Ruhsal tedavi gören kişiler toplumdan zihnen uzaklaşsalar da fiziksel olarak aramızda yaşamaya devam ediyorlar. Toplumda hep birlikte yaşamanın çaresi ise ruh sağlığı hastanelerinde aranıyor. Sağlık Bakanlığı’nın önemli hamlesiyle 2011 yılında ruh sağlığı hastaneleri bünyesinde Toplum Ruh Sağlığı Merkezleri oluşturularak "Toplum Ruh Sağlığı Merkezleri Hakkında Yönerge” çıkarıldı. Bölge bölge dağınık olan hastaneler tek çatı altında toplandı. Hastaneler artık büyük merkezler haline geldi. Ruh ve sinir hastalıkları hastaneleri artık korkutucu mekanlar olmaktan çıkıyor. Film ve kitapların ruh sağlığı hastaları üzerinde oluşturduğu olumsuz algı da değişiyor.
Adana’da bulunan Dr. Ekrem Tok Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hastanesi, bu değişim tablosunun en net görüldüğü yerlerden biri. Hastanede Adana ile birlikte çevresindeki 16 şehre sağlık hizmeti sunuluyor. Toplum temelli psikososyal destek sağlanan kurumda yılda 200 bin hastaya poliklinik yapılırken 10 bin kişi yatakta tedavi alıyor. 28 psikiyatri hekiminin yanında psikologlar, hemşireler ve uğraş öğretmenlerinin bulunduğu hastane, 50’den fazla çalışanıyla rehabilitasyon, iş ve uğraş faaliyetlerini birlikte sürdürüyor.
Rehabilitasyon planında hastaların yatkınlığına göre bahçe uğraşları, ahşap el sanatları, el işi, pasta yapımı ve resim çalışmaları yapılıyor. Her gün hastane bahçesinde spor eğitmenleri tenis, basketbol, jimnastik gibi aktivitelerle hastalara eğitim verirken, bazı hastalar mutfakta olmayı tercih ediyor. Böylece hastane ortamı değil sanki yaşam merkezi kıvamında tedaviler görülüyor. Mutfakta ise farklı bir telaş var... Hemşirelerle birlikte hastalar pazara çıkıyor ve hastanede o gün ne pişecekse alışveriş ona göre yapılıyor. Sonrasında da hastalar mutfakta bu yemeklerin yapımından, sunumuna kadar çalışıyor. Hastalar tedavi sonrası hastaneden çıktıklarında bir meslek sahibi de olabiliyorlar.
Adana Dr. Ekrem Tok Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hastanesi Başhekimi ve Hastane Yöneticisi Dr. Sinan Özler, psikiyatri alanında yürütülen çalışmalara değinerek, “Hastalarımız bizim hastamızın olmasının yanında çocuklarımız gibiler. Yani biz onlara hasta demiyoruz. İlçelerimizde tanıtıcı faaliyetlerimizle de bu merkezlerin olduğunu duyurmaya çalışıyoruz. Ailelerin de başvuruları bu konuda oldukça önemli. Bazı hastaları evinden alıyoruz, servis araçlarımızla gelemeyen, gelmekte zorlanan kişileri alıyoruz. Merkezimizde tüm gün belli bir program çerçevesinde misafirlerimiz faydalanıyorlar. Misafirlerimizin öz bakım - günlük yaşam aktiviteleri planlarına göre sosyal anlamda günlük aktivitelerinin normalleşmelerine katkı sağladığını düşünüyoruz. İş-uğraş, ergoterapi faaliyetlerimizle bunları düzenlemeye çalışıyoruz. Meslek edinmede istekli olan bireylerle İŞKUR aracılığıyla çeşitli faaliyetlerinde bulunuyoruz. Yani akıl ve vücut bir bütün ise biz bütün için varız” diyor.
