Şunu zihnimize kazıyalım, derim:
Bizi, bu topraklardan uzaklaştırmak istiyorlar. Bunun da tek yolu var: Bizi İslâm'dan uzaklaştırmak!
Biz gelince, onlar gidecekler zira!
Batılılar, şunu çok iyi biliyorlar: Bu toplumu, ayakta tutan, birbirine bağlayan, bu toplumun sigortasını oluşturan, bütün zorluklara göğüs germesini, dolayısıyla
.
Bu
bu ülkede.
. Devlet dediğimiz soyut aygıtı oluşturan somut
: Seküler/ etnik kimlikler icat edilerek, etnik kimlikler üst kimlikler hâline getirilerek,
Bu tam anlamıyla intihar/dı! Böylelikle, bu toplumun yegâne ortak paydası İslâmî kimliği yok edilmiş olacaktı!
, İslâm'ın diriltici, herkese, her görüşe hakkını verici, her tür fikre, düşünceye hikmet nazarıyla bakıcı kuşatıcı ve kucaklayıcı evrensel ilkelerine göre değil, bizi Batılıların zihnen kölesi hâline getirici, aşağılık kompleksinin eşiğine sürükleyici, tarih bilincimizi linç edici, ruhumuzu yok edici, Batı'yı kutsayıcı,
Batılı sömürgecilerin bu toprakları işgal ettiklerinde yapmaya cesaret bile edemeyeceği bu
Bedenen burada ama zihnen Batı'da yaşayan, Batı'yı da kendini de tanıyamayan, bütün
Bin yıldır, dünya tarihini yapan bir
ve intiharın eşiğine sürüklenmesiydi bu!
O yüzden yüzyıldır,
; bizse, bize biçilen
rolünü oynuyor ve
Meselenin insanı çıldırtan tarafı da bu işte: Bu ülkenin aydınları, elitleri, yaşadığımız bu kültürel ve varoluşsal intiharı göremeyecek kadar
.
Adına
,
dönüşmüş, dünyada bir benzeri olmayan nevzuhûr bir tür: Kendi toplumuna, kendi medeniyet dinamiklerine, kendi ruh köklerine sadece aşağılayıcı bir aşağılık kompleksiyle bakmakla kalmıyor, onlarla savaşıyor!
Şunu göremiyor -zihinsizleştirilmiş bir zihne yani körleşmiş ve köleleşmiş bir zihne sahip olduğu için-: Ruh köklerini yitiren, dahası
Ruh köklerini yitiren, giderek
insanlığa, insanlığın önünü açacak yeni bir şey verebilir mi?
Zihni, aklı, dünyası ödünç olan, taklidi yaşayan bir aydının -dolayısıyla genç kuşakların- dünyaya özgün şeyler verebileceğini sanmak, aslında
bir göstergesinden başka bir şey değil oysa!
Buraya kadar laik, dolayısıyla sömürgeci eğitim sistemi üzerinden yaptığım okumalar, bütün kurumlar için de yapılabilir.
Askerî bürokrasi, yargı bürokrasisi, teknokrasi gibi bütün kurumlar da, bu sömürgeci zihnin ve körleşmenin bütün maraziliklerini sergiliyor hâlâ: Bu
. Bu
Türkiye'de, bütün kurumlar, yani bürokrasi, İslâm'ı dışladı, bizi biz yapan medeniyet iddialarımızı yoksaydı. Bizim medeniyet iddialarımıza bir şekilde sahip çıkan,
Şimdi, bu takozun ortadan kaldırılma zamanı geldi çattı: Türkiye, deyim yerindeyse, yıldırım hızıyla, toplumun bütün kesimlerini kucaklayarak, medeniyet iddialarını yeniden kuşanmalı.
Ve medeniyet iddialarıyla donanan özgüveni yüksek,
bu dünyada yaşayan ama bu dünyayı yaşamayan, insanlığın yükünü omuzlarında taşıyan, çağ açacak, çağrısı çağını kuracak, çağlayan olup yeniden insanlığı Darüsselam'a (Barış yurduna) kavuşturacak
tohumları toprağa düşürmeye bakmalı!
Yeni dönemde, başkanlık sistemine giden süreçte, Türkiye'yi bekleyen en büyük iş, medeniyet dinamikleriyle donanacak ve insanlığın önünü açacak parlak öncü kuşaklar yetiştirmek olmalı!
Bürokrasi, Türkiye'nin önündeki duvar'dı. Bu duvar yıkılmalı.
Türkiye'nin kaybedecek vakti yok! Yol da yapılmalı. Köprü de, baraj da, ray da, dünyanın en büyük havaalanı da elbette yapılmalı.
Ama insan aslâ atlanmamalı! Asıl “yatırım” insana yapılmalı! Eğitimde, medyada, kültürde, fikir, sanat ve gençlik'te devrim niteliğinde atılımlara imza atılmalı.
İnsan. İnsan. Yine İnsan: Tek hedef bu olmalı!
Gerçekleri görmekten korkmayalım.
Gerçek şu: 15-25 yaş arası kuşağı kaybettik!
Uykularım kaçıyor benim!
Çünkü 10 yılda 100 yılın tohumlarını ekemezsek Türkiye'yi de kaybederiz -Allah muhafaza!
Son söz: Kaybedecek vaktimiz yok: Önce insan, sonra insan ve her zaman insan! İnsan olmadan aslâ!
