Ankara 43. Asliye Hukuk Mahkemesi Hakimi Cengiz Topel Çay, Kocaeli Stadyumu İnşaatı'nda yüklenicinin idareden kaynaklı oluşan fiyat farkını talep ettiği gerekçesiyle açtığı davayı reddetti. Davacı yüklenicinin haklı itirazlarını görmezden gelen hakim Cengiz Topel Çay, bilirkişi çetesi olarak gündeme gelen bilirkişiler Necat Yörük ve Mahmut Yergin’in hukuksuz raporuna boyun eğdi. Hakim Topel, yüklenicinin idareye başvurduğu dilekçelerinde ve imzalanan sözleşmelerde fiyat farkı hakkını saklı tuttuğu görülmesine rağmen, bilirkişilerin yüklenici bu hakkını saklı tutmadı yalanını esas alarak davanın reddine karar verdi. Yüklenici haklı olduğu davaya sunulan taraflı bilirkişi raporuyla zarara ve hak kaybına uğratıldı.
İDARE KAYNAKLI FARK OLUŞTU
Kocaeli Stadyumu yapım işi, 2013 yılında ihale edildi. İhaleyi kazanan yüklenici firma aynı yıl idare ile sözleşme imzaladı. Stadyum inşaatı, idarenin süre uzatımları ve imar planı ve ruhsat süreçleri nedeniyle yaklaşık 535 gün gecikme ile tamamlandı. Bu süre zarfında yüklenici firma şantiye kurulumlarını tamamladı, personel istihdamı yaparak maaş ve SGK/vergi ödemelerini gerçekleştirdi. Aynı zamanda yüklenici ile idare arasında imzalanan sözleşme ve mevzuat gereği iş başı tarihinin uzaması nedeniyle yapılan revize iş programı kapsamında fiyat farkı da ortaya çıktı.
MALİYETLER ARTTI
İdarece yükleniciye yer teslimi yapıldıktan sonra, yüklenicinin yaptığı zemin araştırmaları neticesinde depreme dayanıklı bir stadyum inşa etmek için yer ivme kat sayısının 0,6 olduğu ortaya çıktı. Halbuki ihale evrakları yer ivme kat sayısı 0,4 üzerinden hazırlanmıştı. Deprem riskini dikkate alıp insan sağlığını önceleyen firma stadyumu 0,6 yer ivme kat sayısına göre başlayarak tamamlandı. Bu da stadyum inşaatında kullanılan beton ve demir miktarının artmasına ve dolayısıyla da inşaat maliyetinin artmasına neden oldu.
YARGIYA BAŞVURULDU
2019 yılında Kocaeli Stadyumu inşaatını sözleşmeye uygun olarak tamamlayıp idareye teslimini yapan yüklenici firma, süre uzatımları, yapılan revize iş programı ve yükseltilen yer ivme kat sayısı nedeniyle artan inşaat maliyetlerinden kaynaklanan fiyat farklarının temini için 2021 yılında yargıya başvurdu. Ankara 43. Asliye Mahkemesi’nde görülmeye başlayan davada hakim, bilirkişilerden yüklenicinin davaya konu alacağının hesaplanmasını istedi.
BİLİRKİŞİLER HAK GASP ETTİ
Bilirkişiler ise yüklenicinin fiyat farkı talebini hiçbir gerekçe göstermeksizin karşılanmamasını istedi. Bilirkişiler, mahkemeye sunduğu raporda ‘Yüklenici haklıdır fiyat farkını alması gereklidir lakin idareye sunduğu dilekçelerde bu hakkını saklı tutmadı’ dedi. Ancak gerçek durum bunun tam aksiydi. Yüklenicinin, Sözleşmenin devamı sırasında idareye sunduğu 6 farklı dilekçede bu hakkını saklı tuttuğu görüldü.
FİYAT FARKI TALEBİ REDDEDİLDİ
Mahkeme dosyasında hazırlanan raporda ise bu dilekçeler görmezden gelindi, dilekçelerin varlığıyla ilgili tek bir tespit bile yapılmadı. 21 Aralık’ta görülen duruşmada yüklenici vekilinin haklı itirazlarını görmezden gelen hakim Cengiz Topel Çay, taraflı bilirkişi raporu hazırlayarak adaleti yanıltmakla gündeme gelen bilirkişiler Necat Yörük ve Mahmut Yergin’e boyun eğdi. Yüklenicinin hakkı olan fiyat farkı talebi reddedildi. Yüklenici haklı olduğu davayı, mahkemeye sunulan taraflı bilirkişi raporuyla kaybetti. Yüklenici zarara ve hak kaybına uğratıldı.
Gözü var görmedi kulağı var duymadı
Hakim Cengiz Topel ÇAY, dosyada olan belgeleri görmezden geldiği gibi olmayan belgeleri ise var kabul ederek karar verdi. Davacı şirket avukatlarının tüm haklı itirazlarını dinlemeyen Hakim, hem hukuka hem de vicdana sığmayan bu skandal kararın altına imza attı.
Olmayan bilirkişinin raporuyla karar
Mahkemenin görevlendirdiği Hukukçu bilirkişi 09.08.2023 tarihli dilekçesi ile görevden çekildi. Hukukçu bilirkişi dosyadan el çekmesine rağmen, 03.11.2023 tarihli raporda adına ve imzasına yer verildi. Hakim, bu hukuksuzluğa taraf olmayıp çeteden ayrılmak isteyen bilirkişiye dahi müsaade etmedi. Raporu hazırlamayan ve görevden çekilen bilirkişinin adı geçtiği bu raporun Mahkeme tarafından karara esas alınması, hukukçular tarafından “Bu kadarına da pes” şeklinde yorumlandı.
