Sabahın seherinde kuşlar öterken, bir mesaj geldi: “Rumelihisarı Nafi Baba Mezarlığı, Rumelihisarı Fetih Şehitliği olarak tescil edildi.”

Bu kararın alınmasında emeği geçenlere tebrik ve teşekkürlerimizi iletelim.

Kıymetli arkadaşım Selman Gemuhluoğlu da onlardan biri.

“Darısı, Şehitlik Dergâhı'nın Boğaziçi Üniversitesi'ndeki kısmına” diyerek bitirmiş mesajını.

İnşallah.

Orası, İstanbul'un ilk şehitliği.

Her gün birkaç şehit verdiğimiz şu günlerde, bu haber daha anlamlı.

*

Şırnak'ın İdil ilçesinde yola döşenen patlayıcı sebebiyle şehit olan Mahmut Bilgin, 23 yaşındaydı.

Baba mesleğini seçmişti.

İki hafta kadar önce memleketi Beypazarı'na geldiğinde, annesine, babasına, ablasına defalarca sarılmış.

Ve ablasından bir ricada bulunmuş.

İlçedeki şehitlikten kendisi için bir yer ayrılmasını…

“Sakın unutma, ihmal etme” diye sıkı sıkı tembihlemiş.

Bunu duyunca, elimdeki çay bardağını tutamadım.

*

Şehit olma arzusunu, inanç sahipleri anlamakta zorlanmaz.

Ulaşılabilecek en yüksek mertebe olarak görür, orası malûm.

Bir de bu şekilde, şehit olacağını hissedenler var.

O da ilk mükâfat olsa gerek.

Ototroflar anlayamaz.

*

Yollara patlayıcılar döşeyen, terk ettikleri harabelere tuzaklı bombalar yerleştiren, askerimize polisimize kurşun sıkanları, iki-üç yaşındaki yavruları öldürenleri savunanlar var aramızda.

Yolda belde, çarşıda pazarda, işyerinde, okulda…

Ve daha çok üniversitelerde.

Bir araya gelip bildiri yazıyor, imzalıyorlar.

Teröristlere dair tek kelime yok…

Fakat devletin askeri polisi operasyonları durdursunmuş.

Öyle istiyorlar.

Paşa gönülleri şehitlerimizin yanında değil.

Onların karşısında yer alan teröristlerin yanında.

Elinizi vicdanınıza koyun desek, bunlar ellerini ceplerine sokar.

Bilmezler ki nerededir vicdan?

Nasıldır?

Var mıdır, doğrusu onu da tahmin etmek zor sayılmaz.

*

Muhalefetimizin en köklü partisi de onları destekliyor.

İnsan kötü bir şey yaptığında utanır, mahcup olur.

Kedi bile süt dökünce, yaptığının yanlışlığını bilir ve bir kenara çekilir, öylece bakar.

Bunlarda kedi kadar akıl yok, ar yok.

Hiç utanmıyor ve tam aksine, iyi bir iş yaptıklarını düşünüyorlar.

Allah ıslah etsin.

*

Seçim zamanı geldiğinde, milletin karşısına geçip oy isteyecekler.

Hangi yüzle?

Bu basit soru için hiç kafanızı yormayın.

Yüzsüzce isteyecekler.

Aynı yüzsüzlüğü paylaşanlar, onlar gibi düşünenler de gidip utanmadan oy verecek.

Çok şükür ki sayıları gittikçe azalıyor.