağını biz kâlû belâ''dan beri biliyoruz aslına bakılırsa...

Müminlerin arınış, diriliş ve varoluş yolculuklarının, bayramla birlikte, Rahman''ın katına, yücelerin yücesine yükseliş tecrübesine dönüşmesine meleklerin fiilen katılışlarının Bayram''da ete kemiğe büründüğünü, meleklerin hayatımıza neşe katmak, hüzünlerimizi dağıtmak için canla başla koşuşturduklarını, etrafımızda pervaneler gibi döndüklerini iliklerime kadar hissederim, yaşarım her bayramda...

Melekler aramızda olmasa, bayramlarımıza katılmasa, bayramlarımız bayram olmaz; hüzünlerimiz neşeye, kederlerimiz coşkuya, dertlerimiz sevince dönüşmez, diye düşünürüm.

Bayramlar yürek günleridir: Çünkü meleklerle yürünen, meleklerin hüznümüzü ilâhî neşve''ye, sevince, kardeşlik ruhuna çevirdiği eşsiz günlerdir bayramlar...

Bayram sevinci, daha hava aydınlanmadan, şafak atmadan, sabah namazının vakti girmeden, geceden girer evimize, içimizi kaplar birdenbire...

Herkes bilir ki, bugün bayramdır... Bayram girmeyen eve bile girer bayram... Girer ve hiç çıkmaz bayram bitene ve gidene kadar...

Evet, bugün bayram... Taze elbiseler giyilecek... Namaz için en büyük camilere, selâtin camilerine gidilecek... Herkese selâm verilecek... Herkese ve her şeye...

Karanlığın aydınlığa dönüşen ve tabiatı da dönüştüren renkleriyle gündönümünü an be ân yaşayan; gecenin nöbeti güne, ay''ınsa güneşe bırakacağı âna sessiz ve derinden, coşkuyla ve içten yürüyen, meleklerle yürüyen; meleklerin kol kanat gererek eşlik ettikleri o ilâhî kardeşlik, barış ve ulvî yükseliş şarkısına ağaçların da, taşların da, dağların da, kuşların da iştirak ettikleri bayram havası, evlerden sokaklara, ağaçlara, yapraklara, yedi kat semaya ulaşacak, oradan camilere dolacak, camileri dolduran tek yürek, tek bilek müminlerin kalplerine akacak, müminlerin kalplerini ilâhî nurla yıkayacak, aydınlatacak, bütün müminlerin kalplerine merhamet ve şefkat tohumları bırakacak, ötelere uzanan umut ve ufuk ışıkları yakacak varoluş kıvılcımları çakacak bir bayram coşkusu ve sevinci daha yaşanacak...

Camilerden yükselen Itrî''nin ölümsüz bayram tekbiri''nin sesleri yedi kat semaya yükselecek... Bütün melekler, müminlerin tekbirlerine iştirak edecek...

Gülbanklar vuracak... Tatlılar yenilecek... Herkesin yüzü gülecek...

Yüzyıl''dır bayramlarımız bayram değil... Hüzün dolu... Müslümanlar öksüz, kimsesiz, sahipsiz çünkü... Kan, gözyaşı ve çile... Her yerde neredeyse...

Suriye''deki katliam, Arakan''daki Müslüman katliamı, sürgünü, Mısır''daki darbe ve bunun hüznü damgasını vurdu bayrama…

Arakan''da, Afrika''da, Yemen ellerinde, tâ Açe''de Endonezya''da Abdülhamid Han denilince, insanların yürek telleri titriyor; yüzleri gülüyor... Kendilerine güvenleri geliyor...

''Osmanlı''nın çocukları bunlar... Gene onlar, yine geldiler... Demek ki, gitmemişler... Küllerinden doğuyorlar... Gelecekler yeniden... Hep gelecekler... Hiç gitmeyecekler... Nasıl da melekleri andırıyorlar öyle... Tertemiz...''

Osmanlı demek, Abdülhamid demek, melekleri hatırlamak, hiç unutmamak, umutları diri tutmak demek...

İHH / İnsanî Yardım Vakfı, son çeyrek asır boyunca, bizim dünyaya sunduğumuz en güzel hediye! Türkiye''de ikinci bir örneği yok; dünyada ise bir elin parmakları kadar sadece! Nerede bir acı, feryat ve çığlık varsa, orada İHH var artık!

Nerede bir kimsesiz, yetim, gözü yaşlı çocuk varsa, biz çok iyi biliyoruz ki, orada İHH var! Uyuyabiliyorsak, bunu biraz da İHH''ya borçluyuz!

''Müslümanlar, bir bedenin uzuvları gibidir'', diyebiliyorsak, bir kardeşleri rahatsızlanınca, dünyanın en ücra köşesindeki Müslümanlar buna derhal cevap verirler, diyebiliyorsak, bunu İHH''ya borçluyuz.

İHH, insanlığın bitmediğinin adıdır.

İHH, Türkiye''nin Türkiye''den ibaret olmadığının ilanıdır.

İHH, bugün firavunların cehenneme çevirdikleri Arakan''da, Endonezya''da, Afrika''da, Suriye''de ve Mısır''da olmasaydı, biz Bayram''ı aslâ hak etmiyor olacaktık.

Bayram demek, İHH demek. Bizim bayram meleğimiz: İHH.

Teşekkürler İHH!

Not: Önceki yıl bu sütunda yayımladığım bu yazıyı, ara başlıklar ekleyerek yeniden yayımlıyorum. Artık sizin de bir bayram meleğiniz var; hayırlı bayramlar…