Okullar kapandı, çocuklarımız karnelerini aldı. Onlar sevinç ve coşkuyla tatilin keyfini çıkarmak isterken, anne babalar yaklaşık 3.5 ay kadar sürecek bu dönemde onları nasıl oyalayacakları telaşına düştüler. Özellikle şehir hayatında sokağa çıkıp oyun oynama ve yaşıtlarıyla buluşma fırsatı bulamayan çocukların eve kapanmaktan başka şansları yok neredeyse. Ya evde tek başlarına oynayacak ya da ancak anne babalarının götürecekleri mekânlarda yaşıtlarıyla oynamak imkânı bulacaklar. Oysa enerjileri yüksek, oyunla paylaşmayı seven ve oyunla beslenen çocukların arkadaşlara ve oyun mekânlarına ihtiyaçları var. Daha çok da doğal oyun mekânlarına ve oyuncaklara, taşa, toprağa, kuma, suya, ağaçlara ve hayvanlara.
Bizler çocuklara doğal ortamlar sağlayamadıkça ya da oyun alanlarını bir bir yok ettikçe, onların oyuncak ve oyun ihtiyacını bilen üreticiler, önce plastik oyuncaklarla ve makinelerle dolu oyun alanlarıyla oyaladı onları. Sonra elektronik oyuncak ve oyunlarla sınırsız sanal oyunlar ve arkadaşlar sundu. Anne babalar da kolayı seçip, hemen düştü bu tuzağa. Futbolu ekran karşısında, koşmadan, terlemeden oynadılar. Kurdukları sanal şehirlerde saklandılar, savaştılar, asker polis oldular. Bez bebekler yerine, aşırı gösterişli sanal bebeklere renk renk kıyafetler giydirdiler. Arkadaşsız ve hareketsiz kaldılar ve ekranlara kitlendiler. Yaz tatilinde çocukları bekleyen en önemli tehlike ekran bağımlılığı aslında. Televizyondan, bilgisayar ve video oyunlarına kadar her türlü sanal eğlence aracını sınırsız kullanmalarına izin vermemeli ve doğal ortamlarla tanıştırıp alternatifler etkinlikler sunmalıyız onlara. Yoksa kolayı seçen çocuklarımızı cazibesi çok yüksek ekran başından ayırmamız asla mümkün olamaz.
Şehirde yaşayan çocuklarımızı mutlaka doğal ortamlarla buluşturmalıyız. Köylerine gidebilecek, köyle bağlantısı olan aileler yaz tatilinin bir bölümünü mutlaka köylerinde geçirmeliler. Köyde yaşam, doğal hayatı tanıma yanında birçok yaşam becerisi gelişmesine de katkı sağlar. Çiçekleri tanımayan, meyvelerin nasıl yetiştiğini bilmeyen, ağaçtan meyve koparmayan, toprakla tanışmamış, hayvanlara dokunmamış çocukların en iyi ilacıdır köy yaşamı.
Bu imkânı olmayan ailelerin de şehirde farklı alternatiflere yönelmeleri gerekir. Yaz spor okulları ve yaz kampları bu alanda iyi çözümler olabilir. Özellikle izcilik kampları bu amaçla hizmet eden çok yararlı mekânlardır. Doğayı tanıma, disiplinli yaşama, paylaşma, kendi kendini idare edebilme, bireysel karar verebilme ve sorumluluk alma becerini geliştiren hayli etkili araçlardır izcilik kampları. Herhangi bir spor etkinliğine katılmak, sadece fiziksel enerjisinin sağlıklı boşalmasına katkı sağlamakla kalmaz, aynı zamanda disipline olma ve grupla uyum içinde yaşama becerilerini de geliştirir çocuğun. Okul dönemi zaman bulamama nedeniyle düzenli spor yapamayan çocukların hiç olmazsa yaz dönemi düzenli spor yapmalarını sağlamalıyız. Birçok belediye ya da sivil toplum kuruluşlarının açtığı spor okulları bu alanda ailelere ekonomik yük katmadan çözüm olabilirler.
Ülkemizde yaz tatili hayli uzun bir süre. Bu nedenle çocukların akademik hayattan tamamen kopmamaları da gerekir. Bu onları ödeve boğmak anlamına gelmez. Ancak her gün düzenli kitap okuma ve bazı günler de test çözme konusunda onları teşvik etmeliyiz.
