İyi insanların sesi bir müzik nağmesi gibidir. Kargaşanın, kaosun ortasında kimse müziğe kulak kesilmez. Onların sesi kavganın ortasında kaybolup gider.

Kötülerin sesi gök gürültüsü gibidir. Bağırırlar, gürlerler.

Kavgada, kaosta en çok bağırana dikkat kesilir insanlar.

Haklı olanın bağırdığı zamanlar azdır.

İyiler neden bağırması gerektiğini bilmez. Örtmesi gereken bir suçu yoktur çünkü.

Kötülük, iyilikten daha baskındır.

Kötü insanlar, iyi insanlardan daha dominanttır. Siyahın beyazdan daha baskın olduğu gibi.

Kötülük korku yaratır, iyilik umut.

Korku, umuttan daha baskın bir duygudur.

Bu yüzden kötüler daha çok dikkat çeker, daha çok onların sesine kulak verir insanlar.

İyi insanlar umut verir, öğüt verir, sevgi verir. Çok naiftir hepsi.

İyi insanlar çiçeklere benzer. Narindirler. Sert rüzgarlarda, kar kışta zarar görürler. Sert iklimlere dayanamazlar.

Kötüler deve dikeni gibidir. Sert rüzgara da, susuzluğa da, güneşin sıcağına dayanır.

Kötülük, iyilikten daha serttir.

Kötülüğün dikenleri, görüntüsü, sertliği güçlüymüş gibi gösterir onu. Oysa hayatın dışındadır, yaşamın parçası değildir ve sevilmezler.

İyilik bir çiçek gibi narindir ama bir çiçek gibi sevilir, el üstünde taşınır, gönülleri fetheder. O yüzden bir dikenden daha güçlüdür aslında.

Arı çiçeklerden bal yapar, dikenlerden kaçar.

Kötülük bulaşıcıdır, her yana yayılır. Yayıldıkça gücü artar, mutluluk azalır.

İyilik ihtiyaridir, isteyene gider. İyilik yayıldıkça, mutluluk artar.

İyi insanlar kırılgandır, kötüler yüzsüz.

İyi insanlar mahcuptur, kötüler arsız.

Kötülük, taşa benzer bir de. Serttir, kabadır, zarar verir. Onu aşmak zordur. Ancak kötülükten daha sert bir şeyle onu kırabilir ve yenebilirsiniz.

Suyu kimse durduramaz. Önüne baraj yapabilirsiniz, set çekebilirsiniz ama sabırla, yılmadan, sükunetle su bir gün o barajı doldurur, o seti aşar.

Kötülük, taşlarla setler kurar, duvarlar örer.

Su, bir gün sel olur, önüne taşları katar, duvarları yıkar.

Kötü insanlar, durgun su gibidirler.

Kimseyle kucaklaşmak, birleşmek, kaynaşmak istemezler. O yüzden içlerinde bakteri biriktir, canlılar yaşamaz.

İyi insanlar nehir gibidir. Derelerle, akarsularla birleşir, kucaklaşır. Coşkuyla akar, denizlere, okyanuslara kavuşur, suyunu onlarla paylaşır.

Nehirlerin suyu her zaman temizdir, içinde her canlı yaşar.

Kötü insanlar sığdır, basittir, cahildir. Kötü emellerini gerçekleştirmek için bunlar yeterlidir.

İyi insanlar derindir, duygusaldır, irfan sahibidir. İyiliği başka türlü inşa edemezler.