PKK'lısından FETÖ'cüsüne kadar Türkiye aleyhtarı bütün faaliyetlere izin veren Almanya bu müsamahasını genellikle ifade özgürlüğüne duyduğu saygıya bağlıyor. Yeri geldikçe de Türkiye'ye ifade özgürlüğü konusunda ahkam kesmekten de hiç geri durmuyor.

Ancak Bekir Bozdağ'ın ifadesini kısmakla ifade özgürlüğü konusunda yeri geldiğinde ne kadar “seçici” olduğunu göstermiş oluyor,

.

FETÖ ve PKK'nın eylemlerini aslında rahatlıkla basit ifade özgürlüğü kapsamında değil, bilakis teröre övgü ve destek kapsamında olduğu için rahatlıkla engellemek için yeterince sebebi ve meşruiyeti varken bu yola başvurmayıp bu tür faaliyetlere izin vermesi, aslında basitçe bir tercihten ibarettir.

Buna mukabil tamamen barışçıl ve demokratik bir içeriği olan, Türkiye'nin bir bakanının kendi vatandaşlarıyla birlikte icra edeceği bir programa

dolayısıyla engel çıkarması bu tercihin yönünü daha bir açıklıkla ortaya koyuyor

Bunu netleştirdikten sonra tabii ki Almanya'nın tercihinin neden bu istikamette olduğunu sorgulayabiliriz. Ama ondan önce Almanya'nın demokratik faaliyetler, ifade, örgütlenme ve siyasi faaliyetlerle ilgili demokratik sınırlarını hangi tekniklerle ortaya koyduğunu ve bu tekniklerle ortaya nasıl bir demokratik ifade, gösteri ve örgütlenme alanı oluşturduğuna dikkat etmek gerekiyor.

Açıkçası

Bunu yaparken yargı ve mevzuat en önemli silahı sağlıyor kendisine. Bu konuda Türkiye ile ilgili her zaman özel bir siyaseti olduğu kuşku götürmez bir gerçek.

adı altında, istediği örgütlü yapıyı tehdit kapsamına sokup onun üzerine gittiğinde o örgütlü yapı ne kadar barışçıl ve demokratik olursa olsun daha da iflah olmaz Almanya'da, çünkü bütün varlıklarına hemen el konulur ve yakın takibe alınır.

Şu sıralar Türkiye'nin FETÖ ile ilgili olağanüstü hal uygulamalarını demokrasi ihlali gibi gören ve Türkiye'ye bu yoldan insan hakları dersleri vermeye kalkan Almanya mevzu kendi güvenliği olduğunda demokrasi ve ifade özgürlüğü sınırlarını nasıl kısıtlayabildiğinin sayısız örneği var.

Geçmişte

'ne karşı yapılan operasyon ve yargılama sürecinde bir hayır ve yardımlaşma faaliyetini baştan itibaren bitirme niyet ve saikiyle yola çıkmış olduğu çok netti. Gerisi kılıfını uydurma meselesiydi.

. Türkiye'de ve Almanya'da

i ve bütün rakiplere yapılan ona da yapılmıştı. FETÖ, ismini bile bulaştırmadan o operasyonu tamamen kardeş (!) Almanya yargısına yaptırıvermişti.

Federal Almanya'dan Bozdağ'ın etkinliğinin iptaline dair yapılan açıklama, başka bir özgürlük kısıtlama taktiğini ele verdi doğrusu. Bu sefer de, sorumluluk yerel yönetime atıldı. Neticede Almanya'nın demokrasiyle, siyasi faaliyetlerle ilgili sınırları o kadar fazla ki, bu sınırlar içinde ancak izin verilenler yol alıp bir varlık ortaya koyabilir.

. O kendi rejimini korumak için en faşizan baskıları, en akıl almaz kısıtlamaları yapmayı bir hak olarak görür. Ama Türkiye'nin yıllardır kanını emen cani terör örgütüne karşı verdiği mücadelenin orta yerinde terör yasasını değiştirmesini ve teröristlere daha rahat faaliyet alanı sunmasını talep edebilir.

Gezi hadisesi esnasında eylemcilere karşı uygulanan şiddet dolayısıyla Türkiye'yi şiddetli bir biçimde eleştiren Almanya'nın kısa bir süre sonra Hamburg'daki protesto gösterilerine karşı sergilediği akıl almaz polis şiddetini “huzuru bozanlara karşı uygulanması gereken haklı ve doğal bir tedbir” olarak sunmuştu. Aslına bakarsanız sunduğu da yoktu, basını olay yerinden uzak tutarak yaptığı karartma ile o protestoların dünyada görülmesini bile engellemişti.

.

Onların Almanya'daki faaliyetlerine, barınmalarına göz yumarken, Türkiye'deki durumlarını iyileştirme çabalarından da geri durmuyor. Sebeplerini Türkiye olarak elbette anlamakta zorlanıyoruz. Almanya bunu neden yapıyor? diye soruyoruz, sormaya da devam edeceğiz.