Avrupa Birliği tarafından memnuniyetle karşılanan demokratikleşme paketimiz, Türk ve dünya kamuoyunda da ''ileri demokrasi seviyesine ulaşma hedefinde önemli bir adım, bir hoşluk ve bir ilerleme'' şeklinde yorumlanmıştır.
Anadilde eğitim talepleri de bu paket kapsamında değerlendirilmiş, özel okullara bu hak tanınmıştır. Hatta birçok Avrupa ülkesinde, AB müktesebatı içinde olmasına rağmen azınlıklara yönelik anadilde eğitim hakkının hala verilmemiş olması, Türkiye''nin bu noktada bir adım ileride görülmesine de vesile olmuştur.
Herkesin kendi etnik kökenine ait dili öğrenme ve konuşma özgürlüğü elbette tartışmasız bir haktır. Ancak, devletin tek bir resmi dilinin olması da topluma önemli bir konfor kazandırmaktadır. Zaten hazırlanan demokratikleşme paketlerinin ana hedefi, toplum geneline en mükemmel ''yaşam konforu''nu sunmaktır. Nitekim bu konuda Sayın Başbakanımız''ın ''tek resmi dil'' kararlılığı önemlidir. Diğer taraftan anayasa hukukçusu olan Burhan Kuzu''nun ''Bana sorarsanız anadilde eğitim doğru olmaz. Bu, ülkeyi de huzuru da bozar'' şeklindeki görüşleri de önemlidir.
Sayın Kuzu, Belçika ve ABD''deki anadilde eğitim konusunda örnekler verdiği bir konuşmasında, ''ABD''de 72 millet 51 eyalet var. Hepsinde İngilizce eğitim yapılır. Bir tek eyalette İspanyolca eğitim yapıldı; baktı işler kötüye gidiyor kapattılar. Bunun en kötü örneği Belçika. Bir yerde yangın çıkıyor. Adam itfaiye isterken kendi dilini kullanıyor. Bu adam kendi dilini konuşuyor ve anlamazlığa vuruyor. İtfaiye yavaş yavaş hazırlanıyor, insanlar cayır cayır yandı. Adamın inadına bakın...'' diyerek, farklı dillerin kullanılmasındaki çekincelerini dile getirmiştir. Kuzu''nun bahsettiği, Belçika''nın Vilvoorde kentinde sadece Flamanca''yı kabul eden itfaiyenin, Fransızca ihbarı kabul etmemesiyle gerçekleştiği öne sürülen yangına geç müdahale hadisesi, çok dilliliğin yol açacağı ciddi sorunlardan sadece bir tanesidir.
SOSYAL HİZMETLER AÇISINDAN TEK DİL
Diğer taraftan, birçok ırk ve etnik grubun bir arada yaşadığı milletlerin kendi içlerinde en güzel şekilde anlaşıp diyalog kurabilmeleri açısından sade ve makul ortak bir dil etrafında birleşmesi doğru olandır. Tek resmi dilin toplumumuza kazandırdığı muazzam konforu genel anlamda maddeleştirmek istersek;
1. Türkiye''nin dört bir köşesindeki sağlık hizmetlerinden rahatça faydalanabilmek, (Örneğin, acil durumlarda etnik kökeni farklı tüm vatandaşlarımızın, eşit, hızlı, güzelce ve en rahat bir şekilde olmak üzere; hastanelerden randevu alması, eczaneden ilaç temini, acil servislerden yararlanması gibi tüm ''hayati'' hizmetlerden en iyi şekilde yararlanabilme)
2. 76 milyonun devletin sağladığı tüm sosyal imkanları kullanabilme, derdini her türlü devlet dairesinde kolayca anlatabilme, tüm BELEDİYE''lerin hizmetlerinden yararlanabilmek,
3. Yüzölçümü 784 bin km2 olan ülkemizin her karış toprağında ortak bir dille ticaret yapabilme, gümrük, finans kurumları ve bankalardaişlem yapıp, postane, kargo vb. gibi hizmetlerden faydalanabilmek,
4. Ülkenin her köşesinde mülk edinebilme, tüm şehirlerdeki insanlarımızla rahatça anlaşabilmek ve çok gerekli olan komşuluk bağlarını güçlendirerek hayatı kolay hale getirmek,
5. Ülke bütünlüğü ve güvenliğini korumada ordumuzun, teşkilatlarımızın güçlü, kaynaşmış ve muazzam bir koordinasyonda olmasını sağlamak (Ortadoğu gibi savaş, yıkım, işgal ve terörün devam ettiği bir coğrafyada olduğumuz asla unutulmamalıdır),
6. Yurt çapındaki tüm mahkemelerde rahatlıkla hak arayabilmek,
7. Ulaşım ve konaklama gibi hizmetlerden rahatlıkla yararlanma ve rezervasyon yapmak,
8. Ülkenin var olan ve tamamına yakını Türkçe olan tüm kütüphane ve arşivlerinden yararlanma, kaliteli tüm kolej, eğitim kurumu ve üniversitelerin hizmetlerinden faydalanabilmek,
9. Yazılı ve görsel medyayı takip edebilme, iletişim hizmetlerini alabilmek, tek resmi dil birlik olup içte huzurlu ve sevgi dolu, dışarıya karşı ise güçlü olabilmek için tek resmi dilin birleştirici unsurunun kullanılması elzemdir.
Bu maddeler ışığında düşündüğümüzde, birden fazla anadilin konuşulması durumunda ülkemizin farklı ekonomik ve sosyal şartlara sahip bölgelerinin bundan olumsuz etkileneceği ortadadır. Çok dillilik, iddia edildiği gibi özgürlük getirmeyecek, insanları bölgelerine hapsedecek ve böylece toplumu bölünmeye sevk edecektir.
Diğer taraftan, ''Kürt Kürde eğitim'' şeklinde ifade edilip ''Laz Laza, Çerkes Çerkese eğitim yapılsın'' şeklindeki önerilerle ilerletilen bu ''kapalı yaşam biçimi''nin özgürlük değil kısıtlama getireceği ortadadır.
Bununla birlikte, her bölgemiz gibi Güneydoğu bölgemizde de başta Türk olmak üzere Arap, Ermeni, Süryani, Azeri ve birçok farklı etnik Kürt grubundan oluşan vatandaşlarımız da mevcuttur. Bir bölgede ısrarla ayrı bir dili savunmak demek, ''aramıza Türk, Laz, Çerkes, Boşnak, Arap girmesin'' gibi ters bir mantığı savunmak anlamına gelir. Bunun makul olmadığı ve vatandaşın birbiriyle dil, inanç ve kültür bağlarını da koparacağı ortadadır. Diğer tüm ırklara karşı soğuk bir tavır hissedilmektedir. Bu durum, sosyal yaşamı da felç edecektir.
